Բանակցային գործընթացը սահուն կերպով վերադառնում է 1996-97թթ.։

Վախեցած է լյումպենի «դուխով» վարչապետը։

Նա մի կողմից հայտարարում է, որ չի բանակցում Ալիևի հետ, բայց իրականում ինտենսիվ բանակցում է։ Այսինքն՝ սուտ է խոսում։

«Թավշյա հեղափոխություն արած հպարտ քաղաքացիների» հասարակությունը ներկայացնել որպես բռնարարների և բռնաբարների հասարակություն։

Այցը տեղի է ունեցել «Տեսնեմ Սինգապուրն ու նոր մեռնեմ» ծրագրի շրջանակներում։

Ընտրակեղծիքների «կնքահայր» Գագիկ Ջհանգիրյանը եւ բառախաղային «կռուտիտների» խոշոր մասնագետ Վահե Գրիգորյանը։

Նիկոլ Փաշինյանը Բոլթոնին ասել է «այո» կամ առնվազն չի ասել «ոչ»:

Ջհանգիրյանը դարձել է լևոնանիկոլական իշխանության խորհրդանիշը՝ «նոր» Հայաստանի խորհրդանիշը:

Ոմանք մտածում էին, որ Նիկոլը հարուստներից փողերը հավաքելու է ու իրենց բաժանի։

Ալիեւի հետ Փաշինյանի «տետ ա տետ» հանդիպումները եւ ԱՄՆ պետքարտուղարի օգնական Բոլթոնի հետ «կոնսուլացիաները» իզուր չեն անցել։

Ինչո՞ւ են «Ազատություն» ռադիոկայանը և թուրք–ադրբեջանական լոբբինգով զբաղվող 5–րդ շարասյունը պաշտպանում Փաշինյանին։

Սահմանադրության օրվա առթիվ տարածած շնորհավորական ուղերձը հերթական անգամ ի ցույց դրեց Փաշինյանի վախերը և վատ քողարկված մտահոգությունները։

Սրանք են դարձել «նոր» Հայաստանի դեմքերը։

Ընդամենը մնալու են հաճելի հուշեր մեզ համար էկզոտիկ այդ երկրներում վարչապետի ճաշակած նրբախորտիկներից։ Ոչինչ ավելի։

Քայլարածներն ակնհայտորեն շտապում են։ «Թավշյա, ոչ բռնի հեղափոխության» գնացքը արդեն դուրս է եկել կառամատույցից եւ սլանում է անհայտ ուղղությամբ...

Նիկոլ Փաշինյանի գիծը ենթադրում է պայքար ոչ յուրային լրատվամիջոցների դեմ։

Արդյոք շռայլություն չէ՞ պետբյուջեի հաշվին լուռ նախագահ պահելը։

1998-ի իշխանափոխությամբ հնարավոր եղավ վերականգնել սահմանադրական կարգը և հետ պտտեցնել տխրահռչակ փուլային տարբերակը: