Անդրանիկ Թևանյան. «Հսկայական ԽՍՀՄ–ն ընդամենը 70 տարի դիմացավ միակուսակցական դիկտատուրային ու «բեսպրեդելին»։ Փոքրիկ Հայաստանը չի կարող ՀՀԿ–ի անվան տակ միանձնյա իշխանության ձգտող Սարգսյանին պահել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Նախքան «Մարտի 1»–ը Հայաստանում տեղի էր ունեցել ներիշխանական կրիմինալ հեղաշրջում, որն էլ պատճառ դարձավ հետագա արյունալի իրադարձությունների»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Փուչիկի» հարցում Տիգրան Սարգսյանը ճիշտ է։ Նա պարզապես պետք է նայի հայելու մեջ և տեսնի Հայաստանի տնտեսության գլխին պայթած փուչիկի հեղինակին»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Տիգրան Սարգսյանին պետք է արժանացնել Նոբելյան մրցանակի, բայց ոչ թե տնտեսագիտության, այլ մեկ ուրիշ նոմինացիայում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը պետք է հեռացվի, իսկ Տիգրան Սարգսյանը՝ դատական կարգով պատասխանատվության ենթարկվի»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Այժմ եկել է ճիշտ գծի վրա կանգնելու ժամանակը՝ Հայաստանի Հանրապետության ժամանակը։ Ով չի ուզում ապրել Հայաստանի Հանրապետության ժամանակով, թող գնա Գյուլիստան»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Աղավնյակնե՛րս, Գյուլիստանից այն կողմ այլևս «ռուսամետ» ուժ չկա Հայաստանում։ «Արևմտամետ» Սերժ Սարգսյանը ոչ թե ռուսամետ է դարձել, այլ ռուսահպատակ. դրանք տարբեր բաներ են»։

Իրավունք չունենք դավաճանել և անկախությունը տանուլ տալ խաղատանը, Մոնտե Կառլոյում, ԵՄ–ում, Մաքսային միությունում կամ Կիպրոսի օֆշորային գոտիներում։

ԵՄ–ի հետ ասոցացման համաձայնագիրը Հայաստանի համար մահաբեր Սևրի դաշնագրի ռեինկարնացիան է և տխրահռչակ «ֆուտբոլային» դիվանագիտության շարունակությունը։ Պետք է տարբերել Սերժ Սարգսյանի ու Հայաստանի օրակարգերը։ Դրանք «գենետիկորեն» անհամատեղելի են։

Անդրանիկ Թևանյան. ««Հայկական աշխարհ» կառուցող Տիգրան Սարգսյանը թեև ազատական գաղափարախոսության կրողի իմիջ ունի, սակայն իրականում վուլգար մարքսիստ է»։

Անդրանի Թևանյան. «2013–ը կարելի է համարել հակահեղափոխության հաղթանակի տարի։ Հանուն ճշմարտության պետք է նշել, որ այդ հակահեղափոխությունը նոր գլուխ չբարձրացրեց։ Հակահեղափոխությունը քայլում էր 88–ի հեղափոխությանը զուգընթաց և անընդհատ փորձում էր իր տեղը վերանվաճել, սակայն հանրային օրգանիզմն այս կամ այն ձևով դիմադրում էր։ Այժմ դիմադրություն չկա»։

Անդրանիկ Թևանյան. «ՀՀ իշխանությանը հաջողվել է, կամ ավելի ճիշտ՝ կարող է հաջողվել Բաղրամյան 26–ում ամբողջությամբ կենտրոնացնել երկրի քաղաքական ու տնտեսական ոլորտները։ Քաղաքատնտեսական մենաշնորհը և գեբելսյան քարոզչամեքենան, սակայն, բավարար չեն տոտալիտարիզմի հասնելու համար։ Հայտնի է, որ տոտալիտար պետություն կառուցելու համար անհրաժեշտ են նաև բնական ռեսուրսներ, բնակչության քանակ և հանրությանը «կուտ տվող» ուտոպիստական գաղափարախոսություն։ Այս առումով ՀՀԿ–ն խնդիրներ ունի։»

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի նոր՝ «Դեպի ապահով Հայաստան» կարգախոսը շատ որոշակի սպառնալիքներ է պարունակում։ Նման եզրակացություն անելու հիմքն այն է, որ իշխող ուժի կողմից վերջին հինգ տարիների ընթացքում հանրությանը հրամցված «Քեզ համար, Հայաստա՛ն», «Առա՛ջ, Հայաստա՛ն» և «Հավատա՛նք, որ փոխե՛նք» կարգախոսների ներքո ապահովվել է Հայաստանի հետընթացն ինչպես արտաքին, այնպես էլ ներքին քաղաքական ոլորտներում»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Ներքաղաքական զարգացումների ու ընդդիմադիր դաշտի հնարավոր համախմբման ֆոնին ՀՀԿ ղեկավարին, ինչպես որ «ֆուտբոլային» դիվանագիտության ժամանակ Թուրքիային, խիստ անհրաժեշտ էր ՀՅԴ–ի հետ հանդիպումը և դրա հրապարակայնացումը։ Այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանին պետք էր բուն գործընթացը, այլ ոչ թե արդյունքը և ՀՅԴ–ն, ելնելով ինչ ինչ հաշվարկներից, ընդառաջ գնաց ՀՀԿ ղեկավարի ցանկությանը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Չէի ուզենա մտածել, որ քաղաքական դաշտում նոր բանաձև է նշմարվում, այն է՝ «Կոնսենսուս -(Սերժ Սարգսյան + ՀՅԴ)։ Անկեղծորեն չէի ուզենա այդպես մտածել։ Դա ինձ համար ցանկալի չէ ո՛չ քաղաքական, ո՛չ պարզ մարդկային առումներով։ ՀՅԴ–ի վերնախավում և շարքերում բազում ընկերներ ունեմ, բայց ասեմ, որ ճշմարտությունը վեր է ամեն ինչից»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը ձգտում է քաղաքական դաշտի անապատացման և քաղաքական կոչված գործիչների հաճախորդացման միջոցով ադրբեջանական տիպի սուլթանատ կառուցել, բայց առանց նավթի ու գազի։ Արդյունքում՝ մարդիկ ու կապիտալը փախչում են երկրից, աղքատությունն ու երկրի արտաքին պարտք աճում են։ Տնտեսությունը կամաց–կամաց փորձ է արվում վերածել նախագահի ու նրա փեսա Միքայել Մինասյանի տնամերձ բոստանի»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը Նիկոլ Փաշինյանի միջոցով լեգիտիմացվեց, որովհետև վերջինիս օգտագործած բանաձևերը հնարավորություն են տալիս նախագահին ասելու, որ ինքը տասը զոհերի գնով Բաղրամյան 26–ում հայտնվելով՝ փրկել է Հայաստանը անարխիայի և «սամասուդի» ձգտող ուժերից»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Երբ տարիներ շարունակ ասվում էր, թե «ուժեղ» դրամը խոչընդոտում է տեղական արտադրության մրցունակության բարձրացմանը և արտահանմանը, Տ. Սարգսյանը, դեմքի «մոնետարիստական» արտահայտությամբ, պատասխանում էր, որ դա այդպես չէ, որ «ուժեղ» դրամը համարյա ազգային արժեք է և որ խնայողությունները պետք է պահել դրամով։ Թե ինչ տեղի ունեցավ այդ ամենի արդյունքում, բոլորիս է հայտնի»։