2008–ի մարտի 1–ին Լֆիկի «կալբասները կերած հեղափոխականների մոտ իրավիճակ է փոխվել։

Խաղասեղանին դրված է Արցախի և Հայաստանի՝ որպես իրավական, ժողովրդավարական պետության, ընդհանրապես`պետականության լինել-չլինելու խնդիրը

Մազաչափ չեն նահանջի ՍԴ-ն Նիկոլի դռանը վնգստացող շուն դարձնելու պլանային առաջադրանքից։

Նիկոլ Փաշինյանը հեղափոխության դրսի փայատերերի հետ գործարքի է գնացել, քանզի վախենում է։

Նիկոլին դրսից աքցանի մեջ են վերցրել Ամուլսարի թեմայով ու իրենց օրակարգն են թելադրում։

Մեր պատմության այդ ամոթալի էջը 20 տարի անխնա շահարկվել և շահարկվում է։

Ո՞վ է հրեշը՝ Նիկոլ Փաշինյա՞նը, որը անդեմ ու զզվելի ամբոխի վրա հենվելով մարդատյաց համակարգ է ստեղծում, թե՞ ամբոխը։

Դրսի ուժերի համար այս դասալիքները պարզապես գտածո են Հայաստանի ու Արցախի դեմ օգտագործելու համար։

Վազգեն Մանուկյանին պաշտոնանկ անելու «փայլուն» միտքը «նոր Հայաստանի» թիվ 1 գործ տվողի ուղեղում երեկ չի ծնվել։

Վազգեն Մանուկյանն այն ֆիգուրն է, որ կարող է կոնսոլիդացիոն կենտրոններից մեկը դառնալ։

Եթե մենք նորմալ իշխանություն ունենայինք, ապա Արմանի տեղը կլիներ Նաիրիի խուցը, քանզի երկուսն էլ թուրքական շահերն են սպասարկում։

Արտաքին ո՞ր ուժերին էր պետք, որ Հայաստանը դառնա քաղաքական ցնցումների, փոխադարձ կասկածների, մեղադրանքների, թշնամանքի և ատելության պատանդ, ինչպես այսօր` «թավշյա հեղափոխությունից» մեկուկես տարի անց։

«Հոկտեմբերի 27»–ի ու «մարտի 1»–ի հիմքերը պետք է փնտրել 1995–ի խորհրդարանական ընտրությունների ժամանակ հիմնադրված ընտրակեղծիքների համակարգի ու նույն թվականին պարտադրված Սահմանադրության մեջ։

Հոկտեմբերի 27–ին սպանվեց ոչ միայն Վազգեն Սարգսյանը, այլ նրա իրական կերպարը՝ մարդկայինը։

ԱԱԾ-ին «առընթեր» մասնավոր խուզարկու աշխատող Արման Բաբաջանյանը նոր «գործ» է սկսել։

Արման Բաբաջանյանը բազում տերեր է փոխել, բայց հավատարիմ է մեկ տիրոջ՝ դրսի շրջանակներին։

Ապրիլյան «տեղափոխությունից» ավելի քան մեկուկես տարի անց ովքե՞ր են մնացել Նիկոլի կողքին, Նիկոլի թիմում։

«Թավշյա» իշխանության վերջին հանգրվանը դարձել է Նաիրի Հունանյանի բանտախուցը։