Այս նվաստացումից դուրս գալու և իրավիճակը կտրուկ փոխելու միակ ճանապարհը ժողովրդական ճնշմամբ այս իշխանություններին հրաժարական պարտադրելն է։

Արևմուտքը փորձում է ամեն կերպ միջամտել իրավիճակին, մեծացնել իր ներկայությունը և վարկաբեկել ռուսական խաղաղապահ քաղաքականությունը:

Փաստորեն, թղթե շերեփը փոխարինվում է «կադաստրի թղթով», որը ակնկալվում է... Ադրբեջանից: Ինչեր չես դուրս տա՝ հանուն հակապետական դավադրությունն արդարացնելու:

Արցախն Ադրբեջան չէ, և վե՛րջ: Նիկոլ Փաշինյանը պետք է հեռացվի, և վե՛րջ:

Նարկոտրաֆիկի ողնաշար ջարդել խոստացող Փաշինյանը հերթական խաբեությունն է արել։ Նրա իշխանության օրոք Հայաստանը նարկոսպառող է դարձել։

ՀԱՊԿ-ը դուրս չի գալիս Հայաստանից, այլ ամեն բան գնում, ուղղորդվում է այն ուղղությամբ, որ ՀՀ-ն դուրս գա ՀԱՊԿ-ից։

Նիկոլը լեգիտիմ չէ: Նիկոլն օրենքից դուրս է: Նիկոլն իր ճանապարհն ընտրել է: Նա ավարտված մարդ է՝ հակապետության մարմնավորումը: Հիմա ամեն մեկն իր որոշումը պետք է կայացնի:

Անընդունելի և առոչինչ են Արցախի ինքնիշխանությունը, մեր ժողովրդի ինքնորոշման իրավունքը և դրա իրացման փաստն անտեսող Փաշինյանի ցանկացած հայտարարություն և փաստաթուղթ։

Արևմուտքին սա պետք է, որ այնուհետև բարձրացնի Հայաստանում ռուսական ռազմաբազայի գտնվելու նպատակահարմարության, ԼՂ-ում ՌԴ խաղաղապահների տեղակայման հարցը։

ԱՄՆ-ն և իր դաշնակիցները հայերին ասում են՝ եկեք ռուսներին քշեք ձեր տարածքից, սահմանապահներին էլ, հեռացրեք ռազմաբազան. սա բացահայտ սադրանք է։

Հայաստանի ներկայիս իշխանության և անձամբ Փաշինյանի սև դերն այն է, որ նրանք փորձում են հայ ժողովրդին մղել, որ ԼՂ հայրենակիցներին թողնեն ճակատագրի քմահաճույքին։

Բրյուսելում ընդունվել է հակահայկական, հակաիրանական ու հակառուսական պլան։ Նիկոլը դրան ասել է «այո»։ Հիմա հերթը հայ ժողովրդինն է։ Բոլորիս համար եկել է ճշմարտության պահը։ 

Բանակցությունները վաղուց արդեն վարվում են ոչ թե Արցախի, այլ Հայաստանի մասին, բանակցային սեղանին Հայաստանի ճակատագիրն է։

Եթե Փաշինյանի ձեռքը պետք է բռնել, որ նա նման փաստաթուղթ չստորագրի, ապա դրա ժամանակը հենց հիմա է։ Այլապես հետո ուշ կլինի։ 

Փաշինյանն իր կաշվի փրկության հարցն է լուծում՝ ի հաշիվ մեր երկրի։ Նա լեգիտիմ չէ և հանրության ճնշող մեծամասնությունը չի ընդունում նրա քաղաքականությունը։

Երևանի կողմից ՀԱՊԿ-ի հրապարակային քննադատությունը հակաարդյունավետ է։ Տարակուսելի է ՀՀ ղեկավարության կողմից ՀԱՊԿ-ի արդյունավետության հարցերը քննարկելը դրանից դուրս:

2018թ․ կատարվածն ուներ թե՛ օբյեկտիվ, թե՛ սուբյեկտիվ պատճառներ: Մարդիկ երկրում խնդիրներ էին տեսնում, որոնք հնարավոր չէր լինում փոխել թափանցիկ ընտրությունների միջոցով:

2018–ին ժողովուրդը ճիշտ էր, որ դուրս էր եկել փողոց, բայց սխալվեց այն խմբակի ընտրությամբ, որը Հայաստանը տանում է դեպի կործանում։ Մեզ պետք է իսկական, հայկական նոր հեղափոխություն։