Ռեգին՝ հանուն իշխանության, կամ «Մի գդալ Սեր»ժ։

Անհաջող, կոմսոմոլական մակարդակի դրոշածածանումային միջոցառում էր, որտեղ պարզորոշ երևաց ՀՀԿ-ի կարգախոսի սնանկությունը:

Ներողություն խնդրելու համար համարձակություն, կրթվածություն, ինքնավստահություն, նամուս ու թասիբ է պետք։ Մի խոսքով` դաստիարակություն է հարկավոր ունենալ։

Հասարակությունը նախընտրական շրջանում բաժանվում է 5 հիմնական խմբի՝ ընդդիմադիրներ, իշխանամետներ, պետականամետներ, անտարբեր-ստրկամիտ՝ «գերխելացիներ» և պարզապես անտարբերներ:

Քանի դեռ Հայաստանում չի եղել որևէ դեպք, երբ մի մեծ կամ փոքր պաշտոնյա համարձակություն և արժանապատվություն ունենա, հրաժարական տալու ոչ թե պարտադրաբար, այլ ...

9 տարի ոչ մեկի արտահայտած տեսակետն ու գնահատականը հաշվի չի առել, բայց հիմա հանկարծ «փափկել» է ու որոշել է «շարժվել» ընդդիմության «ասածով»:

Օհանյանի դեմ «մուտիլովկաներին» պետք է վերջ տալ ու Կարապետյանի հայտարարության մասով երկու սուբյեկտից բացատրություն ստանալ:

Երկրից գնում են, որովհետև համատարած անտերության ու գռփոցիի մեջ կամ պետք է փչանան ու դառնան կերակրատաշտի պնակալեզներից մեկը, կամ հարմարվեն անընդհատ խաբվելու, ստորացվելու, նվաստացվելու պայմաններին։

Հիմա Կիրակոսյանը (կամ Գիրագոսյանը) նորից գովերգում է Սերժ Սարգսյանի, իբր, արևմտամետ գիծն ու կռիվ տալիս վերջինիս ընդդիմախոսների դեմ:

«Մարդակենտրոնը» մեր աչքի առաջ վերածվել է ծեծակենտրոն գործընթացի՝ արյունոտ հաշվեհարդարների տեսքով:

Քաղաքական ու կուսակցական դաշտի անկատարությունը, տնտեսական հարաբերությունների ոչ շուկայական բնույթը և ընտրական արատավոր համակարգը հանգեցրեցին «Մարտի 1»–ին։

Սերժ Սարգսյանի հաշվարկն այն է, որ 2018թ–ի փետրվարից հետո, երբ կլրանա ՀՀ նախագահի կարգավիճակում մնալու իր ժամկետը, կարողանա զբաղեցնել վարչապետի պաշտոնը։

Որևէ «վերնախավ» իրավունք և հնարավորություն չպետք է ունենա վերանայելու, գնելու կամ հերքելու քվեախցում արտահայտած անձնական կարծիքը։

Դահլիճից բացակայում էր կույր ֆանատիզմը, մի բան, որը շատ վտանգավոր է, ինչը տարիներ շարունակ զգալի է եղել այլ դահլիճներում՝ այլոց քաղաքական հավաքների ժամանակ:

Հիմա ընտրությունը մերն է՝ կա՛մ վստահ գնալ առաջ, կա՛մ շարունակել այս ոճով՝ մինչև մեր էթնիկ, պատմական ու գենետիկ տեսակն իսպառ կվերանա, կխեղաթյուրվի, կտարալուծվի:

Զարմանալի էլ չէ, որ Աշոտյանը միայն գեներալին է «ափսոսում»: Բա հո չի՞ կարող լիաբերան ճշմարտությունն ասել՝ ափսոս է երկիրն ու ողջ ժողովուրդը:

Համամասնական, թե ռեյտինգային ` ժողովուրդն անգիր ճանաչում է բոլորին։ Գիտի յուրաքանչյուրի գինն ու կշիռը, խոսքի արժեքն ու դրան հիմնականում չհավատալու անհրաժեշտությունը:

Պետական բյուջեն, ինչպես հայտնի է, այն տարիներին ատկատահան ու տենդերակոխ էր արվում Սարգսյանի սիրելի մյուս Սարգսյանի՝ Տիգրանի կողմից՝ ՀՀԿ ղեկավարի զգոն հայացքի ներքո: