Որոշում եմ կայացրել վայր դնել Վայոց Ձորի մարզպետի լիազորություններս այսօր մեկնարկող լայնածավալ ռազմավարական զորավարժությունների ավարտից հետո։

1998–ի միայն մեկ ստատուս քվո պետք է վերականգնել՝ պատմության աղբանոցը նետել ու վերջնականապես փակել պարտվողականության էջը՝ դրա հիմնադիրով ու մնացուկներով հանդերձ։

ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը Լոս Անջելեսում տեղի ունեցած ասուլիսի ընթացքում կրկին խոսել է բաների մասին, որոնցից քիչ է հասկանում։ 

ԱԱԾ տնօրենը հայտարարություն անելու պահին դե յուրե լինելով ԱԱԾ տնօրեն, հայտարարություն է արել իր գերագույն հրամանատարի դեմ։ Դրանից ավելի մեծ անարգանք սպայի պատվի համար չկա։

«Հեղափոխական» տենդով քանդվում են պետության ինստիտուցիոնալ հիմքերը, ոչնչացվում ավանդական ազգային արժեքները, անհանդուրժողականություն և փոխադարձ ատելություն է սերմանվում:

Ադրբեջանը դիմում է Երևանին, քանի որ դրանով ցանկանում է ցույց տալ, որ Արցախ պետություն չկա։ Սա ահաբեկչական հարված է:

Անկախությունը ժողովուրդներին տրվում է նրանց որակը ստուգելու համար։ Անորակները նետվում են պատմության աղբանոց, իսկ որակյալները ստեղծում են արժեքներ։

Դատարանն ուշադրության չի առել ՍԴ-ի որոշումը։ Հետևաբար, մենք կարող ենք փաստել, որ գործ ունենք քաղաքական հետապնդման նոր պտույտի հետ Ռոբերտ Քոչարյանի հանդեպ։

ՍԴ-ն ուզում են ամբողջությամբ ոչնչացնել՝ պետականության միակ ինստիտուտը, որը որոշակիորեն կարողանում էր ընդդիմանալ Փաշինյանի բեսպրեդելին։

Եթե Սահմանադրություն, օրենք և ավանդույթի ուժով հաստատված խաղի կանոն չկա, ուրեմն ամեն ինչ թույլատրված է։

Փաշինյանն իր հարցազրույցում մեկնաբանություններ է անում, որոնք, մեղմ ասած, կարելի է գնահատել նաև հակառուսական։

Ոտքի կանգնած հասարակության դեմ Նիկոլը փշալարեր, ոստիկանական զորք կհանի և բարիկադներ կկառուցի։ 

Ինձ վիրավորում է, երբ ասում են՝ ես տերեր եմ ման գալիս և դռների տակ վնգստում եմ։ Որտե՞ղ է իմ անկախությունը, որ սահմանադրորեն է ամրագրված։

Ես ողջ կյանքում ծառայել եմ պետությանն ու ժողովրդին, օրենքին ու արդարադատությանը՝ բացառապես ուղենիշ ու չափորոշիչ ունենալով սպայի պատիվն ու արժանապատվությունը:

Ճիշտ այն պահից, երբ հայտնի դարձավ, որ նոր վարչապետը հետաքրքրվում է տնտեսական ցուցանիշներով, մեր վիճակագրությունը դարձավ անկանխատեսելի:

Ականատես եղանք, թե ինչպես է պետական կառավարման համակարգը դրդվում կոլեկտիվ հանցագործության։

Արդեն այնպիսի ճնշումներ են, որոնք ժողովրդավարական երկրում կարող են համարվել լրջագույն հանցագործություն։ 

Սա առաջին դեպքը չէ, որ վճռորոշ դատական որոշում կայացնելու նախորդ օրը բարձրաստիճան պաշտոնատար անձինք խառնվում են դատարանի որոշումներին։