Պարզվում է, որ ամերիկացիները Սերժին զգուշացնում են, որ իր ու իր ոչ պակաս «արևմտամետ» շրջապատի բարի համբավը (որն, ինչպես կյանքն է ցույց տալիս, Սերժի համար այնքան էլ թանկ կապիտալ չէ) կարող է ռիսկի ենթարկվել։

Մեր պատկերացումներով Ղարաբաղը Հայաստանի մաս է։ Ու եթե Սերժի պատկերացումներն այլ են, ապա նա իր սիրելի Զորի Գայկովիչի ու Ադրբեջանին ԵՏՄ հրավիրող Արտաշես Գեղամյանի հետ միասին թող բռնի Գյուլիստանի ճանապարհը։

Սաշիկները փող աշխատելու և փողը տեղաբաշխելու առումով էլ են «և՛, և՛»–ի քաղաքականություն վարում։ Հիմա դա դժվարանալու է։

Ա՛յ, այսպիսի «բալանսի փոփոխություն» է ուզում «Վերջի բոլշևիկը»՝ ձգտելով հավերժացնել սեփական իշխանությունը: Բայց մի բան է ուզելը, մեկ այլ բան՝ կարողանալը։

«Գեբելսյան» քարոզչամեքենային եթե հավատանք, ապա Սերժ Սարգսյանը Ռոբին Հուդն է կամ Դոն Կիխոտը, իսկ Տիգրան Սարգսյանը՝ օֆշորային մեքենայությունների դեմ պայքարի առաջամարտիկը, ում թույլ չտվեցին ավարտին հասցնել հակաօլիգարխիկ պայքարը, և նա ստիպված մեկնեց ԱՄՆ։

Փորձ է արվում փոխել խաղի կանոնները՝ նախաձեռնելով սահմանադրական փոփոխություններ։ Բայց պարտված պարտիան հետ չես բերի այնպես, ինչպես հետ չես բերի բարի համբավը (եթե, իհարկե, այդպիսին երբևիցե եղել է):

Ֆորմալ և ոչ ֆորմալ «մահապարտները» պետք է լավ իմանան, որ Սերժ Սարգսյանին տրամադրվելիք մարդասիրական միջանցքից օգտվելու հնարավորություն չեն ունենալու։ Այդ միջանցքն այնքան նեղ է, որ բոլորը չեն կարող անցնել այդտեղով։

Սարգսյանն իր իշխանության օրոք ստեղծել է մի այնպիսի կառավարման համակարգ, որը սպանում է ոչ միայն նորարարական միտքը, այլ նաև ոչնչացնում եղածը՝ հարստանալու հնարավորություն տալով միայն յուրայիններին:

Առնվազն պետք է Ժվանեցկի կամ Զադորնով լինել՝ ներկայացնելու համար օրեր առաջ Հանրային խորհրդի անդամների հետ Սերժ Սարգսյանի հանդիպման մանրամասները՝ նույն ՀԽ կին անդամի դիտանկյունից:

Թարս բուսած վարունգ. երազում գլխիվայր աճած վարունգը ձեր ինքնագնահատականն է։ Չեբուրաշկա. խորհրդային մուլտֆիլմի սիրված հերոսը երազում լրիվ հակառակն է նշանակում։

Գագիկ Ծառուկյանը՝ որպես բուրժուազիայի շահերը ներկայացնող ինստիտուցիոնալ կառույցի՝ ԲՀԿ–ի ղեկավար, օբյեկտիվորեն չի կարող ընդհանուր հայտարարի գալ Սերժ Սարգսյանի հետ, և հետևաբար, բախումն անխուսափելի է։

Մարդիկ զզվանքն ու խորշանքը չեն թաքցնում, քանի որ գործող իշխանությունը՝ որպես մի մեծ վիշապ, նստել է ժողովրդի շնչին ու թույլ չի տալիս նրան ապրել: Մարդավայել ապրել: Գետնաքարշ գոյությունն ապրել չէ:

Սերժի մոտ, ըստ լավատեղյակների, ստացվում է միայն իր կաբինետում բիզնես քվոտաների հարցեր քննարկելն ու փող հաշվելը։ Բայց դա արդեն բացարձակապես կապ չունի երկրի ղեկավարի ֆունկցիայի հետ։

Այսօր դուք ապրում եք գաղջի մեջ այնպես, ինպես բնութագրել էր Մարկ Տվենը՝ «խղճացե՛ք ողջերին, նախանձե՛ք մեռյալներին»:

Սարգսյանին հիմա այլ բան չի էլ մնացել անելու։ Նա կա՛մ պետք է ցավակցական (երբեմն՝ նաև շնորհավորական) հեռագրեր ուղարկի, կա՛մ այդ թեմայով հեռախոսազրույցներ ունենա, կա՛մ երկրի ներսում մասնակցի հարսանիքի, ծնունդի, կնուքի կամ քելեխի։

Ղումարբազի հոգեբանությամբ հնարավոր չէ երկիր կառավարել, որքան էլ որ դա դուր գա Սերժ Սարգսյանին։

«Վերջի բոլշեւիկի» եւ ՀՀԿ-ի կոմիսարը:

Սերժ Սարգսյանը ճար ունենար՝ «Խորհրդարանական ժամ» հաղորդմանը զուգահեռ՝ կհրահանգեր նաեւ «Հայրենասիրության ժամ» հաղորդում էլ ստեղծել ու եթեր տալ: