Սերժ Սարգսյանը վարչապետի աթոռին մի քանի օր մնաց ու հետո մերժվեց, բայց դեռ երկար ճանապարհ կա անցնելու՝ սերժիզմը մերժելու համար (չմոռանանք, թե ինչու ենք հավաքվել):

Ցանկացած որոշման դեպքում պատասխանատվությունը վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանինն է:

ՌԴ-ն իրավունք չունի միջամտել ՀՀ ներքին գործերին ու չի միջամտում, բայց ՀՀ-ն պետք է «քթածակություն» դրսևորի որոշ հարցերում ու իրեն համասեփականատեր զգա:

«Գլուխների» մասով բավարարվում է հոգեկանը, իսկ էքսպոպրիացիայի մասով՝ ստամոքսայինը:

Ով ինչ ցանում է, այն էլ հնձում է։

Կառավարությունը պետք է քայլ անի ու որոշում կայացնի։ Մասնագիտական ու քաղաքական որոշում։

Սերժ Սարգսյանը միշտ էլ «փախած» է լինում ֆորսմաժորային կամ ոչ ստանդարտ իրավիճակներում:

Սերժ Սարգսյանն իր կապիտալի նախնական կուտակումն սկսել է Ղարաբաղյան պատերազմի տարիներին ու ըստ լավատեղյակների՝ մանվելություն արել:

Մինչ հեղափոխական գործընթացում «գովազդային» ընդմիջում է հայտարարված ...

Սերժ Սարգսյանի մուտքը ՀՀԿ նշանավորվել էր պետական ապարատի ու կիսաքրեական տարրերի «ամուսնությամբ»:

ՀՀԿ-ականները դարձան գլխավոր ծաղրածուներ կամ էլ՝ «Նա անփոխարինելի է» նախադասությունը կրկնող թութակներ:

Սերժը գնաց, բայց ՀՀԿ-ն մնաց: Մնաց նաև ապագա իշխանության կոնֆիգուրացիայի հարցը:

Սերժ Սարգսյանը պետք է հասկանա, որ չհեռանալու տարբերակ չունի: Նա ԴԵՌ ունի ընտրության հնարավորություն՝ հեռանալու ձևի ընտրության հնարավորություն:

Փաշինյանի ու Սարգսյանի պահանջներն ու նպատակները փոխբացառող են: Չկա հատման կետ: Երկուսն էլ կապիտուլյացիա են առաջարկում դիմացինին:

Սերժ Սարգսյանի խոսքի արժեքը զրոյացել է իր իսկ նախաձեռնությամբ: Բոլոր այն խոստումները, որոնք նա տվել է` իրականացել են հակառակ նշանով:

Ժիլետի և թմբուկի կարիք «լուսավոր» հաճախորդ Էդմոն Մարուքյանի սիրելի Սերժ Սարգսյանն այլևս չունի:

Երեկ Սերժ Սարգսյանին հաջողվեց կրկեսի վերածել խորհրդարանը (և ոչ միայն երեկ): Ամեն մեկն իր դերակատարումն ուներ:

Հիմա ՀՀԿ ղեկավարը շատ ավելի վատ հանրային ընկալում ունի, քան նույնիսկ 2008-ի մարտ 1-ի դեպքերից հետո: «Քա՛յլ արա, մերժի՛ր Սերժին»-ը այլևս դարձել է ազգային գաղափար: