Գասպարյանի ու Հովսեփյանի վեճը նաև ցույց է տալիս, թե ինչպիսի պատկեր ենք մենք ունենալու այն ժամանակ, երբ ամբողջությամբ ուժի մեջ կմտնի նոր Սահմանադրությունը:

Նոր Սահմանադրության համաձայն՝ ՀՀ նշանակովի նախագահը պետության գլուխն է, սակայն դատելով նրա լիազորություններից՝ նրան պետական կառավարման համակարգում վերապահված է «մեխի գլուխի» կարգավիճակը:

Ի՞նչ իմանար երբեմնի թունդ ընդդիմադիր Արզումանյանը, որ Սերժ Սարգսյանից դեսպանի պաշտոն է ստանալու: Անկանխատեսելի են հաճախորդների ճակատագրերը ...

Հայաստանը, ինչպես հայտնի է, չինովնիկական դրախտավայր է: Իսկ դրախտավայրում տեղերը սահմանափակ են:

Գործ ունենք «ճվճվներ-ճղճղներ-իշխանություն» անխախտ միասնության հետ:

Հարցն այն չէ, որ Սերժ Սարգսյանն իրավունք չունի թեթևակի մրսել կամ տոնական օրերին մեկնել արտերկիր: Ունի՛, իհարկե:

Տարեվերջին վարչապետ Կարեն Կարապետյանը և մի քանի նախարարներ համատեղ հարցազրույց տվեցին:

Սադո-մազոխիզմը քաղաքականության մեջ մշտապես հանդիպող երևույթ է, բայց երբ այն անցնում է սահմանները, դառնում է վտանգավոր:

Ուժեղ եկեղեցին (հատկապես տնտեսական ու լծակային առումներով) ու թույլ պետությունը (կամ պետության բացակայությունը) հոմանիշներ են:

Ահա և եկավ Շան տարին: Ուրախացե՛ք, քանզի այն ձե՛ր տարին է. չէ՞ որ դուք շան օրի եք: Անցնող տարում մենք ձեր մի մասի քվեները շան մսի գնով առանք:

Հաշվի առնելով, որ 2018-ին սպասվում են բրեժնևյան ու չեռնենկոյական գործընթացներ՝ մեդալների պակաս չի զգացվելու:

Եթե հայտնի գրող Կաֆկան կենդանի լիներ, ապա Բաբայանի դատավարությունից հետո կհասկանար, որ աբսուրդը սահմաններ չունի:

Բ26-ը այս տարվա ապրիլին փաստացի հայտարարեց, որ ընտրությունների միջոցով բացառվում են փոփոխությունները (ներառյալ՝ իշխանափոխությունը) և մնում է միայն ...

Տեսնես այդ ո՞ր շպիոն Օնոն էր մամուլին հասցրել, թե բա մեր քաջարիները իսլամիստ են բռնել (փաստորեն, ԱԱԾ-ից տեղեկատվական արտահոսքեր են լինում, այն էլ՝ ահաբեկչության թեմայով):

Գավառական բոլշևիզմն իշխանությունների մոտ արտահայտվում է փողի տեսքով: Փողի ձգտումը սրանց մոտ նույնքան անկյունաքարային հարց է, որքան Կարլ Մարքսի մոտ դասակարգային պայքարը:

2017-ին Ս. Սարգսյանը հռչակվեց որպես ՀՀԿ անփոխարինելի առաջնորդ ու ՀՀ միակ կառավարիչ: Աստված, իհարկե, երկար տարիների կյանք տա նրան, բայց դե որ ասում են՝ անփոխարինելի, նշանակո՞ւմ է արդյոք, որ ...

Եթե 1995-ից հետո այս կամ այն չափով կասկածի տակ է դրվել իշխանության լեգիտիմությունը, ապա վերջին տարիներին արդեն լեգիտիմության հարցը տեղափոխվել է այլ հարթություն:

Իշխանությունը (տվյալ դեպքում նկատի ունենք ՀՀԿ-ՀՅԴ կոալիցիան) հիմա բաժանված է երեք խմբի՝ ադեկվատներ (ռացիոնալներ), ոչ ադեկվատներ (հնամաշներ) և դիտորդներ («առնետներ»):