Վերջնական նպատակը Արցախը Ադրբեջանի կազմ մտցնելու, հայաթափելու, միաժամանակ Սյունիքը (Զանգեզուրյան միջանցք), 7 հայկական գյուղերը թշնամուն հանձնելու ծրագիրն իրականացնելու խոչընդոտների վերացումն է։

Պետական ռեպրեսիվ ապարատի գործադրմամբ փորձ է արվում սեփական մտածող օրգանը երկար պահել աթոռին, բայց պատմությունը հուշում է, որ սրանք մահամերձի խռխռոցներ են:

Գերասիմ Վարդանյանը պայքարում է հանուն բոլորիս ազատության, մեր երկրի ինքնիշխանության, Արցախի անկախության համար։

Չկա՛ հավաք ու երթ, որ ամենայն նվիրումով չմասնակցի:

Պետք է ուշքի գանք, քանի դեռ մեզ համար վտանգավոր ռուբիկոնը դեռ չենք անցել:

Չեն հասկանում ու ընկնում են ֆանտազիաների գիրկը. ինչ որ գնացուցակ են պատրաստում ու տարածում իրենց հետևորդների մեջ, նորից պառակտում Հայ ժողովրդին, ատելություն սփռում, թալանի մասին նորից հիշում:

Գուցե մինչև վերջ դեռ չենք գիտակցում ինչ ծանր, բարդ, երկար ու ամենակարևորը անշնորհակալ աշխատանք ա սպասվում նրանց, ով պատասխանատվությունը կվերցնի այս իրավիճակից դուրս գալու համար։

Որպես մեր բողոքի դրսևորում այսօր Երևանի Մետրոպոլիտենում փակցրել ենք այս սթիքերը

Դա հասկանալի է:

Չկան իրավաբանական տերմիններ, որ կարող են այս երևույթը բնութագրել, քանի որ սա պարզապես սանձարձակ լկտիություն է։

Հայաստանը չպետք է մտնի ներքին արյան և ներքին թույնի դժոխքը։

իշխանությունը որպես մահակ օգտագործում է իրավապահ համակարգին՝ ամեն գնով քաղաքացիների պայքարը կասեցնելու և սեփական իշխանությունը երկարացնելու համար։

Զգացե՛ք տարբերությունը իսկական հայրենասեր հայ երիտասարդների ու անհասկանալի հոգեկերտվածքով նիկոլական կերպարների։

Բողոքում են ակցիաների ձևից, չափից, առաջնորդներից, թե ինչի՞ համար գործողություն չեն անում:

Մենք պայքարում ենք, պայքարելու ենք ու հասնելու վերջնական հաղթանակի։

Երիտասարդ կնոջ խոսույթը բացառապես կարող է լինել փողի դիմաց ինչ որ բան անելու շուրջ։

Իրականում, այս ամենը ողորմելիության, արժանապատվության բացակայության, միայն ու միայն շահի ետևից ընկնողի հոգեբանություն է, որիշ ոչինչ։

Այս գրառման հետքերով խնդրում եմ համապատասխան քննություն իրականացնել։