Ո՞նց կարելի ա էս աստիճան տմարդ ու տգետ լինել:

Մենք շատ ավելի մեծ գին կարող ենք վճարել իր այդ քայլի համար, որի հետևանքների ծանրությունը նույնիսկ դժվար կլինի գնահատել:

Եթե Նիկոլի վերջին 4+ տարվա բոլոր ստերը շարել 12pt DejaVu տառատեսակով A4 թղթի վրա, կարող է Լեոյի հատորի չափ գիրք ստացվել...

Մենք շարունակաբար չենք հասկանում պոպուլիստների գերակայություններն ու նպատակները:

Իրական խաղաղությունը հնարավոր է նոր բանակցողով, ազգային լայն համախմբմամբ, դաշնակից–բարեկամ երկրների հետ փոխվստահության մթնոլորտի հաստատմամբ, հայկական բանակի վերականգնմամբ, Հայաստանը միջազգային ասպարեզում մանրադրամ չդարձնելու քաղաքականությամբ։

Ինքը Հայաստանը կրակի բերան տալուց հետո, իր ոճին հավատարիմ, փախնելու է, բա ՔՊ-ականներն ի՞նչ են անելու։

Հարցազրույցի ժամանակ, երբ փորձում էիք հեռուստադիտողին ներկայանալ որպես ամպոտ ոտքերով երկնքից իջած խաղաղաբեր սպիտակ աղավնի, հիշողությունս ինձ տանում էր այս և մյուս դեպքերի հետևից։

Ադրբեջանը ոչ միայն հետ քաշվելու ցանկություն չի դրսևորում, այլ պատրաստ է իր համար բարենպաստ պայմանների ձևավորման դեպքում առաջ շարժվել։

Դա իր ոճն է` արյուն թափել ու փախչել դեպքի վայրից։ 

Նիկոլից դուրս եղած քաղաքական և տնտեսական էլիտան լավագույն դեպքում Հայաստանից կհասցնի փախնել, եթե շատ մոտակա ժամանակներում այլընտրանքային առաջարկ չներկայացնի հանրությանը։

Վերջիվերջո դժվա՞ր է հասկանալ, որ հողն ու սահմանը սեփական զինվորն է պահում, ոչ թե օտար դեսպանը։

Սրանք զոհերին թաքցնում են, որ անուղեղները «երջանիկ անտեղյակության» կամ «ջայլամային» կյանքով ապրեն՝ որոճալով իրենց առաջ նետած տեղեկատվական զիբիլը։

Օղակն օր օրի սեղմվում էր, վիճակն օրհասական էր, թվում էր՝ ելք չկա: Բայց...

Նախագահ Քոչարյանը հստակ ներկայացրեց նաև այս իրավիճակից դուրս գալու կոնցեպտներ, այդ թվում անվտանգային քաղաքականության արտաքին և ներքին՝ լուրջ փոփոխությունների անհրաժեշտությունը:

Որևէ տրամաբանական երաշխիք չկա, որ առանց ուժերի գոնե նվազագույն հավասարակշռության վերականգման, նշված թուղթն իբր ապահովագրելու է բոլոր աղետներից։

Գլխավոր խնդիրն այն է, որ պատճառները, որոնք ընկած են ադրբեջանական ներխուժման հիմքում պահպանում են իրենց ակտուալությունը։

Սյունիքը Հայաստանի ողնաշարն է, որն այսօր կրկին ձեռք է բերել աշխարհաքաղաքական նշանակություն: Այն նաև Հայաստանն ու Արցախը սնուցող կարևորագույն հանգույց է, որը երբեք չպետք է վտանգվի;