Հիմա լևոնենք Սերժ Սարգսյանին պաշտպանում են այնպիսի էնտուզիազմով ու կրքոտությամբ, որ Շարմազանովը պետք է մտահոգվի իր աթոռի ու կարգավիճակի համար։

Պետականաշինության, տնտեսության ու դիվանագիտության ոլորտներում արձանագրված ձախողումները հանգեցրին չորսօրյա պատերազմի։

Իշխանությունների սիրտը 18 տարեկան տղաների սեռաբջիջներ է ուզում: Դա է պատճառը, որ Բ26-ին կից «կրեաԾիվ» թևը հանդես է եկել օրենսդրական նախաձեռնությամբ:

Մեծ հաճույքով ստանձնել են Սարգսյանի անվտանգության երաշխավորի դերը, որպեսզի հանկարծ նրա գլխից մի մազ չպակասի (հեյ գիտի, հաճախորդություն, էդ ինչքա՜ն քաղցր բան ես դու):

«Հայրենասիրությունը» ոչ միայն սրիկաների, այլ նաև հաճախորդների վերջին հանգրվանն է դառնում։

Վա՛յ, ձեր բարոյական ջանին մեռնեմ, էդ դուք եք խոսում բարոյականությունի՞ց:

Ռոբերտ Քոչարյանի նախագահության շրջանում կարմիր շորտիկով նրա դիմաց թռչկոտող, իսկ հիմա Սերժ Սարգսյանին անսահմանորեն քծնող Աշոտյանի համար կան ստրուկներ և տերեր:

Սարգսյանը հիմա շատ հանգիստ խոսում է Թալիշի ուղղությամբ հանձնած դիրքերի անկարևորության մասին, թերևս, այն պատճառով, որ լավ չի պատկերացնում դրանց նշանակությունը: Կամ էլ ...

Բոլորը մեղավոր են ու վատ են աշխատում, բացի մեկից՝ ամենաազնիվից, ամենաանմեղից, ամենաիմաստունից ու ամենանախաձեռնողից: Կարծում եմ՝ գլխի ընկաք, թե ով է նա:

Իշխանական քարոզչամեքենան ուզում է մեր մարդկային ու տարածքային կորուստները ներկայացնել որպես հաղթանակ ու Սերժ Սարգսյանին «ֆորա» տալ, սակայն դա հիշեցնում է օրուելյան անտիուտոպիաներում առկա պատկերը:

Ի՞նչ պետք է անեն սերժամետ կամ կոնյունկտուրշիկ «ռազմահայրենասերները», որպեսզի Հերմինեի պես «չքաշվեն»:

Աշոտյանները, կարենավագյանները եւ մնացած «երիտգիտնականներն» արդյո՞ք շարունակել են զբաղվել գիտությամբ: Իհարկե, ո՛չ:

Հերմինե Նաղդալյանն ի՞նչ իմանար, որ հողեր հանձնելու մասին խոսելու մենաշնորհը ՀՀԿ–ում պատկանում է Սերժ Սարգսյանին, և վերջինիս մոտ հիմա «հայրենասիրության» փուլ է։

Սերժ Սարգսյանին մտահոգում են ոչ թե հրադադարի ռեժիմի խախտման դեպքերը, այլ ներկուսակցական, ներքաղաքական հարցերը, որոնք քննարկելու համար ՀՀԿ-ում նիստ է անցկացնում:

Դժվար է ասել՝ ԱԺ խոսնակն ու փոխխոսնակները յուրօրինակ «պոդստավկա» արեցին Սերժ Սարգսյանին գիտակցաբա՞ր, թե՞ պատահաբար, բայց փաստն այն է, որ այս երեքը ՀՀԿ ղեկավարին «քաշեցին»։ ՀՀԿ գրասենյակում հնչեցված առաջադրանքը չկատարվեց։

Սերժ Սարգսյանը նիկոլենց մի քանի զրո պակաս գնահատեց։

Ադրբեջանից խփում են «Սմերչով», իսկ Բ26–ից՝ այլ տիպի զենքերով։ Ու դժվար է ասել, թե որ զենքն է ավելի վտանգավոր Հայաստանի պետականության համար։

Սերժ Սարգսյանը հիմա շատ լավ հասկանում է, որ կազանյան գործընթացից դուրս գալու երկու տարբերակ կա՝ կա՛մ հրաժարական տալ, կա՛մ գնալ վա բանկ, այսինքն՝ պատերազմի։