Նիկոլը «Պարտության» կուսակցության առաջնորդն է։ Այդպիսին են բոլոր կեղծ խաղաղասերները և քիրվայամետները։

Դա իրենց ծրագիրն է եղել, իրենց հանձնառությունը օտար և թշնամի ուժերի առջև:

Արցախի խնդիրը և նախկին ստատուս քվոն բեռ է դիտարկվել նիկոլենց կողմից, ու հիմա սրանք թուրքերին ասում են՝ բեռից պրծել ենք, դե սահմանը բացեք, քանզի ձեր ուզածը ստացել եք։

Այվազյանի ընտրությունը մեծ չէ։ Տալ հրաժարական ու հրաժարականի տեքստում հստակ նշել պատճառների մասին։ Կամ մնալ Նիկոլի կաբինետում ու մասնակից դառնալ Հայաստանի դեմ իրականացվող սրիկայությանը։

Այն քարտեզը, որ մեր օրերում գծվում է Ալիևի հետ Նիկոլի դավաճանական պայմանավորվածությունների արդյունքում, բերելու է պատերազմ ու պարտություն, այլ ոչ թե խաղաղություն և բարեկեցություն։

Հետևությունը մեկն է. նիկոլ փաշինյանի, նրա Տ.Ավինյանի, այլազան անուն-ազգանուններով մյուս «նիկոլների» համար միակ թշնամին հայ ժողովուրդն է, հայ հասարակությունն է, Հայաստանի քաղաքացիներն են:

Նիկոլի հանցակից «ուսապարկ» Տիգրան Ավինյանը երեկ ԱԺ–ում ընդունեց, որ իրենք Կապանի մասով թուղթ են ստորագրել։ Թուղթ, որի մասին համեստորեն լռում էին մինչև Հրանտ Բագրատյանի բացահայտումը։

Հայաստանի օրվա քաղաքական (ոչ բարով) ղեկավարությունը հրաժարվում է Արցախի անվտանգության ապահովման անգամ նվազագույն պարտավորությունից:

Արցախի հարցում Նիկոլը կյանքի կոչեց Տեր–Պետոսյանի ծրագրերը, բայց այլ մեթոդներով՝ 44–օրյա պատերազմի, 44–օրյա լկտի ստի միջոցով, 5․000 զոհի գնով։

Հողատու-կապիտուլյանտը մեղադրում է ազատագրող, հաղթող հերոսներին:

Նավալնին աշխատում է ԱՄՆ–ի ուղղորդմամբ։ Նիկոլն էլ։ Տարբերությունն այն է, որ Նավալնին ուղղակիորեն է աշխատում ամերիկացիների հետ, իսկ Նիկոլը՝ միջնորդավորված՝ «չերեզ» Թուրքիա։

Նիկոլը դարձել է աթոռի գերի ու գերության մեջ է պահում Հայաստանը։ Նա ամեն օր պարտության է տանում Հայաստանը, որ փրկվի։

Արցախի «նիկոլը»՝ ինքզինքը նախագահ համարող Արայիկ Հարությունյանը, վերջերս ինչ-որ շատ է ակտիվացել:

Արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններին առաջին հերթին դեմ են «Իմ քայլը» խմբակցության անդամների ճնշող մեծամասնությունը։

Կարևորն այն է, որ Խաչատուր Սուքիասյանի համար դեպի Թուրքիա ուղիղ ճանապարհ է բացվել(ու), կարևորը, որ ինքը, մեկ էլ տեսար, վերադարձավ իր հհշ-ական ժամանակների օլիգարխական վիճակին:

Լավ, մի՞թե ակնհայտ չէ, որ ոչ Արցախի ՊԲ ղեկավար կազմում, ոչ էլ առհասարակ ՀՀ ԶՈւ բարձր հրամանատարության կազմում չկա՛ն իրապես ազգային ու պետական մտածողությամբ օժտված, իրապես պատվախնդիր բարձրաստիճան սպաներ, գեներալներ

Դրսի «անանուն աղբյուրների» աջակցությամբ Նիկոլը դարձավ «հեղափոխության առաջնորդ», հետո՝ «ժողովրդի» վարչապետ։

Նիկոլ Փաշինյանի վարկանիշը, ի համեմատ 2018–ի պիկի, մի քանի անգամ անկում է ապրել՝ հասնելով ավելի ցածր մակարդակի, քան ուներ Սերժ Սարգսյանը 2018–ի ապրիլ–մայիսին։