Կորցնելու է այնքան ժամանակ,քանի դեռ պարտության գլխավոր խորհրդանիշը բազմած է «աթոռին»։

Վերին Շորժա անվանումը վերջերս անընդհատ հոլովվում է կապված Բաքվի բռնապետի բաշիբոզուկների ագրեսիայի հետ։

Ստացվում է, թե օրենքին դեմ արտահայտվողները կողմ են հայհոյանքին, իսկ այն ընդունողները՝ դեմ։

Ազատ խոսքից սկսած, վերջացրած մարդկանց սեփականությունից և բանկային գաղտնիքից` վտանգված է ամեն բան:

Օրինականացված կոռուպցիան հենց սա է:

Հետագայում նաև պատասխանատվության լրջագույն հիմնահարց է։

Իսկ դավաճանն ասում էր` մեր գերիները մեզ կներե՜ն։ Հավատացե՛ք` Եռաբլուրը չի՛ ների ձեզ։

Մի ամբողջ իրավապահ համակարգ կարևոր հանցագործներին թողած պետք է զբաղվի քֆուրներ գրողներով։

Սյունիքի, Գեղարքունիքի, Արարատի ու Տավուշի սահմանին կրակում են, ԱԺ շենքում քայլոների անվտանգությունն են ուժեղացնում:

Հայհոյանքը որոշակիություն չունեցող և շատ դժվար չափվող «կատեգորիա» է։

Լեգիտիմ բութն արդեն տևական ժամանակ է քաղաքական կատեգորիա է։

Սարսափելի է, որ այս տկարամիտ և դավաճանական մտքի հեղինակը սպարապետ Վազգենի եղբայրն է։

Այս իշխանությունն էլ պարտավոր է ապահովել մեր ժողովրդի իրական անվտանգությունը:

Այդ նույն ընթացքում Ադրբեջանը գնդակոծում է Հայաստանի սահմանները:

Հայհոյանքը ընկած է այդ քաղաքական ուժի գոյության և վերարտադրության հիմքում։

Ի՞նչը պետք է ստիպեր 64 ամյա դատավորին պաշտոնավարման մայրամուտին գործարքի մեջ մտել իշխանության հետ։

Իրական պատերազմական գործողությունների հետ կապ ունեին ազգի մաքսիմում 1%-ը։

Պատրաստ եմ եղել ծառայությունս անխափան իրականացնելու համար ցանկացած պահին հայտնվել կողքիդ՝ հայրենիքի զոհասեղանին։