Ներկա իշխանության ամբողջ գործունեությունը նպաստել է թե՛ պատերազմի սկսելուն, թե՛ դրա նման ելքին։

Հայերն արդեն կորցրել են այն ամենը, ինչը հնարավոր էր, եթե ուզում են շարունակել գնալ պետականությունը լրիվ կորցնելու ճանապարհով, թող այդպես էլ լինի: 

Հայաստանի ղեկավարությունը գտնվում է լիակատար հարբածության կամ դանդաղ շիզոֆրենիայի վիճակում: Սա նշանակում է, որ իրանական կողմն իր պահանջները կներկայացնի Հայաստանին:

Ալիևն այդքան չէր լկտիանա, եթե Հայաստանը ներկայացված չլիներ պարտության դեմքով։ Այսպես շարունակվելու է, քանի դեռ նոր ու ազգային իշխանություն չի ձևավորվել։

Այս պատերազմն ու պարտությունը մեր գլխին բերեց ոչ թե «Ապագայի», այլ «Պարտության» կուսակցությունն՝ իր առաջնորդով:

Շատ հավանական է, որ պատերազմը սկսվել է տգիտության, անկարողության, ապիկարության պատճառով, բայց ավարտվել է ըստ պայմանավորվածության։

Հայաստանում վաղուց իրավական որևէ գործընթաց գոյություն չունի. այսպես կոչված իրավապահ մարմիններն աշխատում են ոչ թե օրենքով, այլ վարչապետի ցուցումով:

«Թավշյա» ու «հեղափոխական» իշխանությունները Հայաստանը վերածեցին Սիրիայի` Արցախում կրած պարտության, սխալ ներքին ու արտաքին քաղաքականության հետևանքով:

Եթե չլիներ Նիկոլ Փաշինյանի վարած խայտառակագույն արտաքին ու ներքին քաղաքականությունը, ապա պատերազմ չէր լինի։

Հայաստանն ու Արցախը զոհ գնացին ամբոխավարության, պոպուլիզմի, մեծագույն հիմարության, անգրագիտության, հանցավոր անգործության, անբարոյականության։

Ինձ համար կրկնակի դավաճան է բանակին պարտված անվանողը․ պարտվել է իշխանությունը։

Հայաստանը և հայերը շատ շուտ մոռացան ադրբեջանցիների հանցանքները, զոհվածներին, գլխատված ծերերին, կանանց և երեխաների նվաստացումները։ Ամոթ եմ զգում հայերի փոխարեն։ 

Փոքր մարդը մեծ երևալու, սեփական կոմպլեքսները հաղթահարելու համար հետապնդում է մեծ մարդուն։ Բայց, միևնույն է, մնում է փոքր մարդ։ Արմեն Չարչյանի «գործը» վկա։

Պատվաստվելը պետք է լինի մարդու կամավոր և գիտակցված ընտրությունը, այլ ոչ թե հարկադրանքի կամ փակուղու առաջ կանգնեցնելու հետևանք։

Կառավարության ներկայացրած համայնքների խոշորացման մոդելը հետապնդում է քաղաքական նպատակ։

Հայաստանի ներսում և Հայաստանի շուրջ ու տարածաշրջանում ընդհանուր առմամբ քաոսի կտրուկ խորացում ենք տեսնում: Փաշինյանին հենց դա է հաջողվում ամենից շատ: 

Մենք իրավունք չունենք ռազմավարական կետերը հանձնել թշնամուն ու դրանից հետո միայն սկսել մտածել սահմանագծման ու սահմանազատման մասին:

Նիկոլ Փաշինյանը պետք է դադարի լինել այս երկրի ղեկավարը, հանգուցալուծումը դա է. մնացած բոլորը դատարկախոսություն է: