Իրանը Փաշինյանին վերջնագիր է ներկայացրել:

Արևմուտք–Ռուսաստան գլոբալ հակամարտության արանքում երկու կողմին էլ «այո» ասելու փաշինյանական քաղաքականությունը Հայաստանին վերածում է բախման թատերաբեմի։

Էս ժամացույցները ադրբեջանի դրոշի գույներով դնելով ի՞նչ իշմար ա տալիս իրա ցեղակիցներին:

Եթե կարծում է, որ իր մասին կասեն, թե էնքան տղամարդ էր, որ ներողություն խնդրեց, նորից ինքնախաբեություն է, որովհետև ինքը ոչ թե թքելու համար է պատասխան տալու, այլ նրա համար, որ դավաճան է:

Ալենը պարզ հասկացնում է, որ այսուհետ դավաճան պետք է անվանել նրան կամ նրանց, ով կամ ովքեր եղել են այստեղ ու Արցախի75 տոկոսը նվիրել են թուրքերին։

Մեր անվտանգության միակ ու այլընտրանք չունեցող հովանոցը հայ–ռուսական ռազմաքաղաքական դաշինքն է ու ՀԱՊԿ–ը։

Եթե նորմալ երկրում ապրեինք և ունենայինք նորմալ իշխանություններ, ապա Ալեն Սիմոնյանը պետք է ներողություն խնդրեր, հրաժարական տար և անվերադարձ դուրս գար քաղաքականությունից։

Վստահությունը կարող է վերականգնվել, թեկուզ անհիմն կասկածները ժխտվել կամ հաստատվել բացառապես անաչառ ու խորը քննության արդյունքում, և դա մեր պետությունը փրկելու գրավականն է:

Ներսում իշխանություն ունենալ-պահելու կալիբրների կռիվ և վերադասավորումներ:

Այդ տեսակ պահելաձև դեռ դպրոցական հասակի երեխայի դեպքում է կանխվում ծնողների, ուսուցիչների կողմից:

Իշխանությունների խաղաղության օրակարգը սին է, բնութագրվող որպես քաղաքական մուրացկանություն․ ագրեսորը շարունակում է Հայաստանի բռնազավթումը։

Հայաստանի դիրքերը 2022 թվականի զեկույցի համեմատ վատթարացել են և զբաղեցրած 59-րդ հորիզոնականից Հայաստանը տեղափոխվել է 61-րդ հորիզոնական:

Երբ Փաշինյանը Պրահայում համաձայնեց «իջեցնել» Արցախի կարգավիճակը, դրանով մահախոսական ստորագրեց թե՛ Լաչինի միջանցքի, և թե՛ Արցախի վերաբերյալ:

Թվում է, թե հազարամյակների խորքից եկող մեր ազգի վերնախավերը պետք է վաղուց արդեն դադարած լինեին մանկամտության ախտով տառապելուց, բայց, ցավոք՝ ոչ։

Իշխանությունը հո մենակ պարգևավճար ստանալու ու մարդկանց վրա թքելու համար չի:

Հետաքրքիր կլինի այս կապակցությամբ լսել ԱԺԲ-ի ներկայացուցիչներ Արա Պապյանի, Ժիրայր Սեֆիլյանի ու Կարո Եղնուկյանի բացատրությունը:

Ադրբեջանի ձեռագիրը չի փոխվել և չի փոխվի:

Այս իշխանությունները դատարանների դռներն էին փակում, տարածքներ էին տալիս և հազարավոր երիտասարդների մատաղ անում, իսկ ոստիկանները նրանց մայրերին Եռաբլուրում քաշ տալիս, Հայաստանը դարձնում մանրադրամ գերտերությունների հակամարտության մեջ։