Մարդիկ նյարդայնացած, ու էս պայմաններում էլ խոսում են թանկ ուղեվարձի մասին:

31.01-06.02 ընթացքում բոյկոտվել է ուղոևորությունների առնվազն կեսից ավելին:

Իշխանությունների հաշվարկներում օրեկան ուղևորահոսքը պետք է լիներ 500-550 հազար, նոյեմբերին իրենք հաշվել են 350 հազար:

Համար մեկ թիրախը ԶՊՄԿ-ն է։

Սա բարելավում չէ, ժողովուրդ ջան, սա բյուջեի մսխում է, ապիկար աշխատանք է, որում տուժում են մեր ուսանողությունը, մեր մարզերի մարդիկ:

33 մլն դոլար ծախսել են իրենց հաճույքների համար, բայց չեն ուզում 20 մլն ծախսել ժողովրդի համար:

Նիկոլը փորձում է զոհաբերել իր կողքի էլի շարք մարդկանց" իր կաշին փրկելու և ջրից չոր դուրս գալու համար։

Իշխանության վիճակն այնքան ծանր է, որ «սիրելի վարչապետը» նստում է 7 համարի ավտոբուս, բայց իջնելուց 11 համարից է իջնում։

Շուրջ 2 ամիս է՝ այստեղ ահա այս վիճակն է տիրում։

ԶՊՄԿ-ն ոչ միայն Հայաստանի համար ստրատեգիական նշանակություն ունեցող, երկրի տնտեսության հենարան համարվող ձեռնարկություն է, այլև գտնվում է ստրատեգիական նշանակություն ունեցող մարզում՝ Մեղրիից մի քանի կիլոմետր հեռավորության վրա։

Կրոնը վերադառնում է մեծ քաղաքականություն։

Ներկա փուլում մեր գերխնդիրը Հայաստանի գահավիժումը կասեցնելն է։

Մարդիկ էլի ժամերով սպասում են, ցրտին սառելով, կապտելով ու մի կերպ խցկված գնում են գերբեռնված ավտոբուսներում, որի համար պարտադրում են վճարել ավելի թանկ։

Նիկոլ Փաշինյանի օրոք մեր երկրում աճել են հանցագործությունները՝ կրկնակի, 20 հազարից դառնալով 40 հազար, տարեկան, հարյուրավոր տոկոսներով աճել է թմրամոլությունը և հազարավոր տոկոսներով աճել է խաղամոլությունը։

Որակ՝ զրո, գին՝ կրկնապատիկ։

Եթե  այս ամենին գումարենք նաև աշխարհաքաղաքական գործոնը, որից արդեն այսօր փորձում է օգտվել Թուրքիան, ապա կարող ենք արձանագրել, որ չի բացառվում, որ մեկ շաբաթից տարածաշրջանում ունենանք  նոր ճգնաժամային օջախ:

Բոյկոտ։

Արտոնություններով էլ են խաբում` զոհվածի այրու արտոնությամբ քարտը մերժվում է վալիդատորի կողմից։