Ինչպես նաև մեր հանրության անտարբերությունը՝ Հայոց բանակի նկատմամբ:

Մերձավոր Արևելքում խեղճերին ու անզորներին չեն հարգում և առավել ևս դրանց հետ հաշվի չեն նստում։

Այդ ողբերգության գլխավոր պատասխանատուն եղել է քպ-ական մարզպետը, որն այժմ ԱԺ-ում աշխատում է՝ որպես կոճակ-պատգամավոր։

Միակ բանը, որ երաշխավորված ստանալու եք, ոչ թե քվեներն են, այլ բանուկ փողոցի փակումից առաջացած խցանման մեջ գտնվողների կրեատիվ հայհոյանքները:

Երևակայությունս չի հերիքում՝ ենթադրելու համար, թե Սփյուռքից հետո հաջորդը ում է մեղադրելու։

Ադրբեջանն էլ հրաժարվել է խոսել Արցախի թեմայով ընդհանրապես:

Ստալինի կինը բունկեռներում Ժուկովին, Բաբաջանյանին ու Խուդյակովին «բարոյական աջակցություն» չի ցուցաբերել:

Պետք է սուտ խոսացող պաշտոնյան դատվի, պատասխան տա իր չկատարած խոստումների համար։

Արդյոք մավրն արե՞ց իր գործը և նա պետք է հեռանա և փոխարինվի ավելի «վճռական» հակառուսական ուժերով։

Մասնավորապես, կասկած էի հայտնել, որ բանակցությունների այս ռաունդը հաջող կանցնի Ադրբեջանի լկտի պահվածքի պատճառով։

Առանձին ճակատագրական հարցերով անգամ խորհրդարանն է զրկված այդպիսի հարցերով օրենքներ ընդունելու իրավասությունից

Այդ ուղղությամբ, իբր, զարգացման հեռանկարի որևէ հույս փայփայելն անմիտ պատրանք է և ոչ ավելին։

Նման «խնջուքներն» ո՞վ է կազմակերպում, ո՞վ է «հաճույք ստանում» այդ խնջույքներում և ո՞վ՝ հարստանում։

ՀՀ-ում հազարավոր ձիեր կան, և ոչ մի տեղ չի երևում, թե ձիերի մորթը ինչպես, որտեղ և ում կողմից է իրականացվում, և այդ ամենից հետո՝ ինչպես է իրացվում։

Սրանք ընդհանրապես չգիտեն ինչ հագնվել պաշտոնական այցերի ժամանակ...:

Մեր փրկության միակ բանաձևը դա Ազգային գաղափարախոսությունն է։

Եթե դրսից իշխանությանը ստիպում են գնալ ստորացուցիչ բանակցությունների ու լուծումների, ուրեմն, կարծում եմ, պետք է ներսից օգնել իշխծանությանը հրաժարվել այդ ամենից՝ հանձնելով իշխանությունը:

Իրենց նման անմակարդակներն էլ երևի արարողակարգային խորհուրդներ են տալիս իրենց` Հայաստանը արտերկրում հավուր պատշաճի ներնայացնելու համար։