Նիկոլ Փաշինյանը քաղաքական «Պանդորայի արկղը» բացելուն զուգահեռ բացում է նաև շատ ավելի վտանգավոր արկղ, ինչը ցնցումների լուրջ պոտենցիալ ունի։

Վանեցյանը հասցրել է այս ընթացքում լավ «ռասկրուտկա» լինել որպես հավասարակշռված գործիչ, այն էլ՝ Նիկոլի «շիզոֆրենիկական» դրսևորումների ֆոնին։

Ենթադրենք Նիկոլն ու յուր կինը, իրոք, նկարվել են Դոնալդի ու Մելանյայի հետ։ Հետո ի՞նչ։

Զարմանալի կլիներ, եթե նիկոլալևոնական «կայացած» դիակապտողները չօգտագործեին Հայկ Հարությունյանի ողբերգական մահը դիակապտության հերթական «ակտը» իրականացնելու համար։

1996-ի սեպտեմբերյան այս օրերին Հայաստանում սահմանադրական կարգ էր տապալվում: Կեղծում էին ընտրությունները:

Նախկին ոստիկանապետ Հայկ Հարությունյանի ինքնասպանության (կամ` սպանության) մասին լուրը ցավալիորեն հիշեցնում է 1998-ի հունվարին-փետրվարի սկզբներին գոյություն ունեցող իրավիճակը։

Դրսի ուժերին, որոնք մեր տարածաշրջանում աշխատում են Թուրքիայի միջոցով, նույնպես չի հետաքրքրում, թե ինչ գին է վճարելու հայ ժողովուրդը Նիկոլ Փաշինյանի «ծռության» ու հակառուսական վեկտոր որդեգրելու դիմաց։

Հայկ Հարությունյանը կյանքին հրաժեշտ տվեց՝ ինչը ձեռնտու էր Փաշինյանին, քանզի եթե նա ցանկալի ցուցմունք չէր տալիս, ապա ավելի լավ է մահանար։

Այս արյունը ևս Նիկոլի վրա է մնալու, և նա, ի վերջո, «Մարտի 1»–ի գործով կանգնելու է դատարանի առաջ։

Եթե բանը բանից անցնի, Վանեցյանն էլ կհայտնվի իրավապահների տեսադաշտում` կդատվի հանցագործության մասին «իմանալ-չհայտնելու» հոդվածով։

Որքան շուտ խոսի Վանեցյանը և փակագծեր բացի, այնքան լավ իր և այնքան վատ Նիկոլի համար։

Հայաստանի ու Արցախի թշնամիներն ակնհայտորեն դասեր են քաղել 1998–ին իրենց կրած պարտությունից ու հասկացել, որ պետք է հրաժարվել Տեր–Պետրոսյանի ոճից ու քիրվայականության գիծն անցկացնել այլ ձևով։

Վերվարածին միայն վնգստացող դատավորներ են պետք, որ հեռախոսային արդարադատություն իրականացնեն։

Խնդիրը վաղուց դուրս է եկել անպարագիծ հավակնություններ ունեցող պուճուր մարդու անձնական բարդույթների, վախերի, խմբակային նեղ շահերի տիրույթից և սահուն կերպով մտել գերտերությունների աշխարհաքաղաքական շահերի դաշտ։

Նիկոլի թերթը՝ «Հայկական ժամանակը», բացահայտորեն գրել է, թե ինչու է Օսիպյանից դժգոհ մնացել Փաշինյանը։

Փաշինյանը սխալվեց, բայց հիմա ոչ թե սխալն ուզում է ուղղել, այլ խորացնում է սխալի հետևանքները։

Եթե Վանեցյանը խոսի Փաշինյանի իրական կերպարի մասին, մասնավորապես՝ նրա ֆինանսական հակումների մասին, ապա «անգրագետ պողոսների» մոտ Նիկոլի բյուրեղյա մաքրության մասին հեքիաթից կմնա միայն երկնքից ընկնող խնձորը։

Սահմանադրությունը և օրենքները խախտվում են հանուն... Նիկոլի գերության։ Գերության մեջ է հայտնվել նաև պետությունը։