ՍԴ-ում ճգնաժամ չկա, իսկ ՍԴ դատավոր-անդամ բառախաղը ծիծաղելի և արհեստական միջոց էր, որը փորձեցին դնել շրջանառության մեջ։

Հերթական անձը պետք է լինի անազատության մեջ, որպեսզի հերթական ճնշումը լիներ Հրայր Թովմասյանի վրա։ Դատարանը դա ապահովեց։

Չեմ կատարել այնպիսի արարք, ինչի համար հնարավոր կլինի ինձ ենթարկել պատասխանատվության՝ օրինական կարգով։ Իմ նկատմամբ սկսված քրեական հետապնդումն ապօրինի է։

Ունենք զգալիորեն հիասթափված հասարակություն, և տարբեր ձգողականության ընդդիմադիր կենտրոններ:

Քաղաքականության մեջ անմեղսունակությունը միշտ պատժվում է: Հենց անմեղսունակների պատճառով է, որ ժողովուրդները մեծագույն կորուստներ են ունենում:

Ինձ կարող են մի բանում մեղադրել, որ ես նպաստել եմ, որ Նիկոլ Փաշինյանը եկել է իշխանության։

Ես ինքս եմ որոշել, որ հարմար չէ ԲԴԽ անդամի կարգավիճակով լինել նաև Սահմանադրական դատարանի նախագահ։

Նրանք, ովքեր ցանկանում են ծառայել երկրի Սահմանադրությանը, պետք է հեռանան, իսկ նրանք, ովքեր ցանկանում են ծառայել Փաշինյանի կամքին, կարող են մնալ: 

Ինձ այլևս չեն զարմացնում իշխանությունների գործողությունները, որովհետև ամեն ինչ տեղավորվում է նույն տրամաբանության շղթայի մեջ։

ՀՀ քաղաքացիներն այլևս ապրում են մեղավորության կանխավարկածով։

Վիճակն օրհասական է, եթե քրեական հետապնդման մարմինները ընտանիքի անդամներին էլ են թիրախավորում: Սա այն կարմիր գիծն է, որը չի կարելի անցնել: 

Նիկոլ Փաշինյանին պետք են հզոր ցնցումներ, իսկ մեզ պետք է հզոր Հայաստան։ Կա՛մ, կա՛մ։

Նիկոլ Փաշինյանը կարծեց, թե ընդդեմ համակարգի պայքարը հանուն Նիկոլ Փաշինյանի էր։

Այսօրվա Հայաստանում որոշումները կայացնում է «քաղաքական մանկապարտեզը»․ այս իրավիճակը մեր երկրի անվտանգության տեսանկյունից կարող է դառնալ կործանարար:

Հրայր Թովմասյանի դեմ իշխանության զավթման հատկանիշներով հարուցված քրեական գործը թակարդ է հենց Նիկոլ Փաշինյանի համար։

Բազմակարծությունը լավ բան է, բայց երբ բազմակարծություն է առանձին վերցրած մեկ գլխում, ապա դա շիզոֆրենիա է։

Նիկոլ Փաշինյանը, իշխանության գալով, մատը մատին չի խփել փոփոխություններ անելու համար: Թիմ չունեն, եթե ունեն, ուրեմն այդ թիմում գաղափար չկա, ինտելեկտ չկա։

Նիկոլ Փաշինյանը չունի անցյալ կամ ապագա։ Նա ապրում է միայն ներկայով։ Նրան հետաքրքիր չէ, թե ինքն ինչ է ասել, ու չի մտահոգվում, թե ինչ է լինելու։