Կարեն Հակոբջանյան. «Պետք է ՀՀԿ–ին մենակ թողնել իր ՕԵԿ–ի հետ ու ոչ մի կոալիցիա էլ չկազմել, իսկ առաջիկա նախագահական ընտրություններին, այլ ուժերի հետ համախմբված, մասնակցել միասնական թեկնածուով։ Հանրային ռեսուրսը պատրաստ է համապատասխան քայլերի։ Մնում է միայն ճիշտ կազմակերպվել, քաղաքական մտածողությամբ առաջնորդվել և հուպ տալ ձայնագողերին մինչև «վարդապետի խազը»»։

ԱԺ ընտրություններից հետո շարունակվում է Հայ ազգային կոնգրեսից արտահոսքը։ ՀԱԿ–ի հնաբնակներից հանդիսացող սարի չոբան Գվիդոնը, հետևելով Արամ Զ. Սարգսյանի և Սերժ Սարգսյանի մյուս արմատական հաճախորդների քայլին, ևս հայտարարել է Լևոն Տեր–Պետրոսյանի գլխավորած ուժի շարքերը լքելու մասին։

Կորյուն Մանուկյան. «Տեղին է հիշեցնելը, որ Արամ Սարգսյանն ամենաշատն էր հարցազրույցներ տալիս իշխանության հետ երկխոսության օրերին ու ոգևորված խոսում այդ մասին, իսկ գյալաջի հիշեցնող երկխոսությունը քննադատողներին ասում, որ նրանք խանդում են, քանզի հասկանում են, որ կոալիցիայի ու ՀԱԿ–ի երկխոսության արդյունքում քաղաքական դաշտը կիսվելու է այս երկու սուբյեկտների միջև»։

Արման Սահակյան. «ԲՀԿ ղեկավարները պետք է գիտակցեն, որ իրենք ավելի քան 450 հազար ձայն են ստացել ոչ թե կոալիցիա կազմելու, այլ` միանգամայն այլ նպատակների համար: Եթե ԲՀԿ-ն իր մեջ ուժ գտնի եւ խուսափի կոալիցիայից, ապա քարը քարի վրա չի թողնի ե՛ւ «Հանրապետությունից», ե՛ւ «Ժառանգությունից», եվ նրանց պատվիրատուներից, ե՛վ մյուսներից, որոնք կհայտնվեն բավական աննախանձելի վիճակում»։

Կորյուն Մանուկյան. «Առաջին հայացքից դժվար է որևէ ընդհանրություն գտնել Մաշտոցի պուրակի և «Հանրապետություն» կուսակցության միջև, բայց դա միայն առաջին հայացքից»։

Կորյուն Մանուկյան. «Թույլ տամ ինձ կանխատեսել, որ ԲՀԿ–ն չի մտնի կոալիցիա։ Բայց հարցը միայն դրանով չպետք է սահմանափակվի։ «Ա»–ն ասելուց հետո, «Բ»–ն էլ պետք կլինի ասել, և Սերժ Սարգսյանի հետ մրցել նախագահական ընտրություններում, բայց մրցել ոչ թե ֆինանսական ու վարչական ռեսուրսին համանման ռեսուրս հակադրելով (իշխանությունն այդտեղ միշտ կհաղթի), այլ պայքարը տեղափոխելով քաղաքական դաշտ, որտեղ ՀՀԿ–ն անչափ թույլ է և մատ կլինի երկու քայլից»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե ճիշտ են այն լուրերը, որ «Անորսալի Ջո»–ի կարգավիճակ ունեցող Արամ Սարգսյանը վաղը իրոք դուրս է գալու ՀԱԿ–ից և հրաժարվելու է իրեն չհասանելիք մանդատից, ապա դրա մեջ ոչ մի սենսացիա պետք չէ փնտրել։ Ընդամենը մենք ականատես կլինենք «Հաճախորդ» անվանումը կրող հերթական օպերացիային։ Արտաշես Գեղամյանից, Արթուր Բաղդասարյանից, Րաֆֆի Հովհաննիսյանից հետո Արամը կդառնա չորրորդը»։

Գևորգ Դավթյան. «ՀՀԿ–ն ինչպես մեծամասնականով, այնպես էլ համամասնականով անվավեր հաղթանակ է տարել, ինչի առիթով չենք շնորհավորում նրանց։ Ինքնուրույնություն ունեցող որևէ ուժ չի մտնի ՀՀԿ–ի հետ կոալիցիայի մեջ։ Խոսքս, իհարկե, ՕԵԿ–ի ու «Ժառանգության» մասին չէ. այն, ինչ արեց ՀՀԿ–ն սրանց հետ, պարզապես պարտավոր է «ամուսնանալ»»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Մայիսի 6–ին տեղի է ունեցել «ընտրական» դիվերսիա շրջիկ խմբերի բազմակի քվեարկությունների միջոցով։ Այդ խմբերը, որոնք, փաստորեն, Հայաստանի ներսում գործող 5–րդ շարասյան ֆունկցիա են կատարել, ապահովել են ՀՀԿ–ի 44%–ը»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Ինձ քաղաքականությունից ու քաղաքական ուժերի զբաղեցրած դիրքերից առավել այլ բան է հիմա հուզում։ Եթե ՀՀԿ–ին հաջողվի մարսել Հայաստանի հանդեպ տարած պյուռոսյան հաղթանակը, ապա այս պահից սկսած քանի՞ մարդ կարտագաղթի, որքա՞ն կդիմանա մեր «թմրամոլ» տնտեսությունը Ադրբեջանի հետ «սառը» պատերազմում, և ինչպե՞ս կավարտի իր քաղաքական կարիերան Սերժ Սարգսյանը»։

