Վարդան Գրիգորյան. «Անկախացումից ի վեր մենք կանգնած ենք մեր ներքին կյանքն ու պետական մեքենան կարգի գցելու խնդրի առջև: Ըստ եղած արդյունքների՝ մեր գործերը այնքան էլ լավ չեն: Տեսականորեն, առաջ շարժվելու համար պետք է առաջին հերթին հասկանալ իրավիճակը»։

Կարեն Մարտիրոսյան. «Գոյություն ունի «անմեղության կանխավարկած» հասկացությունը, և փորձագիտական հանձնաժողովը պետք է որոշի, թե ինչ է տեղի ունեցել, և ոչ թե՝ ինչ-որ մեկից քավության նոխազ սարքեն։ Ես չեմ ասում՝ լա՞վ է արել բժիշկը, թե՞ ոչ։ Դա մեր որոշելու բանը չէ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Իրականությունն այն է, որ էկոնոմիկայի նախարարությունում տեղ բացեցին, Դավթյանին հանեցին տարան «միջազգայնագետի» տեղը, որպեսզի Վաչե Գաբրիելյանին ֆինանսների նախարարի տեղը դնեն։ Իսկ դա նշանակում է, որ Կենտրոնական բանկի տիգրանսարգսյանական թիմը, որն անցել է ՀՀ պահուստային ոսկու կասկածելի էժան գնով վաճառքի, 700 միլիոն դոլարը 305 դրամով վաճառքի ու շատ այլ բանկային թոհուբոհերի միջով՝ քով-քովի է գալիս»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Օրերս մամուլում գրվեց, որ այն անհայտը, ում սիրած զբաղմունքը ՊԵԿ զանգահարելն ու աշխատակիցներին ահաբեկելն է, այնքան էլ անհայտ մեկը չէ, այլ Մաքսայինի նախկին պետ, տխրահռչակ Արմեն Ավետիսյանի հայրն է։ Ու քանի որ Արմեն Ավետիսյանի հսկայական դղյակից չհերքվեց այդ տեղեկությունը՝ ենթադրվում է, որ այդ ամենը ճիշտ է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Երևանի նախկին քաղաքապետ Գագիկ Բեգլարյանի հրաժարականի հետ կապված հանրությունը գիտի ամեն ինչ, բայց միևնույն ժամանակ գրեթե ոչինչ: Ուշագրավն այն է, որ այս գործընթացի անմիջական մասնակիցներից և ոչ մեկը հրապարակավ և իր դեմքով չխոսեց տեղի ունեցածի մասին. նրանց փոխարեն խոսում են այլոք»։

Դերասան, հաղորդավար Հրանտ Թոխատյանից «7օր»-ը փորձել է ճշտել, թե ինչպես է վերաբերվում Երևանի նախկին քաղաքապետ Գագիկ Բեգլարյանի հրաժարականին' առավել ևս, որ նախընտրական շրջանում Հրանտ Թոխատյանը հանդես էր գալիս հօգուտ Բեգլարյանի: Հ. Թոխատյանը նախ ասել է, որ չի ուզում ոչ մի բան մեկնաբանել, հետո հավելել է, որ հօգուտ ոչ մեկի հանդես չի եկել, բացի հանրապետության նախագահից:

Կարեն Հակոբջանյան. «ՀՀ արդարադատության նախարար Գևորգ Դանիելյանի պաշտոնանկության հետ կապված պատմությունը բավականին զավեշտալի սցենարով տեղի ունեցավ։ Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի բացատրություններն այս կապակցությամբ պարզապես արժանի էին հումորային հաղորդման սցենարի մաս կազմելուն»։

Աննա Սաղաբալյան. «Գիտական վերլուծություն այս թեմայով չկա, բայց դժվար չէ առանց խղճի խայթի պնդել, որ հայ հասարակությունը հակված է հավատալ դավադրությունների տեսությանը: Աշխարհում ինչ էլ կատարվի, առաջին բացատրությունը, որ դրվում է շրջանառության մեջ, կարելի է ձևակերպել մոտավորապես այսպես` «դե աշխարհի ՄԵԾԵՐԸ այդպես են որոշել»»:

Կարեն Հակոբջանյան. «Աստանան ցույց տվեց նաև «փողոցային» ընդդիմության առաջնորդի գաղափարական սնանկությունը։ Այսինքն՝ Սարգսյանի ձախողումները նաև Տեր-Պետրոսյանի պարտությունը պետք է գնահատել։ Իսկ «մինչև Ղարաբաղի հարցը չլուծվի՝ Սերգո ջանը լավ չի ապրի» թեզն այնքան անհեթեթ ու հակահայկական է, որ չի դիմանում ոչ մի քննադատության և այդ հարցում հայ հասարակությանը համոզելը կրկին իր վրա վերցրեց Ալիևը՝ այդ մասով էլ ակամայից ծառայելով մեր շահերին»։

