Արդեն երկու տարի «հեղափոխականները» մեզ ձանձրացրել են «թավշյա, ոչ բռնի հեղափոխություն» արտահայտությամբ՝ դա դարձնելով «Նոր Հայաստանի» գաղափարական հիմքը, որի վրա փորձում են քաղաքականություն կառուցել՝ ներքին ու արտաքին, սակայն այն, թե ինչ կարող է նշանակել այդ արտահայտությունը, պարզ չէ։ Բնականաբար պարզ չի դառնում, թե ինչն ինչով են փոխել։ Դա պարզ չէ ո՛չ այդ կարգախոսի հեղինակի համար, ո՛չ դրանք կրկնողների համար, ոչ էլ այդ արտահայտությունը պատեհ ու անպատեհ առիթներով լսող հանրության համար։

Վարակը սպասվածից տարօրինակ վարք «դրսևորեց»։ Մենք շահեկան դիրքում չենք՝ 1 մլն բնակչի հաշվարկով վարակվածների քանակը կրկնակիից բարձր է՝ 1 022 մարդ:

Եթե անգամ դուք չեք հարգում, բա մյուսները ինչո՞ւ պետք է հարգեն:

Սա ազգայինից ու քաղաքականից բացի նաև տեսակի ու մտածողության կռիվ է։ Ես իմ կռիվը մինչև վերջ տալու եմ։

Միտքը վաղուց է սպառվել։ Մնում է ձեռքի ուժը։

Նիկոլը ոչ միայն լեգիտիմացրեց Սասունի արածը, այլ փաստեց, որ այս ամենը դեռ սկիզբն է։

Ամողջ աշխարհը առաջ է գնում, կռվում ճգնաժամի դեմ, իսկ մենք...

Հիշե՜ք դուք, հենց դուք եք Հայաստանում հայհոյաբանության (քֆուրոլոգիայի) հիմնադիր հայրը։

Լուծարել է պետք այս մանկաժողովը, քանի որ այն դարձել է «Տեցի կրուգ»:

Դուք բոլոր չափերն ու սահմաններն անցել եք։

Եթե չեմ սխալվում, ԱԺ-ն առնվազն երեք ֆրակցիա պետք է ունենա:

Այլ հարց է, թե այդպիսի մեղադրանքներ լսելուց հետո Մարուքյանը ինչպես կարող էր հայտարարել, որ մտահոգություն չունի՝ Արցախի հիմնախնդրի հետ կապված:

Լկտիության, աներեսության, երեսպաշտության պառադ էր:

Հայաստանում քաղաքական մտքի, քաղաքական վարքագծի և քաղաքական մշակույթի դեգրադացիան/այլասերումը/ արդեն հատել է անդառնալիության կետը:

Օր օրի գահավիժող լեգիտիմությունն ու հասարակության առջև ուշ թե շուտ հաշվետու լինելու նուրբ երանգը:

Դուք պատկերացնո՞ւմ եք՝ Նիկոլը ու իր պատգամավորներն ինչի են ընդունակ իրենց ընդդիմախոսների հանդեպ տեսախցիկներից ու ուղիղ եթերներից դուրս։

«Կիրթ» Ալիևը, վստահ եմ, արժանին կմատուցի Նիկոլին։

Հաղթանակը, էդ Աղդամի մզկիթի մինարեթից բացվող տեսարանն է։