Նիկոլ Փաշինյանը ողջ հասարակությունը պառակտելով է զբաղված։ Փորձելով հենվել այդ ամբոխի վրա՝ փաստացի հայտնվել է կոտրած տաշտակի առաջ։

Արտակարգ դրության այս մեկ ամիսն իրենց անհրաժեշտ է իշխանության ուզուրպացիան գլուխ բերելու համար։

Եթե խորովածն արվում է ավելի արագ, քան անհրաժեշտ է, երեսը վառվում է, մեջը հում է մնում, նույնն էլ դատական համակարգում բարեփոխումներն են։

Այն լուծումը, որը գտնվել էր՝ հանրաքվեի միջոցով փաստացի ցրել ՍԴ գործող կազմը, պարզ դարձավ, որ հեռանկար չունի:

Ամենադաժան կռիվը ներտեսակայինն է, իսկ ամենասկզբունքայինը՝ միջտեսակայինը։

Ընդհանրապես հրապարակային հայրենասիրությունը միշտ զուգահեռ է գնում հիմարության կամ ավանտյուրայի հետ։

Դատարանի այդ որոշումը սև բիծ է մեր պետության ու ժողովրդի համար, և կգա ժամանակ, երբ արդեն բոլորս կամաչենք այդ որոշման համար:

Վախի աչքերը մեծ են, ուղեղը՝ փոքր, մտահորիզոնը՝ նեղ, ախորժակը՝ լայն, լեզուն՝ երկար, կյանքը՝ կարճ։

 Վարչապետի շուրթերից պետք է հնչի հետևյալ խոսքը, որ ես պայմանական հանգիստ լինեմ՝ Արցախը երբեք չի լինելու Ադրբեջանի կազմում, և վերջ:

Եթե ոչ այսօր, ապա հետագայում սերունդները երբեք չեն մոռանալու նման դատավորներին։ Աննա Դանիբեկյանն իր գնահատականը ստանալու է մոտակա ապագայում։

Հետագայում բացառված չէ, որ պարզվի՝ Նիկոլ Փաշինյանը գործում է հօգուտ Ադրբեջանի։

Հիշեցման կարգով․ խմբակային հանցագործությունը ծանրացուցիչ, այլ ոչ թե մեղմացուցիչ հանգամանք է։

Աշխարհի որևէ պատվարժան դատավոր ազատ կարձակեր Ռոբերտ Քոչարյանին։

Ռոբերտ Քոչարյանի դատավարության պրոցեսը բավականին գրգռված և քաղաքականացված է։

Սա ոչ թե «դուխով», այլ անգլուխ, անհեռատես ու վտանգավոր արտաքին քաղաքականություն է։

ԱԺ-ում Ն.Փաշինյանի հայտարարությունը, որ Ադրբեջանը կառուցողական է, քաղաքական և բարոյական բացահայտ օգնություն է Ադրբեջանի թշնամական գործունեությանը։

Ցանկացած հեղափոխության մղիչ ուժն ատելությունն է, իսկ գործիքը՝ բռնությունը։ Մնացածը բլեֆ է և պոպուլիզմ։

Անհեթեթ է մեղադրանքը, բայց առավել անհեթեթ է որպես խափանման միջոց ընտրված կալանքը: