Գործող իշխանությունն առաջարկում է սահմանադրական փոփոխություններ։ «Փոփոխություն» բառն այս պարագայում պարզապես ձեռառնոցի է։ Իրականում փորձ է արվում վերարտադրվել։

Ամռան շոգին Սերժ Սարգսյանը բոլորին ներքաշել է գուշակությունների ոլորտ, իսկ ինքը «բազմանշանակ» ու «խորիմաստ» լռում է: Ախր որ իմանա՝ ինչ ասի, կասի, բայց որ չգիտի, թե ինչ ասի, ի՞նչ ասի։

Որքան հաճախորդ, այնքան «հայրենասերների» տեսակ։ Ձևական առումով տարբեր են նրանք, բայց ունեն մեկ ընդհանրություն՝ ծառայում են օրվա իշխանությանը։ Նրանց գինը մի զրո ավել, կամ մի զրո պակաս է, բայց միևնույն է զրոն ընդհանուր է բոլորի համար։

Սերժը մտածում էր, որ եթե Զորի Գայկովիչի միջոցով Պուտինին քծնի, Գեղամյանի միջոցով կատարի ռուսների պատվերները և ինքն էլ հայտարարի, որ Ղարաբաղը մեր պատկերացումներում Հայաստանի հետ չէ, ապա բոլոր հարցերը կլուծվեն և իրեն կմնա միայն փող աշխատելու հաճույքը։

Կճոյանի սանիկը բացահայտել է սաշիկիզմի էությունը, այն է՝ կա՛մ փափուկ ձևով ես մուծվում վերևներին, կա՛մ «չորով» քեզանից խլում են բիզնեսդ։

«1in.am»–ներով բեմադրվում են արտագաղթողների «շքահանդեսներ»։ Հիասթափված ու նեղացած մարդիկ բացում են իրենց սրտերը լրագրողի կարգավիճակով հանդես եկող աչոնիկների առաջ։

Պարզվում է՝ մեր երկրում կարելի է նաեւ հանձնարարականով ծնելիությանը զարկ տալ: Միայն թե՝ ինչու է գեներալը նշված շրջանակը ընտրել՝ անհասկանալի է:

Ստացվում է, որ ԱՄՆ–ն Հայաստանում աջակցում է Գյուլիստանի պայմանագրին երդում տված ու ռուսահպատակ դարձած Սերժ Սարգսյանի ռեժիմին ու պայքարում նրա ընդդիմախոսների դեմ։

Ո՞վ, եթե ոչ ինքը գիտի, թե ինչ է հայրենասիրությունը։ Վառոդի հոտը չառած՝ ազատագրական պայքարի առաջամարտիկ... Սա մարդկանց տեսակ է։ Տեսակ, ում ձեռքում այսօր իշխանական լծակներն են։

Սերժն իր ցավը պետք է հայտներ Պուտինին, ընդ որում՝ Մաքսային միություն մտնելու որոշումը կայացնելուց առաջ, այլ ոչ թե Ուրուգվայում բնակվող լրագրողի հետ զրույցում։

Արգենտինայի կին նախագահը չի դիմավորում, իսկ Ուրուգվայի նախագահ Խոսե Մուխիկայի անփողկապ հագուկապը լրիվ «հովվերգական» շունչ է հաղորդում պետական այցին:

Եթե քաղաքական ուժերի հետ հույս չեք կապում, ինչո՞ւ նախաձեռնեցիք նոր կուսակցության ստեղծում։

Հանրապետականներ Սերժ Սարգսյանի, Գալուստ Սահակյանի կամ Էդուրադ Շարմազանովի արտահայտած մտքերն ու նրանց վարքագիծը հասկանալու համար միայն քաղաքագիտության իմացությունը բավարար չէ։

Հայաստանում «Կրեմլի շան» համբավ ունեցող Կիսելյովին Ապոլոնին վայել ընդունելություն եք ցույց տալիս, ու թաքուն, որ հանկարծ որևէ մեկը չլսի, տրտնջում Ռուսաստանից ... Ինչքա՞ն կարելի է։

Եթե ցանկություն կա փչացնել հայ–ամերիկյան հարաբերությունները, ապա պետք է Հայաստանում հանդուրժել դեսպան Ջոն Հեֆերնին, իսկ Միացյալ նահանգներում հաստատել Տիգրան Սարգսյանի «ագրեմանը»։

Կարելի է եզրակացնել, որ Սերժ Սարգսյանը համաձայն է յոթ շրջանները վերադարձնելու պահանջով հանդես եկած Հեֆերնի հետ:

Հայաստանում, ըստ Սուքիասյանի ու իր «օրթախներ» Տիգրան Սարգսյանի և Նավասարդ Կճոյանի, քանի՞ էշ կա, որ կհավատա այն հեքիաթին, թե իբր վերջիններս անտեղյակ են եղել օֆշորային պատմություններից ու ակամայից են իրենց հաշիվների վրա միլիոնավոր դոլարներ ստացել։

Մահն իր գերանդիով կանգնում է Հայաստանի իշխանությունների առաջ ու հարցնում. «Ի՞նչը կարող է անմիջապես ուրախացնել ձեր երկրի բնակչության առնվազն 80%–ին»։