Աշոտ Կարապետյան. ««7օր»-ի խմբագրություն են դիմել «Կիլիկիա» ավտոկայանի տաքսու վարորդները և բողոքում էին, որ առանց այն էլ ամեն օր իրենցից գանձվող խելքից դուրս բարձր «նալոգներից» բացի, ոմն մի օլիգարխ իր ձեռքն է վերցրել այդ ավտոկայանը և ինչ ուզում, ոնց ուզում անում է»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Կառավարությունը և մասնավորապես վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը շատ են սիրում խոսել «Հայկական աշխարհի» մասին՝ քարոզելով այն գաղափարը, թե դրսի հայերը եթե հայկական ապրանքներ գնեն, ապա մեր արտահանումը կավելանա։ Թվում է, թե վատ գաղափար չէ, բայց գործադիրի քայլերն ու իրականությունն այլ երևույթի մասին են վկայում»։

Կարեն Հակոբջանյան . «Ուշագրավ է, որ պարոն սոցիոլոգը մշտապես հայտարարել է, թե հարցում անցկացնելը թանկ հաճույք է, և ինքը միայն պատվիրատուների առկայության դեպքում կարող է այն անել, բայց արի ու տես, որ տնտեսական ճգնաժամի էս «նեղ-մաջալին» Ադիբեկյանը սեփական միջոցներով ափալ-թափալ հարցում է անցկացրել։ Այս ամենը ցույց է տալիս, որ սոցիոլոգին, ամենայն հավանականությամբ, մտահոգել է իշխանությունների՝ «ֆիռմա» ադիբեկյանների ծառայություններից օգտվելու հանգամանքը»։

Ռուբեն Թորոսյան. «Հայաստանում երբևէ նման իրավիճակ չի եղել, երբ ՀՀ Նախագահը համատարած շրջապատված լինի պարտադիր զինվորական ծառայություն չանցած բարձրաստիճան պաշտոնյաներով: Այսպես, ի հակասություն ՀՀ օրենդրության պահանջների, պարտադիր զինվորական ծառայություն չեն անցել...»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Ինչի՞ կարիք չի զգում ՀՀԿ խմբակցության անդամը: Փողի՞, շքեղ ապրուստի՞, լավ բնակարանի՞, լավ մեքենայի՞, արտասահմանյան ուղևորությունների՞: Բայց ի՞նչը մնաց, որի կարիքն զգում է ՀՀԿ-ական պատգամավորը: Գուցե ասեք, որ նա, իրոք, ոչ մի բանի կարիք էլ չի՞ զգում: Ինչո՞ւ, նա մա՞րդ չի…»։

Արեգ Մուրադյան. «Գոնե տխրահռչակ ֆուտբոլային դիվանագիտությունից հետո մեր իշխանությունները հասկանան, որ ոչ թե պետք է «նախաձեռնող» լինել (նույնն է թե՝ զիջող), այլ նախահարձակ։ Խոսքը, իհարկե, պատերազմական գործողություններ սկսելու մասին չէ։ Առնվազն չպետք է հանդուրժել, որ Վրաստանը Հայաստանի և Ջավախքի նկատմամբ սպիտակ պատերազմ իրականացնի»։

Ռուսաստանյան պետական «Հայրենակիցներ» ծրագրի շրջանակներում Հայաստանում ՌԴ միգրացիոն ծառայության կողմից ՀՀ քաղաքացիներին վերջին երեք տարվա ընթացքում 500 վկայական է տրամադրվել: Իսկ միայն անցած հոկտեմբեր-նոյեմբերին շուրջ 100 դիմում է ներկայացվել: Սա՝ ըստ Հայաստանում ՌԴ միգրացիոն ծառայության ներկայացուցչության տվյալների: Ու հետաքրքիրն այն է , որ 2006թ. գործող ծրագրի մասին մեծ հետաքրքրություն առաջացել է հատկապես վերջին շրջանում:

Կարեն Հակոբջանյան. «Հիմա արդեն անցան այն ժամանակները, երբ վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը բազմաչարչար հայ ժողովրդին ներկայացվում էր որպես առաջադեմ բարեփոխիչ, էկոնոմիկայի նախարար Ներսես Երիցյանը որպես հայ տնտեսագիտական մտքի տիտան, իսկ ֆինանսների նախարար Տիգրան Դավթյանը՝ պետական ֆինանսների կառավարման ռահվիրա»։

Կարեն Հակոբջանյան. «ՀՀԿ-ի համամասնական ցուցակով պատգամավոր դարձած ԺԱԿ կուսակցության ղեկավար Սպարտակ Մելիքյանի (կարծում եմ, որ բոլորն էլ հասկանում են, թե ինչի դիմաց և ինչ ձևով է նա հայտնվել ՀՀԿ-ի ցուցակի անցողիկ տեղում) և Վերահսկիչ պալատի նախագահ Իշխան Զաքարյանի միջև առկա վեճը շատ ուշագրավ ենթատեքստ ունի, որը վերաբերում է ոչ միայն Մելիքյանին, այլև իշխանության ներսում տիրող մթնոլորտին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե ՀԱԿ առաջնորդը կարծում է, որ ցեղակրոնությունը դա ռասիզմ է, իսկ ռասիզմն էլ, ինչպես գիտեք, իր հերթին ասոցացվում է ֆաշիզմի հետ, ապա ինչպես է Տեր-Պետրոսյանը համաձայնվել, որ 2008-ին իրեն աջակցի «Ցեղակրոն» անունով կուսակցությունը, որի ղեկավարին, ի դեպ, կալանավորեցին մարտի 1-ի իրադարձություններից հետո»։

