Ինչո՞ւ է իշխանությունը լծվում այո-ի քարոզարշավին։ Ի՞նչ իմաստ կա քարոզելու մեկ բան, որը «Ժողովրդի պահանջ է»։

ՀՀ ներկայիս իշխանություններն Արցախի հարցում վարում են, մի տեսակ, մշուշոտ քաղաքականություն:

Տարօրինա՞կ է, որ վարչապետի խոսքում սպրդել է «հայ ժաղովուրդ» եզրույթը «Հայաստանի և Արցախի ժողովուրդ» եզրույթի փոխարեն:

Սիրելի Պողոս, հիշիր ու անընդհատ մտքումդ պահիր. քեզ պատրաստում են, որ այս մարդուն անսահմանափակ իշխանություն նվիրես։

Այսինքն, այն մարդկանց տները, որոնց լավատեսությունը դեռ ոչ ոք չի ծծել:

Հետաքրքիր է, ԱԱԾ-ն զբաղվելո՞ւ է մարդասպանության ուղիղ կոչեր անող «դիաննահարությունյաներ»-ով։

Հիշո՞ւմ եք, թե որքան եմ խոսել՝ «խանգարողին տանենք բանտ, հետո մի բան կանենք» աշխատելաոճի մասին։

Հիմա եկեք այս ամենին անուն մտածենք։ Ես իմ տարբերակներն ունեմ, իհարկե, բայց մի տեսակ ամաչում եմ գրել։

Ազդարարված «սպարինգի» փոխարեն ականատեսն եղանք կանխատեսելի «պասերով» խաղին։

Մեծապես այդ ստվերի մի մասը կրճատելու հաշվին է, որ ներկա իշխանությունները ապահովել են բացարձակ թվով բարձր ցուցանիշ:

Չկատարելով ի պաշտոնե իրենց վերապահված գործառույթները՝ նրանք լծված են արտաքին ուժերի կառքին։

Ի՞նչ են մեր երկրին տվել 123 միլիոն դրամի գործուղումները, կոնկրետ ի՞նչ խնդիրներ են լուծվել այդ այցերով։

Արդեն ինը ամիս դիմադրում են Կառավարության, ԱԺ-ի ու հասարակական որոշ ուժերի կողմից ՍԴ-ի վրա բիրտ ճնշումներին։

Նոր իշխանությունները օրինականության խախտումն ու լեգիտիմության առաջին կորուստն ունեցան 2019թ․ մայիսին։

Փաշինյանը չի տիրապետում Հայաստանի ու Արցախի համար թիվ մեկ կարևորություն ունեցող հակամարտության առարկային ու ցանկություն էլ չունի խորանալու Արցախի խնդրի մեջ։ Իրեն ՍԴ–ի հարցը հարյուրապատիկ ավելի շատ է հետաքրքրում։

ՍՏՈՒՄ է, երբ ասում է, որ ՍԴ նախագահի ընտրությունը կեղծիքով է եղել, կա քրեական գործ ու ուղարկվել է դատարան։

Պարոն Փաշինյանը հաճախ է հղում կատարում ժողովրդի վրա, սակայն մինչև վերջ չի բացահայտում խնդրո առարկայի վերաբերյալ սեփական մոտեցումները։

Ո՞վ կմտածեր, որ հայը հային կբաժանի սև ու սպիտակի, հեղափոխականի և հակահեղափոխականի: