Արցախի նախագահ նշանակված տեղական Նիկոլը՝ Արայիկ Հարությունյանն իրեն ավանակի տեղ է դրել։ Կամ ինչպես երևանյան ժարգոնով կասեին՝ շլանգի։

Շուշին ու Արցախի 75 տոկոսը գիտակցաբար հանձնած, հազարավոր տղաների գիտակցաբար մահվան բերան ուղարկած (որ իրեն չասեն՝ «Նիկոլ դավաճան»), Հայաստանին «էն գլխից» պարտության տարած  Նիկոլի ձեռքն ինչպե՞ս եք սեղմում։

Եթե նաև կարծում է՝ հասարակությունը մոռացել է, թե ինչ դեր էր վերապահված իրեն և ինքն ինչպես էր այդ դերը կատարում, ապա նա սխալվում է:

Նա հասկանում է, որ առանց վարչապետի պաշտոնի ու լծակների, ինքը բացարձակ 0 է, եթե չասվի՝ ոչնչություն:

Նիկոլը պատերազմից ու կապիտուլյացիայից հետո իրեն կից հաստիքային սուտասան ու հեքիաթասաց նշանակեց։ Էկոնոմիկային նախարար դարձավ բիզնես–դաշտում քցողի ու խաբեբայի համբավ ունեցող Վահան Քերոբյանը։

2018–ից Հայաստանը վարում է 1998–ին մերժված քաղաքականության գավառական տարբերակը։

Ծիծեռնակաբերդի հուշահամալիրում վախենալու և հատուցում ստանալուց անհանգստանալու արդարացված պատճառ կարող են ունենալ միայն Ցեղասպանության ոճիրի համար պատասխանատվությունը ժառանգած ոճրագործները և հայության դեմ ոճիր գործածներն ու դավաճանները:

Թերևս, միայն դժոխքում կարելի է հանդիպել համընդգրկուն մաղձով ներծծված նման աբիժնիկ-ոչնչության:

Եթե Նիկոլին թվում է, թե մարդկանց ազատությունից զրկելով ու ռեպրեսիաներ կիրառելով կարողանալու է ընտրությունների ժամանակ իր ուզած թիվը «խփել», ապա չարաչար սխալվում է։

Նպատակը՝ հավասարակշռությունից հանել սյունեցիներին, ֆիքսել առավել ակտիվներին և անցնել ռեպրեսիաների:

Արցախցիները պետք է սյունեցիների պես սիկտիր անեին Նիկոլին, երբ նա հայտարարեց, թե իբր Արցախում դավադիր ուժեր կան։

Սյունիքը վերջին օրերին ուշադրության կիզակետում է, եթե չասվի՝ թիրախում:

Հայաստանն ու Արցախը Նիկոլի կործանարար կախարդական փայտիկց փրկելու մի ձև կա՝ երկաթե շերեփով տալ նրա գլխին ու ռադ անել պետական կառավարման համակարգից։

Նիկոլական, սորոսաթուրքական քարոզիչները կենտրոնացել են ոչ թե բուն՝ ռազմագերիների վերադարձի հարցի վրա, այլ Ռուսաստանի քվեարկության, և կատաղի հակառուսական քարոզչություն են ծավալել:

Եթե դոնբասյան շաբաթը հայկական ուրբաթից շուտ չգա և հունիսի 20-ին, իրոք, արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ տեղի ունենան, ապա երկընտրանքը պետության ու չպետության մեջ է լինելու։

Ըստ էության, նիկոլ փաշինը, իր կնիկը, իր ամբողջ դավաճանախումբը, կաշվից դուրս գալով, սպասարկել են ալիևյան կլանի և էրդողանի շահերը:

Նիկոլը հազարավոր մարդկանց զոհեց, որ Աննա Հակոբյանի խոսքը հաստատվի՝ «նրանք զոհվել են հանուն ոչնչի»։ 

Երեխաները քշվում են իրենց կուռք, հայ ժողովրդի երդվյալ թշնամի ու պետական հանցագործ նիկոլ փաշինի հետ հանդիպմանը: