Այսօր նամակով դիմել եմ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին՝ մարզային ներդրումային ֆորումների վերաբերյալ պատշաճ տեղեկատվություն ստանալու համար։

«Միամիտ» տեղեկացավ դրա մասին, որից հետո խիստ անհանգստացավ այս պրոցեսի օրինականությամբ։ Իսկ աղանդների գովազդային սեղանիկները թույլտվություն ունե՞ն։

Պետք է պաշտպանել այն դատավորներին, ով դեմ է գնում գործադիրին, միմիայն այդ կերպ մենք կարող ենք ունենալ անկախ դատական համակարգ։

Հավատարմությունն ապացուցելու պատրվակով նման գործողություններ իրականացնելու համար ո՞ր մի պաշտոնյային է ժողովրդի վարչապետը այս անգամ «փուռը տալու»:

Ոչ միայն ձեր անհավասարակշռության պատճառով, այլ նաև պրիմիտիվության պատճառով։

Դրանով իսկ խաթարելով ողջ դատական համակարգի անկախությունը և առհասարակ արդար դատաքննության իրավունքը:

Բայց դե, մեր երկրի ղեկավար կոչվածները հո հարի՞ֆ չեն, որ մի քիչ էլ երկրի զարգացման մասին մտածեն. նրանք ինչքան կարող են՝ պիտի քանդեն։

Նիկոլ Փաշինյանի և իր ենթակայության ներքո ուժայինների կողմից ակնհայտ քաղաքական նկատառումներից և շահերից ելնելով հալածանքները:

Հեղափոխականների համար պատմությունը բաժանվում է երկու մասի՝ մինչև հեղափոխությունը և դրանից հետո:

Ապացույցներ ունե՞ս, թե անկապ խոսում ես, եթե ապացույցներ չունես պարոն պատանի նախարար, ուրեմն սովորական զրպարտիչ ես:

Ինչո՞ւ մի երկու անեծք էլ գրված չէ կարկտաբեր ամպերի հասցեին, մի երկու մաղթանք օրվա հոբելյարներին, մի երկու կանխատեսում այլմոլորակայիններից ու լուսնի խավարման հետ դրանց կապից։ 

Հիշեք, որ դուք էլ կարող եք գնալ ու դիրք կանգնել, հակառակորդին հաղթել, դիրքեր գրավել և այլն:

Հակառակորդը մշտապես է իրեն սադրիչ պահել, բայց, պարոնա՛յք, ձեր վարած բանակցային գործընթացը միայն հավելյալ ջուր է լցրել իրենց ջրաղացին և թուլացրել մեզ:

Քաղաքականությունը և պետական իշխանությունը ոսկե կանոն ունեն։

Սովետի նման հավերժ թվացող կայսրությունը աչքիս առաջ փլվեց, սրանք տեսնես ինչի վրա են հույսները դրել։

Վարչապետն իր անմոռանալի հանգիստը անցկացնում է՝ ծիրանի արաղ խմելով կամ Կառավարության շենքից գողացել են վարչապետի հեռախոսը, պլանշետը և նոթբուքը։

Բոլոր մանրամասներին ծանոթանալուց հետո ողջ հայությունը կգիտակցի, թե ինչ հետապնդման է ենթարկվել մեր ազգի հերոսներից մեկը։ 

Ու զարմանալու բան չկա, որ այսօր քոչարյանականները շատանում են: Մարդը 10 տարիների ընթացքում զբաղվել է գործով։