Անդրանիկ Թևանյան. «Ոստիկաններով շրջապատված լինելը դառնում է Սերժ Սարգսյանի այցեքարտը և նա, ամենայն հավանականությամբ, պատմության մեջ կմտնի հենց այդ իմիջով։ Նույնիսկ հեռավոր Ֆրանսիայում կամ ԱՄՆ-ում նրան ու ժողովրդին բաժանում են ուժայինները՝ դառնալով ՀՀ գործող նախագահի միակ «հենարանը»»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանի՝ նախաձեռնողական որակված դիվանագիտությունը Թուրքիայի մասով հանգեցրել է մի վիճակի, երբ շաղկապվել են հայ-թուրքական և հայ-ադրբեջանական հարաբերությունները։ Դա նշանակում է, որ լուրջ մարտահրավերներ են առաջացել Արցախի, այսինքն՝ Հայաստանի անվտանգության հարցում։»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայ-թուրքական հարաբերություններին առնչվող քննարկումների տրագիկոմեդիան շարունակվում է, և այդ աղմուկի մեջ հայ ժողովուրդը չհասցրեց արձանագրել Սերժ Սարգսյան - Տիգրան Սարգսյան զույգի ևս մեկ ձեռքբերում. ՀՀ տնտեսության ծավալներն այս տարվա առաջին 8 ամիսների ընթացքում նվազել են 18,4 տոկոսով»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սեպտեմբերի 21-ին մեր պետությունը դարձավ 18 տարեկան։ Այսինքն, մենք արդեն չափահաս ենք, և «բանակ» գնալու ժամանակն է։ Բայց արդյո՞ք մենք պատրաստ ենք «բանակում» ծառայել, այսինքն՝ ամենօրյա քրտնաջան աշխատանքով կերտել անկախ Հայաստան։ Փորձենք պատասխանել այդ հարցին»։

Ա. Թ. «Քաղաքական ֆուտուրոլոգիան մեզանում դեռ զարգացած ուղղություն չէ, բայց Հայաստանում տիրող «նախաձեռնողական» այս մթնոլորտում փորձենք լրացնել այդ բացը»։

Անդրանիկ Թևանյան. ««Ժառանգություն» կուսակցության շուրջ տեղի ունեցող իրադարձությունները ստիպում են անդրադառնալ ՀՀ կուսակցական համակարգին և ներկա քաղաքական իրողություններին վերաբերող որոշ այլ խնդիրներին»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայ-թուրքական ներկա հարաբերությունների և վերջնարդյունքի թիվ մեկ պատասխանատուն ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանն է։ Նրան են պատկանելու հաջողության դափնիները, բայց նաև անհաջողության քաղաքական պատասխանատվությունը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայաստանի նախագահ Սերժ Սարգսյանը դեռ կհասցնի անիծել այն օրը, երբ անգլիացիները ստեղծեցին ֆուտբոլն ու իրեն կրակը գցեցին»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը շարունակում է «հաճելիորեն» զարմացնել Հայաստանի հանրությանն իր «գիշերային» որոշումներ ընդունելու հատկությամբ։ Օգոստոսի 31-ին՝ գիշերը՝ մթության քողի տակ, մեզ հրամցվեց հերթական փաստաթուղթը, որը «ֆուտբոլային» տխրահռչակ դիվանագիտության պտուղ էր»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Անշո՛ւշտ, Արթուր Բաղդասարյանին կարելի է համարել նորանկախ Հայաստանի երիտկարիերիստների առաջամարտիկներից, ավելին՝ հիմնադիր հայրերից (զգո՞ւմ եք, թե որքա՜ն բազմապիսի հիմնադիրներ կան Հայաստանում): ՕԵԿ առաջնորդն, ըստ իս, ներշնչանքի աղբյուր է և կլինի բոլոր այն երիտասարդների համար, ովքեր փորձում են քծնանքի հուշ-երեկոների ու պնակալեզության միջոցով հասնել պաշտոնների»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայաստանում գործում է իշխանափոխության պալատական հեղաշրջման կամ ընդունման-հանձնման տարբերակը։ Միայն 1988-ին հնարավոր եղավ իշխանության գալ դրսից, բայց դա ուղեկցվեց նաև այն ժամանակվա ռեժիմի փլուզմամբ, ինչն էլ հնարավոր դարձրեց դրսից իշխանությունը վերցնելը։ Մնացած դեպքերում ամեն ինչ «հանգիստ» է անցել»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Հայաստանի տնտեսությունն ազատ անկում է ապրում, և վարչապետ Տիգրան Սարգսյանին այլ բան չի մնում, քան կապել «ամրագոտին» և պատրաստվել վթարային վայրէջքի։ Նույնիսկ մեր «հրաշագործ» վիճակագրությունը չի կարողանում փրկել իրավիճակը...»

Անդրանիկ Թևանյան. «1988-ին «Ղարաբաղ ծախողի» պիտակը կրում էր կոմունիստական փտած վարչակարգը։ 10 տարի անց՝ 1998-ին, ճակատագրի հեգնանքով «ծախողի» կարգավիճակում հայտնվեց «Ղարաբաղ» կոմիտեի լիդերներից Լևոն Տեր-Պետրոսյանը։ Իսկ հիմա եկել է Սովետական Ադրբեջանի պարտկոմական «շկոլան» անցած Սերժ Սարգսյանի «աստեղային» ժամը»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Մենք հիմա գտնվում ենք համակարգային անցման նախաշեմին։ Գործողն ունի արտաօրենսդրական խաղի կանոններով կարգավորվող պսևդոժողովրդավարական-ֆեոդալական-հետադիմական բնույթ։ Նման համակարգը երկար կյանք չի կարող ունենալ»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Մեր հասարակության հիմնական հոգեվիճակը սպասողական է։ Շատերն են հասկանում, որ այս ամենը ժամանակավոր է և սպասում են փոփոխության, բայց հասարակության ամեն մի շերտ՝ կապված այդ «ժամանակավորի» հետ, ի՛ր հաշվարկներն ունի»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Սերժ Սարգսյանը, հավանաբար, փոշմանած կլինի, որ առաջարկել էր Թուրքիայի իր պաշտոնակցին՝ օժանդակել Արցախի խնդրի կարգավորման գործում։ «Հեղափոխական» այն օրերին մեր դիվանագիտությունն այնքան «նախաձեռնողական» էր դարձել և այնպես էր «ֆուտբոլ» խաղում, որ զարմացրել էր ոչ միայն ինքն իրեն...»

Անդրանիկ Թևանյան. «1948թ. Ջորջ Օրուելը գրեց իր հայտնի «1984»-ը։ Այժմ Հայաստանում տիրող իրավիճակը շատ առումներով հիշեցնում է այդ գործը։ «1984»-ում նկարագրվածին հայաստանյան իրողության նմանությունները հատկապես ցայտուն են քարոզչության բնագավառում...»։

Անդրանիկ Թևանյան. «Քաղաքակրթությունների զարգացման ընթացքում պետություններն ունեցել են կառավարման բաց կամ փակ համակարգեր։ Բաց համակարգերը բնորոշ են արևմտյան տիպի ժողովրդավարություններին, իսկ փակերը՝ մնացածներին»։