ՀՀ ՊՆ-ում վախով են սպասելու՝ կաջակցի՞ Փաշինյանը ռուսական բազայի ներուժի կրկնապատկման նախաձեռնությանը, թե՞ ոչ։

Փաշինյանի նպատական է, որ Հայաստանում խոսեն ամեն ինչից, բացի Արցախի դեմ ուղղված իր «Մերժիր Արցախին» քաղաքականությունից։

Քանի որ նախատեսում ենք 4.9% տնտեսական աճ, իսկ գնաճը` 4%, ապա տեղի չի ունենալու բյուջեի եկամուտներ-ՀՆԱ հարաբերակցության փոփոխություն: Ստվերի դեմ պայքարը լինելու է զրո։

Ապրեն հայերը, նրանք հետևողականորեն պաշտպանել են հիշողությունն ու հարգանքն իրենց ու իրենց պատմության նկատմամբ, թույլ չեն տալիս մոռանալ։

Հոկտեմբերի 27-ի մասով քաղաքական գործ են բացում՝ ամենաամոթալի ձևով, անարժան մարդկանց ձեռքերով։ Այն, ինչ կատարվում է, խայտառակություն է։

Ե՛վ «Մարտի 1»-ի գործի, և՛ ընդհանրապես հանրապետությունում տեղի-անտեղի ձերբակալությունների պատճառով ինչ-որ տեղ մարդու արտասվել և ծիծաղ է գալիս:

Թե ովքեր են այսօր հայտ ներկայացնում դառնալ «ժամանակակից նաիրիհունանյաններ», տեսանելի է բոլորի համար: Չեն փոխվել նրանց արտաքին պատվիրատուները։

Դասալիքները չեն սիրում առողջ մտածողությամբ մարդկանց, մարդկային գծեր ունեցողներին, զինվորականներին, և բոլոր նրանց, ովքեր նպաստել են Արցախի ազատագրմանը։

«Հոկտեմբերի 27»–ի գործը պատվիրատուների մասով բացահայտման կարիք ունի․ դա պետք է անեն հաջորդ՝ հայաստանակենտրոն իշխանությունները։

Եթե մեկը պատերազմի ժամանակ ինձ ասեր, որ մի հատ ինչ–որ դասալիք քեզ մեղադրանք է ներկայացնելու, ծիծաղս կգար։ Բայց պարզվեց, որ դարձել ենք այդպիսի երկիր։

Նոր իշխանության պայմաններում առանձին ոլորտների ղեկավարները չեն համարձակվում լուրջ ծրագրեր իրականացնել: Գերադասում են ոչինչ չանել, որ չսխալվեն։

Դավադիրների այն խումբը, ովքեր այսօր շահագրգռված են բոլորովին այլ նպատակներով վերաբացել Հոկտեմբերի 27-ի գործը, հենց հիմնականում իրենք էին նախաքննությունն ուղղորդողները:

Նաիրի Հունանյանին ներել չի կարելի։ Այդ հարցն ընդհանրապես չպետք է բարձրանա։ Բա կարելի՞ է այդ ստահակի ասածին հավատալ։

Հոկտեմբերի 27-ին մինչ նիստի գնալը ինձ զանգեց Վահան Շիրխանյանը և ասաց՝ «խնդրում եմ շեֆին ասես, որ ես չեմ գա այսօր»։

1999թ․ հոկտեմբերի 27-ին զինված պետական հեղաշրջման փորձ է տեղի ունեցել։

Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի կող­մից քա­ղա­քա­կան հե­տապն­դում­նե­րի յու­րա­քան­չյուր պատ­ժա­մի­ջոց մո­տեց­նում է իր իշ­խա­նու­թյան ա­վար­տը։

ՍԴ-ում ճգնաժամ չկա, իսկ ՍԴ դատավոր-անդամ բառախաղը ծիծաղելի և արհեստական միջոց էր, որը փորձեցին դնել շրջանառության մեջ։

Հերթական անձը պետք է լինի անազատության մեջ, որպեսզի հերթական ճնշումը լիներ Հրայր Թովմասյանի վրա։ Դատարանը դա ապահովեց։