Որքան իշխանությունը հարստանում է, այնքան սահմանագոտին ավելի ու ավելի է ընկղմվում խավարի մեջ:

Թե՞ այս երկրում օրենքները գրվում են միայն ժողովրդին քերթելու համար: Այն ժողովրդին, որն արդեն վարձերից ու վարկերից, հարկերից ու տուրքերից չգիտի՝ գլուխն առնի ուր փախչի:

«Բարեփոխումները» գայլ չեն, անտառ չեն փախչի: Ժողովրդին կարելի է բառերով էլ կերակրել, թե «բարեփոխումներ» ենք անում:

Եթե վարչապետն ինքն է խոստովանում, որ ՀՀԿ-ական դառնալուց հետո վարկանիշային անկում է ունեցել, ապա ինչպե՞ս է հնարավոր, որ այդքան մարդ անդամագրվի ՀՀԿ-ին:

Քաղաքապետի աթոռին 8 տարի նստած Մարգարյանը նոր միայն նկատեց իշոտնուկային դրվածքը, կիսախարխուլ սրահները և հակահիգիենիկ վիճակը:

Սեփական վարկանիշնը իրատեսորեն է գնահատում և ընդունում է, որ իր կողմից տրված խոստումները այնքան էլ լավ չի կատարել, սխալներ են եղել:

Ինչպե՞ս են հույժ դեմոկրատ երկրներն այս իշխանությանն այդքան գումար վստահում:

Հեղափոխական իրավիճակների հնարավոր դրսևորումները կամ դրանք կանխելու վճռականությունն ինչ-որ ծրագրով կամ կուսակցական «դիրեկտիվներով» չեն կարգավորվում:

Եթե երկրում իրականացվող քաղաքականությունը ՀՀ քաղաքացիների դեմ է, այդ դեպքում ինչ հեքիաթ ուզում են՝ թող պատմեն ՀՀԿ-ականները: Ո՞վ է նրանց հավատացողը:

Ի՞նչ է տալու պարտադրանքով կազմակերպված այդ «ներհոսքը», եթե, ընդհանուր առմամբ, Հայաստանը զրկվում է մարդուժից:

ԽՄՀՀԿ համագումարում բազմաթիվ ձևակերպումներ հնչեցին:

Մի քիչ տրանսֆերտներն են քչացել, բայց դե, ոչինչ. փոխարենը հեսա բոլ-բոլ ընտրակաշառք կբաժանեն, ու այդ բացը կլրացվի:

Որտեղի՞ց մոգոնվեց այդ թեզը, թե եկել են կուսակցականացվելու ժամանակները:

Ահարոն Ադիբեկյանը սրանց համեմատ ազնվության և անաչառության խորհրդանիշ կարող է դառնալ:

Սկսվում է շենք-շինություններ ծախծխելու, «ազատ» տարածքները ունիվերսալ ձևով շահագործելու գործընթաց: Ի՞նչ մշակույթ, ի՞նչ բան:

Պետաշխատողների կրճատված զանգվածը 2017-ին իշխող ուժին մերժող պոտենցիալ ռեսուրս է։

Հայտնի բան է՝ վախեցիր անկայուն հոգեվիճակում գտնվող հասարակությունից:

Ոչ ոք չի հավատում դրան, բացի ՀՀԿ-ից և ՀՅԴ-ից, որոնք հայտարարել են, որ կողմ են քվեարկելու։