Էդիկ Անդրեասյան. «Փալասին, որ փալաս ես ասում, էլի նեղանում է: Մարդիկ կան` չեն նեղանում, այլ, առիթից օգտվելով, փող են պահանջում: Նեղանային` կգային ասողի մոտ, կամ կզանգեին, կպայմանավորվեին հանդիպել և մարդավարի կգային համաձայնության»։

Գևորգ Լալայան. «Ամենասրամիտները նույնիսկ գովազդվող բարեփոխումներին հարմար անուն կպցրին` նահանջ երգով: Կամ, եթե կուզեք, մուղամով»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այս ամենի մեջ մի շատ դրական բան կա. վարչախումբի եւ կոնգրեսի աչքի առաջ ու հակառակ իրենց կամքի, նոր առողջ քաղաքական ուժ է ձեւովորվում, որը նրանց ծրագրերի մեջ չէր մտնում»։

Արման Սահակյան. «17-ին ՀԱԿ առաջնորդը, մեծ հաշվով, ուրացավ հասարակ մարդկանց խնդիրները՝ շեշտադրումները լայն շերտերի սոցիալական խնդիրներից «մերձՀԱԿային» խնդիրներ տեղափոխելով ու իշխանության հետ գործարքներից խոսելով»։

Գեղամ Նազարյան. «Լևոն Տեր-Պետրոսյանի կողքին հիմա չկա մեկ այլ գործիչ, որ նրան ընկերաբար հուշի, թե որ քայլերը կարող են իրեն վնասել: Ավելին, հիմա նրան շրջապատում են մարդիկ, ովքեր Տեր-Պետրոսյանին նմանեցնում են Ստալինին կամ Բրեժնևին և պատրաստ են արդարացնել նրա ցանկացած քայլն ու խոսքը»։

Վարդան Մխիթարյան. «Հետաքրիր է, շատ հետաքրքիր է, թե ինչո՞ւ հանկարծ Կոնգրեսում սկսեցին ատել Րաֆֆի Հովհաննիսյանին կամ Զարուհի Փաստանջյանին»։

Արման Սահակյան. «Բոլոր այն ուժերը, որոնք չեն տեղավորվում Ս. Սարգսյանի և Լ. Տեր-Պետրոսյանի պայմանագրի շրջանակներում, ունեն մեկ, բայց անչափ կարևոր աջակցության ռեսուրս՝ ժամանակը: Առավելագույնն առաջիկա երկու ամիսների ընթացքում Լ. Տեր-Պետրոսյանի գեղամյանացումը և արթուրիկացումը դառնալու է լիակատար ու լայն զանգվածների համար հասանելի»։

Սարգիս Շիրխանյան. «Շատերի մոտ, հավանաբար, տպավորություն ստեղծվեց, որ վերնագրի մեջ թյուրիմացաբար ազգանունների հետ կապված սխալմունք է տեղի ունեցել: Շտապեմ ձեզ տեղեկացնել, որ ոչ մի սխալ էլ չկա, պարզապես Լևոն Տեր-Պետրոսյանը և Սերժ Սարգսյանը քաղաքական առումով միևնույն քաղաքական վեկտորն են ներկայացնում...»

Էդիկ Անդրեասյան. «2011թ. մարտի 17-ին երկրորդ Սարդարապատ ապրած ժողովրդին խոնարհաբար խնդրում եմ աչքները լավ բացած հետևել քաղաքական գործընթացներին: Եվ եթե Լևոն Տեր-Պետրոսյանին 2012 թվականին տեսնեք «դհոլների» մեջ, կամ առաջին «դհոլի» դերում, չզարմանաք: Պարզապես հիշեք` դուք միշտ արժանի եք այն իշխանությանը, որ ունեք»։

Վարդան Մխիթարյան. «Նրանք, ովքեր էյֆորիայի մեջ հայտնված՝ մտան Ազատության հրապարակ, վստահ էին, որ իրենք անժամկետ բողոքի գործողություններ են սկսելու և Ազատության հրապարակում են մնալու առնվազն մինչև Սերժ Սարգսյանի հրաժարականը: Լևոն Տեր-Պետրոսյանը նրանց ավելի քան հստակ հասկացրեց, որ անժամեկտ բողոքի գործողությունների մասին խոսք անգամ լինել չի կարող»։

Գեղամ Նազարյան. «Րաֆֆի Հովհաննիսյանը ցույց տվեց, թե ցանկության դեպքում ինչպես կարելի է Ազատության հրապարակում միջոցառում անցկացնել: Հիմա արդեն իրադարձությունները սկսելու են զարգանալ ոչ այնպես, ինչպես նախապես ծրագրում էին վարչախմբի և ՀԱԿ առաջնորդները»։

Հարութ Սասունյան. ««Հայկական հիշողության կենտրոն» ՀԿ–ը մարտի 4-ին դատի էր տվել ԱՄՆ դաշնային պահուստային հիմնադրամին`պահանջելով տեղեկություններ տրամադրել 1915 թվականին Օսմանյան կայսրության կողմից հայերից թալանված մեծ քանակությամբ ոսկու ձեռքբերման վերաբերյալ»։

Վարդան Մխիթարյան. «Ընդդիմությունը պահանջում է, վարչախումբը մի քանի հաճոյախոսություններ է անում նույն ընդդիմության հասցեին և շատ պարզ հասկացնում, որ պահանջների գոնե մի մասը կիրականացվի, ՀԱԿ-ն էլ ասում է` շատ լավ»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Այդ հանդիպման խրոնիկայից մեզ մի քանի անգամ ցուցադրեցին կադրեր, որոնցում Սերժ Սարգսյանը սրտանց ծիծաղում է, իսկ նրա զրուցակիցները` չափի մեջ միայն: Ինչո՞ւ են նրանց եւ մեր տրամադրություններն այդքան տարբեր»։

Արա Նռանյան. «...փորձենք պատկերացնել հետևյալ իրավիճակը` 10-15 տարի անց Հոսնի Մուբարաքը վերադառնում է ասպարեզ այն պատճառաբանությամբ, որ իր հեռացումից հետո եկած իշխանությունները Եգիպտոսում այդպես էլ ժողովրդավարություն չհաստատեցին: Եգիպտոսի բնակչության քանի՞ տոկոսն է գնալու Մուբարաքի ետևից»։

Գևորգ Լալայան. «Եկեք «քաղաքակիրթ տարբերակների» թեման առայժմ թողնենք ապագային եւ այսօր ելքեր փնտրենք` մեր շատ իշխանավորների, օլիգարխների, մանրումեծ «բիրդան աղաների» միջից դուրս մղելու զոռբայության համախտանիշը, որից մինչեւ լիակատար անիշխանություն հազիվ կես քայլ է»։

Վարդան Մխիթարյան. «Այս ծրագրերը, վարչախմբի և ՀԱԿ-ի, մյուս ընդդիմադիր և կիսաընդդիմադիր կուսակցությունների տարօրինակ գործողությունները թուլացնում են մեր երկիրը, բայց միաժամանակ նպաստում փոփոխությունների, արմատակա՛ն փոփոխությունների մեկնարկին»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Շատ լավ է նաև, որ հայ ժողովուրդն այսպիսի ընդհանրացնող սուր միտք ունի: Զարմանում ես` ինչպես կարելի է մեկ ասացվածքով ձեռք առնել սեփական ընդդիմությանն ու ամոթանք տալ իշխանություններին: Օրինակը մեր առջև է...»։