Էդիկ Անդրեասյան. «Ինչ անենք, լավ: Ազգովի ականջներս փակե՞նք, թե՞ խնդրենք ՕԵԿ-ին' վերագրանցվել որպես ՀՀԿ-ի Օրինաց երկիր կազմակերպություն և այլևս գլուխ չտանել, թե սատարելու են Սերժ Սարգսյանի թեկնածությանը: Տեսեք' հանկարծ այնպես չսատարեք, որ եղած սատարողներն էլ հիասթափվեն»:

Գյումրու ծերերի տուն-ինտերնատի տնօրեն. «Վերջին շրջանում ծերանոց դիմում են միայնակ անժառանգ տարեցները, և այս առումով նկատելի աճ կա: Հիմա երկրորդ մասնաշենքի կառուցման խնդիր է առաջանում, քանի որ ներկայիս մասնաշենքն այլևս չի կարող սպասարկել»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Վերջին մի քանի շաբաթվա ընթացքում իշխանական և լևոնական շրջանակներն ու նրանց հարող ԶԼՄ-ները հիմնականում անդրադառնում են ԱՄՆ-ում կալանավորված հանցավոր խմբին, որի ղեկավարը Արմեն Ղազարյանն է՝ Պզո մականունով։ Կարելի է ասել, որ Պզոյի գործն աշխուժություն մտցրեց ճահճացած մեր ներքաղաքական կյանքում. Սերժականները մի քիչ իրար խառնվեցին, իսկ լևոնականների համար Պզոն դարձավ խոսելու թեմա, քանի որ Ղարաբաղի ու հայ-թուրքականի մասով իրենք, Ս. Սարգսյանի հետ համատեղ, պարտություն էին կրել ու դեպրեսիայի մեջ հայտնվել»։

Դերենիկ Մալխասյան. «Առափիի սողանքի մասին ավելի շատ հիշում են լրատվամիջոցները, իսկ առափեցիներին վերջին շրջանում պաշտոնյաները շատ խոստումներ են տվել: Ավելի որոշակի նրանց հիշողության մեջ դաջվել է ՕԵԿ պատվիրակության ապրիլյան այցելությունը: Այդ ժամանակ Շիրակի մարզում ՕԵԿ-ի «վերակենդանացման» ծրագրի շրջանակում ԱԺ պատգամավոր Հովհաննես Մարգարյանը Առափիում լրատվամիջոցների համար շոու էր կազմակերպել...»։

Կարեն Հակոբջանյան.«Հայաստանի իշխանական վերնախավը հերթական սկանդալի մեջ է հայտնվում։ «Յութուբ»-ում տեղադրված տեսանյութը, որտեղ ԱՄՆ փոխնախագահ Ջո Բայդենը սփյուռքահայ մի երիտասարդի բացատրում է, թե ինչու ԱՄՆ վարչակազմը չի կատարում իր խոստումը ցեղասպանության ընդունման մասով, շատ ավելի լուրջ հետևանքներ է ունենալուէ, քան պզոյական պատմությունը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե խոսեինք բուքմեյքերների բառապաշարով, ապա կարելի էր ասել, որ 2012թ. խորհրդարան անցնելու ՕԵԿ-ի գործակիցն առնվազն 50 է, այսինքն՝ դա այնքան անհավանական է, որ մեկը հիսունի հարաբերակցությամբ միայն կարող ես «կլիենտ» գտնել, որպեսզի վերջինս «ստավկա» անի ԱԽՔ Արթուր Բաղդասարյանի վրա։ Չգիտի՞ այդ մասին Սերժ Սարգսյանը։ Վստահաբար՝ գիտի։ Բայց այդ դեպքում հարց է առաջանում, թե ինչո՞ւ են փչում ՕԵԿ-ի ծակված փուչիկը։ Փորձենք պատասխանել այդ հարցին»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Գաղտնիք չէ, որ «Ֆլեշ» ընկերության նախագահ Բարսեղ Բեգլարյանը վայելում է Սերժ Սարգսյանի հովանավորությունը և ինքն էլ իր հերթին է վարչապետ Տիգրան Սարգսյանի «կռիշան»։ Բեգլարյանը մշտապես հարցազրույցներ է տալիս ու շեշտում Ս. Սարգսյանի ընկերը լինելու հանգամանքը, ինչը կանաչ լույս է դառնում նրա բիզնեսի համար»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մոտ երկու տարի սպասելով արտաքին դաշտից եկող անբարենպաստ զարգացումների կամ իրենց հետ երկխոսության գնալու Սերժ Սարգսյանի բարեհաճությանը և տեսնելով, որ ո՛չ մեկն է լինում, ո՛չ էլ մյուսը՝ Տեր-Պետրոսյանը ստիպված վերադառնում է ելման կետ և հիշում իր սիրած ավազկապետության թեման»։