Կարեն Հակոբջանյան.«Գալուստ Սահակայանն իր տղաներից մեկին հաջողացրել է պատգամավոր դարձնել, իսկ մյուսին՝ փոխնախարար։ Սերժ Սարգսյանն էլ իր հերթին է տիրություն անում ընտանիքի անդամներին՝ պետական պոստերն ու բիզնեսի յուղոտ պատառները նրանց բաժին հանելով։ Արի ու տես, որ այս իշխանությունների դեմ (ինչպես իրենք են արտահայտվում) արմատական տրամադրված ՀԱԿ-ականները նույն բանն են անում ու իրենց հնարավորությունների չափով քաղաքական դաշտում առաջ մղում տնեցիներին՝ հընթացս փողոցում ծեծի ուղարկելով ուրիշի որդիներին՝ «Թող ո՛չ մի զոհ չպահանջվի ինձնից բացի» ծրագրի շրջանակներում։ Հիմա Լևոնի ու Սերժի, ՀՀԿ-ի ու ՀՀՇ-ի կամ որ նույնն է՝ ՀԱԿ-ի տարբերությունը ո՞րն է»։

Աշոտ Կարապետյան. ««7օր»-ի խմբագրություն են դիմել «Կիլիկիա» ավտոկայանի տաքսու վարորդները և բողոքում էին, որ առանց այն էլ ամեն օր իրենցից գանձվող խելքից դուրս բարձր «նալոգներից» բացի, ոմն մի օլիգարխ իր ձեռքն է վերցրել այդ ավտոկայանը և ինչ ուզում, ոնց ուզում անում է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Կառավարությունը և մասնավորապես վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը շատ են սիրում խոսել «Հայկական աշխարհի» մասին՝ քարոզելով այն գաղափարը, թե դրսի հայերը եթե հայկական ապրանքներ գնեն, ապա մեր արտահանումը կավելանա։ Թվում է, թե վատ գաղափար չէ, բայց գործադիրի քայլերն ու իրականությունն այլ երևույթի մասին են վկայում»։

Կարեն Հակոբջանյան . «Ուշագրավ է, որ պարոն սոցիոլոգը մշտապես հայտարարել է, թե հարցում անցկացնելը թանկ հաճույք է, և ինքը միայն պատվիրատուների առկայության դեպքում կարող է այն անել, բայց արի ու տես, որ տնտեսական ճգնաժամի էս «նեղ-մաջալին» Ադիբեկյանը սեփական միջոցներով ափալ-թափալ հարցում է անցկացրել։ Այս ամենը ցույց է տալիս, որ սոցիոլոգին, ամենայն հավանականությամբ, մտահոգել է իշխանությունների՝ «ֆիռմա» ադիբեկյանների ծառայություններից օգտվելու հանգամանքը»։

Ռուբեն Թորոսյան. «Հայաստանում երբևէ նման իրավիճակ չի եղել, երբ ՀՀ Նախագահը համատարած շրջապատված լինի պարտադիր զինվորական ծառայություն չանցած բարձրաստիճան պաշտոնյաներով: Այսպես, ի հակասություն ՀՀ օրենդրության պահանջների, պարտադիր զինվորական ծառայություն չեն անցել...»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Ինչի՞ կարիք չի զգում ՀՀԿ խմբակցության անդամը: Փողի՞, շքեղ ապրուստի՞, լավ բնակարանի՞, լավ մեքենայի՞, արտասահմանյան ուղևորությունների՞: Բայց ի՞նչը մնաց, որի կարիքն զգում է ՀՀԿ-ական պատգամավորը: Գուցե ասեք, որ նա, իրոք, ոչ մի բանի կարիք էլ չի՞ զգում: Ինչո՞ւ, նա մա՞րդ չի…»։

Արեգ Մուրադյան. «Գոնե տխրահռչակ ֆուտբոլային դիվանագիտությունից հետո մեր իշխանությունները հասկանան, որ ոչ թե պետք է «նախաձեռնող» լինել (նույնն է թե՝ զիջող), այլ նախահարձակ։ Խոսքը, իհարկե, պատերազմական գործողություններ սկսելու մասին չէ։ Առնվազն չպետք է հանդուրժել, որ Վրաստանը Հայաստանի և Ջավախքի նկատմամբ սպիտակ պատերազմ իրականացնի»։

Ռուսաստանյան պետական «Հայրենակիցներ» ծրագրի շրջանակներում Հայաստանում ՌԴ միգրացիոն ծառայության կողմից ՀՀ քաղաքացիներին վերջին երեք տարվա ընթացքում 500 վկայական է տրամադրվել: Իսկ միայն անցած հոկտեմբեր-նոյեմբերին շուրջ 100 դիմում է ներկայացվել: Սա՝ ըստ Հայաստանում ՌԴ միգրացիոն ծառայության ներկայացուցչության տվյալների: Ու հետաքրքիրն այն է , որ 2006թ. գործող ծրագրի մասին մեծ հետաքրքրություն առաջացել է հատկապես վերջին շրջանում:

Կարեն Հակոբջանյան. «Հիմա արդեն անցան այն ժամանակները, երբ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը բազմաչարչար հայ ժողովրդին ներկայացվում էր որպես առաջադեմ բարեփոխիչ, էկոնոմիկայի նախարար Ներսես Երիցյանը որպես հայ տնտեսագիտական մտքի տիտան, իսկ ֆինանսների նախարար Տիգրան Դավթյանը՝ պետական ֆինանսների կառավարման ռահվիրա»։