Կորոնավարակի դեմ պայքարի ձախողումը, դատարանների նկատմամբ հարձակումը, պատերազմի արդյունքները բավարար են, որ Փաշինյանը մերժվի հասարակության կողմից։

Ղարաբաղի ապագան մշուշոտ է․ նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը ենթադրում է, որ 4,5 տարի անց Ադրբեջանը կարող է հրաժարվել ռուսական խաղաղապահ զորքերից։

Նոյեմբերի 9-ից հետո այս իշխանությանը համարում եմ ոչ լեգիտիմ: Իրենք նույնիսկ մեկ ժամ ավելի չպետք է մնային իրենց պաշտոններին, էլ ուր մնաց հավակնեին ընտրություններ կազմակերպելուն:

Այստեղ վաղուց իրավաբանություն չկա, իրավաբանությունը մեռել է, այդ թվում՝ գործող գլխավոր դատախազի անմիջական մասնակցությամբ։

Գողն ամենաբարձրն է գոռում՝ բռնեք գողին։ Անբարոյականն ամենաբարձրն է խոսում բարոյական նորմերից։ Դավաճանի ու ստահակի վերջին հանգրվանը հայրենասիրությունն է։

Դրսից այս իշխանությանը բերել էին Արցախը հանձնելու համար։

Նիկոլ Փաշինյանը ճիշտ էր, երբ ասում էր, որ ամեն գնով պետք է հասնի իշխանության, ես սխալվեցի` կարծելով, որ նրա համար թանկ է ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացու կյանք։

«Ապագա» բառի օգտագործումը Հայաստանին ու Արցախին պարտության տարած ուսապարկային մեծամասնության կողմից շատ չարագուշակ է հնչում։ Մի ժամանակ էլ ասում էին՝ «Ելք կա»․․․

Պետական կառավարման ճգնաժամի վերացմամբ հնարավոր է հզորացնել Հայաստանը: 

Նիկոլը Հայաստանը դրել է աշխարհաքաղաքական հակադրությունների զոհասեղանին և սպասարկում է թուրքական շահը։

Վաշինգտոնի կողմից Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը «մտրակի և բլիթի» խաղ է, այլ ոչ թե հայ ժողովրդի հանդեպ կարեկցանք:

Փաշինյանի վերընտրությունը, անկասկած, կդառնա հայերի խայտառակությունը։ Եթե նա վերընտրվի, ապա հայերը համաձայնում են իրենց հետ Ղարաբաղում տեղի ունեցածին։

Թուրքիայի հետ սահմանը բացելը մեծ հարված կհասցնի մեր գյուղատնտեսությանը։ Արարատյան դաշտավայրի գյուղացիների վիճակը լինելու է սարսափելի։

Նիկոլ Փաշինյանը սպանում է Հայաստանի ապագան մեր քաղաքացիների միջոցով՝ ներարկելով նրանց ապատիա, հիասթափություն, հուսալքություն և արտագաղթի ցանկություն։

Եթե Փաշինյանը վերարտադրվի, հայ ժողովուրդը կհայտնվի Գինեսի գրքում։ Այդպիսի պատմական օրինակ չկա, որ պարտված իշխանությունը վերարտադրվի։

Այս իշխանությունը բոմբ է դրել Սյունյաց աշխարհի տակ, ինչու չէ նաև Հայաստանի Հանրապետության տակ. չլինի Սյունիքը, ապա Հայաստանի Հանրապետության վրա տապանաքար պետք է դնենք։

Բայդենը ճանաչեց Ցեղասպանությունը ոչ այն պատճառով, որ ճշմարտության կողմնակից է, որ այլևս չի կարող ժխտել ակնհայտը, այլ քանի որ փոխվել է աշխարհքաղաքական կոնյունկտուրան։

Հիշում ենք բոլոր նրանց, որոնք զոհվել են Օսմանյան ժամանակաշրջանում իրականացված Հայոց ցեղասպանության ընթացքում: