Ի վերջո, Ղարաբաղի հարցով ի՞նչ փաստաթղթի շրջանակում եք բանակցում, պարոն Նիկոլ Փաշինյան, պատասխանեք այդ հարցին։

Ինչի ժողովրդի վարչապետին կարելի է պատերին ծեփել, սամասուդ ու վենդետա անել, իսկ 500 նորատուսցի վարչապետերին չի կարելի՞։ Իրենց երկիրն է, ինչ ուզեն, կանեն։

Գավառում կյանքի կոչվեց հեղափոխության հերթական կարգախոսը՝ «Վենդետաներ չեն լինելու»։

Ասել՝ լրատվամիջոցների 99 տոկոսը ծախված են, սա անմեղության կանխավարկածի ոտնահարում է։

Ճակատագրի հեգնանք․ Փաշինյանը պոպուլիզմի զոհ է դառնում։

Մինչև մարտի 16–ը ապրում էինք «կորոնավիրուսն ո՞ւմ շունն է» ռեժիմով, իսկ հիմա՝ «արտակարգ դրությունն ո՞ւմ շունն է» ռեժիմով։

Մեր հաշվարկները ցույց են տալիս, որ մինիմում մեկ տարի մենք այս ճգնաժամի մեջ ենք լինելու։

Այս պահին գոյություն ունի կոլապսային վիճակ՝ պայմանավորված կառավարման ապաշնորհությամբ, իրավիճակին չտիրապետելով, և սրան գումարած՝ համավարակով:

Բոլոր ոլորտներում ունենք հետընթաց, ունեք իշխանություն, որը ինքնասիրահարված է և չի կարողանում կառավարել:

Գեղագիտության հիմքում «գեղցի» բառը չէ։ Իմ ինտելեկտը վիրավորվում է, երբ գեղցին ինձ ճաշակ է թելադրում կամ քաղաքակրթական դասեր տալիս։

Ցեղասպանության օրով 105 հազար ծաղիկ «դուրս գրած» Փաշինյանը խոսում է Ցեղասպանության թեմայով կազմակերպած թալանից ու «ատկատից»։

Պոպուլիստական ճառերով կոչնչացնենք կոմունալ վարձերը վճարելու մշակույթը: Մշակույթ, որի ձեռք բերման համար 90-ականներին շատ թանկ ենք վճարել՝ պարզ սպառողից մինչև պետություն:

Հեղափոխականներն իշխանության են գալիս իրերն իրենց անվանումներով կոչելու խոստմամբ, բայց կեղծիքի մեջ են թաղում պետությունը։

Պուտինը գազն անջատեց, Լավրովը՝ լայվը։

Լավրովի ասածներին արձագանքում է ով ասես, բացի մեկ մարդուց։ Եվ այդ մեկ մարդը․․․

Փաշինյանի կառավարությունը ԼՂ հարցում մեծ ձախողում է ունեցել: Լավ կլիներ, որ Մնացականյանը լռեր կամ ասեր, որ հրաժարական է տալիս:

Ամբողջ պետականությունն ընկել է դեմագոգ մի մարդու ձեռքին, և տոտալիտար բռնապետություն չի հաստատվում, որովհետև միայն ՍԴ-ը չի ընկնում։ 

Եթե առաջնորդի և ամբոխի արանքից հանենք հիասթափվածներին, ապա կմնա միայն կառափնարանը, ինչը չի բխում առաջնորդի շահերից։