Հուսով ենք` ոչ ոք չի կասկածի, որ Կարեն Դեմիրճյանն ու Վազգեն Սարգսյանն ավելի մեծ հեղինակություն և ժողովրդականություն էին վայելում, քան այսօր Սերժ Սարգսյանն ու Հովիկ Աբրահամյանը:Պաշտոնական թվերով ստացվում է, որ այսօրվա հանրապետական երկյակը մի գլուխ (220 հազար ձայն) ավելի է վայելում ժողովրդի սերն ու վստահությունը, քան «Միասնության» առաջնորդները:

Կորյուն Մանուկյան. «Եվ այսպես, Սերժ Սարգսյանի խոստացած «լավ ընտրությունները» կայացան։ ՀՀԿ–ն կիրառեց ինչպես հին, այնպես էլ նոր տիպի ընտրակեղծիքների տեխնոլոգիաներ։ Հին էին ընտրակաշառքը, «կարուսելները» և ընտրատեղամասերում սարքած «դեբոշները», իսկ նոր էր անձնագրերի դրոշմակնիքների օքսիդացումն ու կրկնաքվեարկությունների ապահովման մեխանիզմները»։

Կորյուն Մանուկյան. «Եթե շոումենների պարագայում ոչ ադեկվատությունը դեռ ջհանդամ, բայց իշխանության ոչ ադեկվատության պահով մենք իրոք մտահոգության առիթ ունենք, քանզի կիսապատերազմական վիճակում գտնվող Հայաստանում իշխանությունն իրավունք չունի ադեկվատ չլինել արտակարգ իրավիճակների ժամանակ»։

Կարեն Հակոբջանյան. «Եթե Սարգսյանը մարտահրավեր նետի հանրությանը և ֆիքսել տա իրեն ցանկալի «50 +1» արդյունք, ապա երկրում, ամենայն հավանականությամբ, անխուսափելի կլինեն հետընտրական ցնցումները, քանզի և՛ ԲՀԿ–ն, և՛ ՀՅԴ–ն, և՛ ՀԱԿ–ը, և՛ անգամ ՀՀԿ վերնախավի մեծ մասը «քցվածի» կարգավիճակում կհայտնվեն։ Համոզված եմ, որ յուրաքանչյուր ուժ շատ լավ հասկանում է պահի լրջությունը և ձգտելու է չոչնչանալ»։

Արման Սահակյան. «Ծառուկյանը երեկ հրապարակեց իր վերջնական որոշումը: Հետդարձի ճանապարհ նա այլևս չունի: Հետդարձի ճանապարհ ոչ ոք այլևս չունի: Հետդարձի ճանապարհ ժողովուրդը չունի: Եվ այսպես, կա՛մ խաղաղ փոփոխություններ, համերաշխ մթնոլորտ ու առաջընթաց, կա՛մ հուզումներ ու ցնցումներ»։

Գևորգ Դավթյան. «Երկրորդ նախագահը անուղղակիորեն հասկացնել է տալիս, որ ինքը չի կարող անտարբեր լինել երկրում ստեղծված իրավիճակի հանդեպ. եթե ոչ ուղղակի, ապա բարոյական պատասխանատվություն նա, հաստատ, զգում է»։

Արման Սահակյան. «ՀՀԿ–ում ջանք ու եռանդ չեն խնայում՝ ցույց տալու համար, որ վայելում են դրսի ու, մասնավորապես, Ռուսաստանի աջակցությունը։ Թե որքանով է այդ աջակցությունը իրական կամ որքանով է այն կարոևոր, այլ քննարկման թեմա է, բայց եթե դա այդքան էական հարց է դարձել ՀՀԿ–ի համար, ապա եկեք տեսնենք, թե ինչ կա չկա այդ մասով»։

Կարեն Հակոբջանյան. ««Տեխնիկական վրիպակներն» են, թերևս, պատճառը, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանն ու իր թիմակիցները հիմա առերևույթ հանդես են գալիս «Երեք նախագահների եռանկյունուց դուրս» կարգախոսով, բայց իրականում պայքարում են բացառապես առաջին ու երկրորդ նախագահների, ինչպես նաև ԲՀԿ–ի ու ՀՅԴ–ի դեմ՝ «մոռանալով», իհարկե, որևէ թթու խոսք ասել Սերժ Սարգսյանի ու ՀՀԿ–ի մասին, այնինչ երեք նախագահների դեմ պայքարողը պետք է նախևառաջ քննադատության սլաքներն ուղղեր գործող նախագահի և հետո նոր միայն նախկինների դեմ»։