Թուրքերը տարվել են Վեդու բաժին, միայն այն բանից հետո, երբ պատերազմի մասնակիցներն այլևս չեն դիմացել։

Արցախի անկախության օրը, վաղը՝ սեպտեմբերի 2-ին, ժամը 19:30-ին ես կլինեմ Ֆրանսիայի հրապարակում:

Վեդիում թուրք զբոսաշրջիկների, թե գործակալների (տարբերություն չկա) և տեղի բնակչության միջև միջադեպը, կարելի է ասել, այսպես ասած առաջին ահազանգն էր ապագա «խաղաղության» դարաշրջանի։

Բրյուսելում նախօրեին տեղի ունեցած հանդիպումից հետո մենք կրկին տեսանք, որ Հայաստանն ու Արցախը միջազգային հարթակներում մեր շահերը պաշտպանող որևէ ներկայացուցիչ չունի։

Թուրքերը երեկ Վեդիում դեբոշ են սարքել, ասում են՝ անգամ ուզեցել են Թուրքիայի դրոշ բարձրացնել։

Բրյուսելյան հանդիպումը Նիկոլի համար դառնում է Արցախից վերջնականապես հրաժարվելու հիմքը։

Նախնական դիտարկումներ Շարլ Միշելի միջնորդությամբ կայացած Փաշինյան–Ալիև հանդիպման արդյունքների վերաբերյալ։

Ու էդ մարդը մեր երկրի նախագահն է։

Կամ Արզումանյանի նկատմամբ պարզապես ապօրինի հետապնդում է, թիրախավորելու, «մեղավոր նշանակելու» նպատակով, կամ ռազմաքաղաքական ղեկավարության նկատմամբ։

Այս ամենից հետո ետ է եկել և շարունակում է դաժան պայքարի միջով անցնել՝ հանուն այն պետականությունների պահպանման, որ կերտվել են հենց իր մասնակցությամբ։

Կո՛չ եմ անում մարտական, ծառայակից, գաղափարակից ընկերներիս, մեր բոլոր համակիրներին, պետականամետ, գիտակից ուժերին գա՛լ Ֆրանսիայի հրապարակ և միանա՛լ պայքարին:

Ով ա հանցավոր անգործություն դրսևորել պատերազմի նախապատրաստման փուլում:

Սպասված աղետ, դժոխային իրականություն և չկանխվող ողբերգություն։

Փորձում ջնջել իր անցյալը և հարցի տակ դնում ապագան։

Հայ-թուրքական բարեկամություն երբևէ չի եղել և չկա։

Հասկանում եմ, որ բոլոր ոլորտներում է բարդակ տիրում, բայց միթե՞ այսպես։

Մեկ այլ հարցմանս չի պատասխանել նաև ՀՀ նախագահի բարձր աթոռը զբաղեցնող նախկին ՀՀՇականը։

Պատերազմների պատճառը մշտապես լինում է հակամարտող կողմերի ակնկալիքների հետևողական ձևավորումը և վերջում դրանց ձգձգումը, դրժումը կամ չբավարարումը։