Օսկանյանի դեմ եթե այսպիսի կեղտոտ արշավ է սկսվել, նշանակում է՝ դրա հեղինակներն ու կատարողներն ամեն գնով ուզում են պահպանել երկրում տիրող այս խայտառակ իրավիճակը, ու ցմահ իշխել:

Վ. Օսկանյանը պայքար է մղելու քաղաքական թիմով, քաղաքական կոդերով և քաղաքական դաշտ է տեղափոխելու Ս. Սարգսյանին: Իսկ դա շատ լուրջ վտանգ է հրապարակային քաղաքականությունը կրկեսի վերածած ՀՀԿ ղեկավարի համար:

Դատելով «անկախ» մամուլի պահվածքից և վարձկան լրագրողների հարցերից՝ 2008-ի մարտի 1-ին Սերժ Սարգսյանը լացել է, երբ իմացել է, որ զոհեր կան, ձեռքերը ծնկներին է խփել ...

Օսկանյանի հայտարարությունը չեն ողջունում Սերժ Սարգսյանն ու իր թիմակիցները, ինչը նույնպես հասկանալի է, քանզի քաղաքական նոր դասավորությունը ձեռնտու չէ նրանց:

Եթե դեռ չստեղծված, բայց անպայման ստեղծվելիք կուսակցության մասին Վ. Օսկանյանի արած հայտարարությունն է քաղաքական-լրատվական շրջանակներում երկրաշարժ առաջացնում, ապա կարելի է պատկերացել, թե ինչ տեղի կունենա ...

Սերժ Սարգսյանի և նրա «ծպտյալ» թիմակիցների արձագանքը Վարդան Օսկանյանի հայտարարությանը պարզունակ էր և կանխատեսելի: Բ26-ի քարոզչական զինանոցն աղքատ է, բարոյապես ու ֆիզիկապես մաշված:

Սերժ Սարգսյանն ուզում է հայկական թուրքմենբաշի դառնալ, բայց որպեսզի այդ ամենին տա ժամանակակից տեսք, իրեն շրջապատում է անցյալ ու սեփական դիմագիծ չունեցող երիտբոլշևիկներով:

ՀՀԿ ղեկավարին պետք է բերել հրապարակային քաղաքական դաշտ և պարտադրել խաղի քաղաքական կանոններ: Նա այդ դաշտում շա՜տ թույլ է՝ այդտեղից բխող բոլոր հետևանքներով:

Մկոն ճիշտ է ասում. «Ես չեմ կարող միանալ մի պայքարի, բայց կեսից գնալ տուն կամ նկարահանման»:

Եթե Հովսեփյանի հետ կապված ապտակի պատմությունը ճիշտ է, ապա Գառնիկ Իսագուլյանի աշխատասենյակի ու բնակարանի մոտ պետք է որ հսկայական հերթեր գոյանան:

Հայտնի ստեղծագործության մեջ Զիմզիմովն անգամ իրեն բավական զուսպ է պահում, եւ ընդամենը մեկ-երկու անգամ է շնորհակալություն հայտնում իր տուն եկած ռուս գուբերնատորին:

Իշխանության հարցը լուծվում է Հայաստանում: Բ26-ում դա շատ լավ գիտեն, և այդ իսկ պատճառով էլ փորձում են «անկախ» մամուլի միջոցով տարածել, թե, իբր, «սաղ արդեն խոսացած ա, ու պայքարելու իմաստ չունի, քանի որ Պուտինը Սերժին «դաբրո» ա տվել»:

Ամեն օր «լանչ» են անում Հյուսիսային պողոտայի ռեստորաններում, գնումներ անում նույն պողոտայի բրենդային խանութներից, ինչից հետո վերադառնում են խմբագրություն եւ քլունգները ձեռքն առած՝ անխնա հարվածում այդ պողոտայի հեղինակներին:

Եթե հանկարծ Հովսեփյանի եկամուտների հայտարարագրում տեսնենք նվիրատվությունների պակասեցում, ապա դա կնշանակի, որ ՊԵԿ–ի ղեկավարն այլևս խոպանից օգնության կարիք չունի։

ՀՀԿ ղեկավարին որպես քրեաօլիգարխիայի զոհ ներկայացնելը նույն տեխնոլոգիայի շարքից է, ինչպիսին որ մենք տեսանք Արամ Սարգսյանի կատարմամբ, երբ Սերժ Սարգսյանը հռչակվեց մարտի 1–ի թիվ մեկ զոհ։

Լրիվ պարապ պետություն է, որտեղ կարեւոր ու առաջնային խնդիրները մղվել են հետին պլան, եւ բոլորին տարիներ շարունակ իր «գաղափարներով» զբաղեցնում է ՀՀԿ ղեկավարը:

Եթե մեր երկրի թիվ մեկ օլիգարխը ներկայացնում է այսպիսի համեստ հայտարարագիր, որին ոչ մեկը չի հավատում, ապա էլ ի՞նչ իմաստ ունի պահել ձրիակերների հանձնաժողով։

2017–ից ու հատկապես 2018–ից հետո Սերժ Սարգսյանի ձեռքից, պատկերավոր ասած, գրիչն ու «պեչատը» վայր են ընկնելու, և նա դառնալու է ընդամենը ՀՀԿ–ական։