Հունվարի 28-ի «նոյեմբերի 10»-ին Հանրապետության հրապարակում ու մերձակայքում տեղի ունեցածը ևս մեկ անգամ լրջորեն մտորելու առիթ է տալիս:

Հայաստանը՝ որպես պետություն, վերջնականապես կործանվելու է:

Մուրադովն Արցախում ոչ թե խաղաղապահ առաքելության ղեկավար է, այլ Արցախի գեներալ–գուբերնատոր։

Փաշինյանի ու նրա «քայլոների», մասնավորապես, այս հարցում հաճախ հիաշատակվող ԱԱԾ նախկին կարճաժամկետ տնօրեններից Քյարամյանի հետ կապված այնուամենայինվ, անձնագրերի հետ կապված էլ ինչ-որ «մութ բան» կա:

Փաշինյանենք թշնամուն ձեռնտու ուղղություններով «աշխատել են» մեծ ջանասիրությամբ, ոգևորությամբ, հետևողականորեն, ինչպես դա միանգամայն տեղին նկատեց Ռոբերտ Քոչարյանը:

Այսպիսի մի երևույթ կա նիկոլ փաշինյանի ուսապարկինգում՝ «Օմեգայի» տեղակալը:

Հայաստանը հետևողականորեն դեպի վերջնական կործանման տանող նիկոլ փաշինյանից ավելի աներես երևի մեկ էլ Արցախի «նիկոլն» է։

Այնքան չկան՝ որպես իշխանություն, որ հարևան Վրաստանի տարածքում են մեր բեռնատարները ադրբեջանաթուրքական ելուզակության թիրախ դառնում:

«Թավշյա» զրոների բոլոր մոտեցումները հանգում են նույն «իզմ»-ին՝ ցուցադրականության, փիառվելու, դատարկախոսության ամենակուլ «իզմ»-ին:

Եթե նիկոլ փաշինյանն ասպարեզից հեռանա, ապա այդ ամբողջ խառնակույտը, որ իր ներսում էլ բավականին թունոտ ու իրարամերժ շերտեր ունի, կփոշիանա հաշված ժամերի ընթացքում:

Հակապետակա՛ն գործիչ, որը հլու-հնազանդ ծառայել է հակահայ «իշխանության:

Նիկոլ Փաշինյանիի համար կարևորն իր իշխանությունն է: Հայաստանը և Արցախն իր համար առևտրի առարկա են:

«Փրկիչը» կործանիչ դուրս եկավ: Աղետ, ավեր ու մահ բերող մի այնպիսի սրիկա, որպիսին Հայոց աշխարհը վաղուց չէր տեսել:

21 տարի անց, բայց արդեն ցուցակագրելու, այդ խմբակը կամաց-կամաց հավաքվել է փաշինյանի հակահայ խառնախմբում:

Բաքվի և Անկարայի այդ հանձնարարությունը նիկոլ փաշալիևը՝ իր առջև սողացող անարժանապատիվ «գեներալների», իրեն պաշտող ապուշների (մեղմ ասած) աջակցությամբ, իսկապես էլ «փայլուն» է իրականացրել:

Ով ամենաբարձրն ու ցուցադրականն է խոսում ՀՀ ինքնիշխանությունից, կյանքը ցույց է տվել, որ նա ամենաշատն է աշխատում ինքնիշխանության դեմ։

Կապիտուլյանտ-հողատուների «իշխանության» պարագլուխ և կառ-ավերության վարչաղետ նիկոլ փաշինյանի քաղաքական-քարոզչական հիմնական գործիքներից մեկը նախկիններին ու անցյալը այպանելն ու պախարակելն է։

Ոչ մեկը չի ասում, թե՝ էս ի՜նչ ես դուրս տալիս, արա, գոնե տեղյա՞կ ես, թե ինչպես է եղել, որ Շուշին ադրբեջանաբնակ է դարձել, գիտե՞ս, թե ինչ է եղել 20 թվին: