Եղածն էլ բավարար է, որպեսզի արձանագրենք մեր պետությանը պատուհասած հերթական խայտառակությունը:

Սրանք ադրբեջանցի զինվորականի խոսքերն են, ով ներկա է եղել այդ միջադեպին։

«Հաշտություն» և «եղբայրություն» արևելյան հաշիշ-դիսկուրսով թմրեցնում ու բթացնում էին հայ հասարակությանը։

Գերասիմ Վարդանյանը նույնիսկ քրեակատարողական հիմնարկում ավելի ազատ է, քան նրան անազատության մեջ պահելու քաղաքական նենգ պատվեր տվողները ․․․

Հռչակված վերջնարդյունքը ոչ միայն անիրատեսական չէ, այլև միանգամայն իրագործելի է՝ վկան այդ վտանգը զգացածների արձագանքներն ու շտապողականությունը։

Այս նույն տրամաբանության մեջ (եթե, իհարկե. այստեղ որևէ տրամաբանություն կա), ցանկանում եմ հարցադրում անել։

Ինչին ձեռք ա տվել, քանդել ա, ինչ հիմնարկի կարմիր լենտ ա կտրել, համարյա սաղ փակվել են։

Կրկես՝ անգրագետների թագավորությունում, բանակի ու սպայի պատվի արժեզրկում՝ արժեզրկված չարչիների կառավարությունում:

Առաջին հերթին նպատակ ունի զինված ուժերին, զինծառայողներին պաշտպանելու այս հրեշավոր կերպարներից։

Նիկոլն ու նրա խմբակը լրջորեն մարտահրավեր են նետել մեր երկրին, ազգային պատմությանը՝ դատապարտելով ամենաամոթալի ու ամենաանփառունակ վախճանի։

Այս իշխանությունը օրենսդրական բարեփոխումների այս միասնական նախագիծը արդեն որերորդ անգամ կտոր-կտոր ներկայացնում է՝ ձևավորելով օրենսդրական աշխատանքի տպավորություն։

Ազգային նկարագիր չունեցող վարձկանների համար մայրաքաղաքի կենտրոնում գտնվող այդ շենքերը սոսկ բիզնես թիրախ չեն, կա ավելի սարսափելին։

Նիկոլ Փաշինյանի ջրաղացին ջուր չի լցնում։ 

Մեր այցի նպատակը բխում է նաև մեր խորհրդարանական պարտականությունների բուն շրջանակից։

Պետք է իսկապես հաճախ գնալ Արցախ, լինել Արցախում, կանգնել Արցախի կողքին:

Հիմա մարդիկ եկել ու ասում են, մենք ձեր ընտրակաշառք 65%-ը տվել ենք, ու՞ր են մեր հողերը:

Փաստացի, Ալիևին Երևանից պատասխանեց, ոչ թե Փաշինյանը, այլ Միրզոյանը, նախապես իր քայլը կոորդինացնելով Մոսկվայի հետ:

Այդ հեռախոսազանգի մասին կար միայն չոր լուր այդ զանգի մասին: Մինչդեռ կրեմլյան շրջանակները նշում են, որ այդ զանգի նպատակը Պուտինի կողմից նախազգուշացումն էր այն խոսքերի վերաբերյալ, որոնք հնչեցին Ալիևի շուրթերից Իտալիայում: