Մենք՝ որպես ազգ և պետություն, պետք է, ի վերջո, սթափվենք և հասկանանք, որ չափազանց նենգ ու բարբարոս թշնամու հետ մշտական պատերազմի մեջ ենք:

Բավ է աշխարհին և թշնամուն ի ցույց դնել, թե ինչքան տկար ու տխմար ենք մենք:

Նիկոլիզմի դեմ պայքարը վաղուց դարձել է ազգային անվտանգության հարց:

Չարիքի ու մահաբեր այս իշխանության պարագայում որևէ մեկս ապահովագրված չէ։ ՀՀ–ի գոյությունն էլ հարցականի տակ է։

Տականքներ:

Շուրջ 2 տասնյակ՝ տարբեր հանգամանքներով պայմանավորված վիրավորումներ ՀՀ-ում և Արցախում, այդ թվում՝ ոչ մարտական պայմաններում։

Վարչապետ կոչեցյալ, թե պսևդոնախագահ, շնորհավորհանքներ են հղում այլ երկրների ղեկավարներին, նրանց տոների կապակցությամբ։

Հիշեք և լևոնիզմ֊նիկոլիզմի նախաձեռնած փլատակների տակ մենակ մի թողեք խոնարհումի արժանի այդ փառապանծ ժողովրդին։

Այդպես է ստացվում, երբ իշխանության են գալիս քաղաքական տգետները, անգրագետներն ու փառամոլները:

Ավեր, սև, սուգ, ողբ։

Արդյունքները՝ տարածքների շարունակական հանձնումներ, արտագաղթ, զոհեր, վիրավորներ, պայթյուն Երևանի կենտրոնում, կրկին զոհեր, կրկին վիրավորներ, թուրք–ադրբեջանական օրակարգի սպասարկում։

Հիմա էլ հրդեհ ՝ Չարենցավանում: Մի տեսակ զուգադիպությունները շատ չե՞ն։

Դանչիկի ոստիկանը՝ անհաղորդ հայացքով՝ թե բա՝ մենք նման հարցերով չենք զբաղվում, ու զգույշ փախավ:

Հայաստանում ազատորեն ֆռռում են ադրբեջանցիներն ու թուրքերը, որոնք լինելով Հայաստանում` ցինիկաբար ծաղրում են մեզ բոլորիս:

Դա ոչ այլն է, քան Շուշիում թեյ խմելու հրավերի ու դրա արդյունքում Շուշիի հանձնման արարողության տրամաբանական շարունակությունը։

Սրանից շատերը, ինչպես և մերօրյա «պացիֆիստները», դասեր չքաղեցին։

Էս քանի օրը ուզում էի հասկանայի՝ ինչո՞ւ Բերձորից ու Աղավնոյից հայերը պետք է դուրս գան մինչև օգոստոսի 25-ը։

Հայաստանի իրական օրակարգը մեր երկրի անվտանգությունն ապահովելն ու ներքին կյանքում սեփականության լեգիտիմության հարցը լուծելն է՝ հանրային իրական երկխոսության ու համերաշխության ապահովման միջոցով։