Բայց մեր երիտասարդներից շատերն էլ կամավոր են գնում դիրքեր, շատերը հերոսանում են, տղամարդ են դառնում, և դա՛ էլ իրենց ծնողներից է գալիս:

Սա կոչվում է տեղեկատվական պատերազմ, որտեղ քո հանրության միակ զենքը մեդիագրագիտությունը ու լրատվական դաշտի հիգիենան է։

«Այո»-ի ճամբարում ՀԱԿ-ի այն նույն «սաստավն» է, որով 2008թ. Տեր-Պետրոսյանը մասնակցեց 2012թ. խորհրդարանական ընտրություններին։

ՀՔԾ-ից վաղուց արդեն իրավական գիտելիքներ չեմ ակնկալում, բայց ակնկալում էի, որ գոնե անունս ունակ կլինեն ճիշտ գրել։

էս «կիսաբաց լուսամուտների» ֆորմատին հաստատ արժանի չի հայ ժողովուրդը։

Ասա դրա «թաթիկներն էլ կտրեիր» էլի կամ «ասֆալտին ծեփեիր», թե՞ Մյունխենում մի կարգին ասֆալտ չկար։

Արցախի հարցը շոուի մակարդակի իջեցնելը վիրավորանք է մեր հաղթած պատերազմին։

Քանի մենք կարողանում ենք ռազմական առումով պահել Արցախը, Աղդամն էլ վրադիր, դա մերն ու մերն է։

Մյունխենում կայացած Փաշինյան-Ալիև թոք-շոուն և դրա մեդիա-քննարկումները ստիպում են անել մի քանի հստակեցում։

Պատմական ակնարկ, որի իմացության դեպքում իշխանությունը դժվար թե տարածեր «հարստացեք և հարստացրեք» լոզունգը:

Նիկո՛լ, խաղաղություն պարտադրում են, խաղաղություն չե՛ն մուրում։

Մենք հիմա չունենք իմունիտետ դիմակայելու հակառակորդի կողմից տարվող հոգեբանական գրոհին։

Սահմանադրությունն այդ հոդվածներն արգելել է միայն փոփոխելը, և ոչ թե ուժը կորցրած ճանաչելը:

Մենք բոլորս այսօր պետք է պահանջատեր դառնանք այս թնջուկի իրական լուծման համար։

Նման գրառումը Հայաստան-Արցախ հակասություն սադրելու փորձ է, որն ակնհայտ վտանգ է մեր ազգային անվտանգությանը:

Պետք էր փոխել ֆորմատը, ելույթների լեզուն, կազմակերպել թարգմանություն, ոչ թե կմկմալ ու կիսատ-պռատ արձագանքել շատ վտանգավոր հայտարարություններին։

Դե, չի հետաքրքրում էդ մարդուն Արցախի հարցը։ Իր համար մեկ է` հարցը ինչպես կլուծվի, միայն թե լուծվի։

Սա վկայությունն է այն բանի, որ ժողովուրդը գիտի և ճանաչում է իր իսկական հերոսներին։