Հարութ Սասունյան. «Մերժել անկարողության և ստորակայության զգացումները և վերացնել բոլոր պարտվողական դիրքորոշումները: Անհատապես և հավաքականորեն, հայերը կարող են իրականացնել իրենց արդարացի ձգտումները...»։

Վլադիմիր Կարապետյան. «Կցանկանայի լսել այն քաղաքական գործիչների մեկնաբանությունները, որոնք իմ նման են վերաբերում Րաֆֆիի նշվածս քայլերին, անվազն չեն քննադատում նրան, սակայն խստիվ քննդատել են արտահերթ ընտրությունների միակ օրակարգով Կոնգրեսի երկխոսությունը իշխանության հետ եւ ԲՀԿ կապակցությամբ հայտնի քաղաքագիտական վերլուծությունը»։

Ռաֆայել Թեյմուրազյան. «ԲՀԿ-ի հետ հանդիպումը չի նշանակում, թե այն պարտադիր պիտի ինչ-որ դրական արդյունք տա, որ չտալուց հետո էլ հանդիպողի վրա քարեր նետենք, թե՝ բա որ ասում էինք: Քայլ է, փորձ է, որը կարող է արդյունավետ լինել, բայց և շատ հավանական է, որ արդյունավետ չլինի: Ի՞նչ է, ուրեմն, չփորձվի՞: Բա ի՞նչ եք առաջարկում»։

Եվա Ադամյան. «Ես չեմ մեղադրում, որ Նիկոլը թողել է «պարտված» Կոնգրեսն ու գնացել «հաղթած» Րաֆֆու մոտ»։

«Հիմա արդեն հանգիստ պայմաններում ուզում եմ պատասխանել իրեն, և մնացած այն մարդկանց, ովքեր չեն հասցրել հասունանալ և չգիտեն, որ իշխանական կերակրամանից դուրս էլի կյանք կա»։

Վահե Սարգսյան. «Այս ամենի փոխարեն, վրացական իշխանությունների քաղաքականության բերումով վայրենացվելով հենց տեղում և գաղափարական դաստիարակություն չստանալով ՀՀ-ում, ջավախահայ ուսանողությունն արագորեն գործիք է դառնում իրեն առաջնորդ կարծող այս կամ այն հոգեկան հիվանդի, շատ դեպքերում նաև` քրեածին կամ գողական տարրերի ձեռքին»։

Ծովինար Բանուչյան. «Անհետանում են այս մեծ աղետի բյուր վկաները»։

Սոնա Արշունեցի. «Դասախոսներ, ովքեր անհաղորդ են ժողովրդի դարտ ու ցավին, ովքեր խրախուսում են անարդարությունը, կեղծարարությունը, բոլոր այն արատավոր երևույթները, որի համար հայ մարդը ելել է պայքարի»։

Դավիթ Հովհաննիսյան. «Մայրերը ավելի շուտ կնախընտրեն իրենց երեխային ուրիշին տալ, միայն թե նրանք կենդանի մնան»։

Լևոն Զուրաբյան. «Հասկացեք վերջապես, որ այսպես շարունակելով, մի օր կանգնելու եք կործանարար զարգացումների առջև, ինքներդ էլ կդառնաք ժողովրդի անկառավարելի ցասման զոհ, բայց եւ երկիրը կներքաշեք աղետալի, քայքայիչ գործընթացների մեջ»։

Սերժ Թանգյան. «Բավական ծիծաղելի է ստացվում, այնպես չէ՞, որ Դուք՝ Հայաստանի Նախագահը, ներքուստ լիովին համոզված չեք, թե Դո՛ւք եք ժողովրդի ընտրած ղեկավարը: Անձնապես ես կվրդովվեի նման պարագայում»

Արփի Ոսկանյան. «Էն որ իբր դատում էր իբր հայցվորներին ու իբր պատասխանողներին, որ մասնակցում էին հաղոդմանը երեք կամ հինգ հազար դրամով։ Հիմա էլ ա տենց մի հաղորդում վարում՝ նախապես գրված սցենարով ու նախապես բեմադրված»։

Արեգնազ Մանուկյան. «Խեղկատակային նախընտրական շրջանից պրծանք, հիմա էլ փողոցն են ուզում «կարեն» Րաֆֆիի վրա»։

Գայանե Ղազարյան. «Րաֆֆին արդեն 4 օր ա պնդում ա, որ կապ չունի նախկին ամբողջ ընդդիմադիր պայքարի հետ»։

Լուսինե Բադալյան. «Փորձեք պատկերացնել, որ այդ 500.000-ը, որը իրականում գուցե շատ ավելի շատ է, սկսեն Ձեզ նման կերպ պատասխանել կամ հարցերը լուծել այնպես, ինչպես լուծվում են մեր օրերում...»։

Աշոտ Ադամյան. «Դուք չեք զլացել գնալ Բաղրամյան 26... Գնացեք նաև բոլոր ընդդիմադիր գործիչների մոտ»։

Լուսինե Հովհաննիսյան. «Ակնհայտ ու իրապես ոչ մրցակցային ընտրություններում, որտեղ գործող նախագահը խոստացել էր «խփել» յոթանասուն, ութսուն, ինսսուն տոկոս` կարողացավ «խփել» միայն 58: Լքված ընտրազանգվածը արեց անհնարը, ցույց տվեց, որ անմարդկային պայմաններում, որտեղ հանձնվեցին առաջնորդները` ինքը` անտեր էլեկտորատը, ավելի հաստատակամ եղավ: Ընտրեց ու նորից եկավ Օպերայի հրապարակ»։

«Իշխանությունը առաջարկում է լրագրողների ներկայությամբ զրուցել, «ընդդիմությունը» հրաժարվում է: Սա ֆարս հանդիսացող ընտրությունների տրամաբանական շարունակությունն է:Սա գործարք է»։