Ինչքան էլ հիմա Բ26-ից փորձեն քավության նոխազներ ու կեղծ թիրախներ հրամցնել հանրությանը, միևնույն է, չի ստացվի:

Սերժ Սարգսյանը Հայաստանի հակաանկախական սուբյեկտների դրոշակակիրն է դարձել:

Աշոտյանի գերագույն գլխավոր հրամանատարի ողջ կեցվածքը, բանակցային գործընթացում բռնած դիրքն ու հանձնելու պատրաստակամությունը մաքուր պարտվողականության սերմանում է նշանակում:

Գաղտնիք չէ, որ հեղուկ վառելիքի շուկայում Սերժ Սարգսյանը հասել է գերիշխող դիրքի: Նա մասնավոր բիզնես շահեր ունի այդ ոլորտում: Եվ ահա այդ շահերը նրան ստիպում են թանկացնել բենզինի գինը:

Որտե՞ղ է լսված, որ իշխող ուժի «հեղինակության» և այդ ուժի ղեկավարի կուսակցական այցերի համար պետք է վճարեն ՀՀ հարկատուները (իսկ բանակն էլ մնա բահի հույսին):

«Մենք ոչ թե պարտվել ենք, այլ հաշվի մեջ հետ ենք մնացել: Մրցակիցը մեզ ավելի շատ գոլ է խփել, բայց նա չի կարողացել ճեղքել ու քայքայել մեր դարպասի ցանցը»:

Սերժ Սարգսյանը ինչի՞ գերագույն գլխավոր հրամանատարն է՝ սեփական ծրագրերի կենսագործմա՞ն, թե՞ երկրի անվտանգության ապահովման:

Սերժ Սարգսյանը երկու տարի առաջ հայտարարել էր, թե Ադրբեջանը կարող է հարձակվել ու Նախիջևանից հասնել մինչև Երևան, բայց դրանից հետո կստանա արժանի հակահարված:

Սերժ Սարգսյանի ասածները մարդու կյանքի ու հեկտարների հակադրության մասով զարգացնելու դեպքում վերջում կհանգենք պետություն չունենալու գաղափարին:

Բոլոր հարցերում է Սերժ Սարգսյանը դիմում կեղծիքի եւ «մուտիլովշիկության» մեթոդին: Նման «դեմքերին» անգամ տաբուրետկա վստահել չի կարելի:

Հեղուկ վառելիքի շուկան Հայաստանում մենաշնորհային է, և այդ մենաշնորհից անձնական շահ ունի անձամբ Սերժ Սարգսյանը։

Կյանքը ցույց է տալիս, որ Սերժ Սարգսյանը եթե Ղարաբաղը ծախող չէ, ապա առնվազն հանձնող է, և ըստ էության՝ նույն քիրվայական կոդի մեջ է, ինչ իր երբեմնի աթոռային մրցակիցն ու ներկայիս քաղաքական հաճախորդ–զուգընկերը։

«Օդանավային խորաթայից» հետո սպանիչ էր իշխանական որոշ գործիչների գնահատականը, թե Ադրբեջանը շառաչուն ապտակ ստացավ: Վարագույր: Կատակերգությունն ավարտվեց:

ՀՀԿ ղեկավարը հասկանում է, որ եթե փորձի գնալ զիջումների, ապա աթոռից կզրկվի, իսկ զիջումների չգնալու ռեսուրս չունի: Ըստ ամենայնի՝ նա գնում է երրորդ տարբերակով:

Սերժ Սարգսյանը հաղթող բանակին ամլացրել է՝ այն վերածելով դիմադրությամբ հանձնող կառույցի։

Ի՜նչ լավ է, որ Սարգսյանը բանակցություններում իրեն «շատ ուժեղ» է զգում՝ «ներազգային միասնությունից» ոգևորված. Լավրովի հետ շուլուխ է անում, տրամադրությունն էլ բարձր-բարձր:

Հայաստանը պարտությունների շարքից դուրս գալու համար պետք է պարտության մատնի Սերժ Սարգսյանին: ՀՀ քաղաքացու ներքին հաղթանակն այն անհրաժեշտ նվազագույն պայմանն է, որի բավարարումից հետո միայն կարելի է հաղթել արտաքին թշնամուն:

ՀՀկ ղեկավարը բոլոր հարցերում է սխալվում: Այդ թվում՝ եվրատեսիլյան: