ՀՀԿ ղեկավարը հասկանում է, որ եթե փորձի գնալ զիջումների, ապա աթոռից կզրկվի, իսկ զիջումների չգնալու ռեսուրս չունի: Ըստ ամենայնի՝ նա գնում է երրորդ տարբերակով:

Սերժ Սարգսյանը հաղթող բանակին ամլացրել է՝ այն վերածելով դիմադրությամբ հանձնող կառույցի։

Ի՜նչ լավ է, որ Սարգսյանը բանակցություններում իրեն «շատ ուժեղ» է զգում՝ «ներազգային միասնությունից» ոգևորված. Լավրովի հետ շուլուխ է անում, տրամադրությունն էլ բարձր-բարձր:

Հայաստանը պարտությունների շարքից դուրս գալու համար պետք է պարտության մատնի Սերժ Սարգսյանին: ՀՀ քաղաքացու ներքին հաղթանակն այն անհրաժեշտ նվազագույն պայմանն է, որի բավարարումից հետո միայն կարելի է հաղթել արտաքին թշնամուն:

ՀՀկ ղեկավարը բոլոր հարցերում է սխալվում: Այդ թվում՝ եվրատեսիլյան:

«Քաղաքական գրոսմայստեր» Սերժ Սարգսյանը խճճվել է իր արտաքին «նախաձեռնողականության» մեջ:

«Իշխանությանը չմեղադրելու» ծրագրի շրջանակներում ՀԱԿ-ի դրսեւորած ընտրողական վերաբերմունքը շատ բան է բացահայտում: Մասնավորապես, ով ում հետ հանուն ինչի է պայքարում:

Հային տուր բարոյական հաղթանակներ, եւ նա շուռ կտա «աշխարհը»:

Բ26-ում այլ պատկերացումներ ունեն պետական կառավարման մասին: Սերժ Սարգսյանի համար իշխանությունը փող է, իսկ փողը՝ իշխանություն:

Սա այն դեպքն է, երբ հնարավոր չէ ասել, թե կարող էր ավելի վատ լինել: Ավելի վատ չի լինում:

Մեզ հստակ տեղեկատվություն չեն տալիս այն մասին, թե չորսօրյա պատերազմի ժամանակ քանի սանտիմետր, քանի մետր, քանի կիլոմետր տարածք ենք կորցրել կամ նահանջել դիրքերից:

Կազանյան գործընթացի վերակենդանացման ցանկացած փորձ Հայաստանում կբերի ֆորսմաժորային ու արտահերթ քաղաքական զարգացումների, և Սերժ Սարգսյանը կընկնի Լևոն Տեր-Պետրոսյանի օրը:

ՀՀԿ ղեկավարն իր ո՞ր մի խոսքի տերն է եղել, որ...

Քանի որ մեր զենքերը «կառուցողական» են, հայոց բանակին էլ օգնում ու աջակցում է հայ ժողովուրդը, իսկ ռազմավարական նշանակության դիրքերը վերագրավելու խնդիր էլ չունենք, ուրեմն՝ իշխող ուժին մնում է զբաղվել հույժ «եվրաէլիտար» հարցերով:

2008–ից հետո «Մեկ օլիգարխի տնտեսության» կառուցման շրջանակներում Սերժ Սարգսյանը սկսել է իրենից. Բաղդասարովի ձեռքից խլվեցին նրա փայաբաժիններն, ու դրանք այժմ ուղղակի կամ անուղղակի ձևով տնօրինվում են ՀՀԿ ղեկավարի կողմից։

Հայկական բանակի մտահոգիչ վիճակի պատճառները պետք է փնտրել մեր երկրի ներսում։ Նաև՝ օֆշորային հաշիվներում։

Երբ «բանակի քեֆի» թամադայի մտահորիզոն ունեցող մարդը երկիր է ղեկավարում, հայրենիքը խեղճանում, կուճուրվում է մի անկյունում։

Չորսօրյա պատերազմը ցույց տվեց, որ հայաստանյան իշխանությունները մինչապրիլյան կիսասառը պատերազմի փուլը շատ անարդյունավետ են օգտագործել: