Սաղ հեչ։ Էն կորոնավիրուսով առաջին վարակվածին պարգևատրեցի՞ն (համաձայն խոստման), թե՞ փոշմանել են։

Ռոբերտ Քոչարյանի գործով լռությունն այլևս մեղսակցության նշան է։ Ամբողջ պատասխանատվությունն ընկնում է իշխանությունների վրա, որովհետև սա ուղիղ քաղաքական հետապնդում է։

Դանիբեկյանը հասկանում է՝ որևէ հիմք չկա Քոչարյանին կալանքի տակ պահելու, մյուս կողմից հասկանում է՝ եթե նրան կալանքից ազատի, իր համար կարող են կատաստրոֆիկ հետևանքներ լինել։

Տաթևիկ Ռևազյանը չէր կարող տեղեկացված չլինել համակարգում առկա թերացումներից: 

«Իմ տունն իմ ամրոցն է» ձևակերպումը ստացել է հակահամաճարակային իմաստ։

Լուկաշենկոն հեռացող էություն է, կոնֆլիկտային մարդ, ում մոտ «շաբաթվա յոթ օրն ուրբաթ է»: Եվ նման մարդու հետ գործընկերություն անելը նշանակում է՝ սեփական անձին չհարգել։

Աշխարհը նոր մոտեցումների փնտրտուքի մեջ է լինելու, որտեղ գերակա դեր են կատարելու սինթեզված արժեքները: Նախկին գլոբալիզացիան այլևս չի աշխատելու։

Դատավոր Աննա Դանիբեկյանը սխալ է հասկացել «Մարտի 1-ի գործը քթիցդ է գալու» ձևակերպումը։

Կորոնավիրուսն ունի ոչ միայն մարդկանց սպանելու, այլ նաև դիակներին հարություն տալու հատկություն։ Հատկապես քաղաքական դիակներին։

Այսօրվա ճգնաժամն իր տեսակով ավելի շատ նման է սողացող բնույթի երրորդ համաշխարհային պատերազմի, որտեղ սակայն չկա ոչ պատերազմի տեսանելի ճակատ, ոչ էլ տեսանելի թիկունք։

Ձերբակալելը, կալանավորելը և կալանքի տակ պահելն այս իշխանության մոտ ստացվում է փայլուն։ Ու ես դա իմ վրա զգացել եմ։

Ռոբերտ Քոչարյանի խափանման միջոցի հարցում դատական իշխանությունը սպասում է վարչապետի ուղղակի ցուցումին։

Մի մուկ խոսեց իր հերթին․ «Ես մի անտեր ծերուկ եմ, բայց պատվավոր մի մուկ եմ։ Պակսեց ուժը իմ ոտի, պետք է մեռնեմ անոթի»։

«Հեղափոխությունը» ոչ միայն տապալված է, այլև «հեղափոխականների» կողմից չի էլ հասկացվել դրա հիմնական առաքելությունը:

Կառավարությունը տապալել է կանխարգելման փուլը և փաստացի նպաստել է, որ կորոնավիրուսը տարածվի։

Դատելով տեղի ունեցող իրադարձություններից ու կառավարության քայլերից՝ Նիկոլ Փաշինյանն առաջնորդվում է «Թագը՝ ինձ, վարակը՝ ձեզ» կարգախոսով։

Հայաստանում կորոնավիրուսի համաճարակին հետևելու է տնտեսական ճգնաժամը, որի հետևանքները շատ ավելի լուրջ են լինելու երկրի համար, քան վիրուսի ազդեցությունը։

Դժվարը ոսպի փոխարինիչ գտնելը չէ։ Դժվարն ուղեղի (կառավարության համար) և փողի (սպառողի համար) փոխարինիչներ գտնելն է։