Կա՞ն մարդիկ, հետազոտողներ կամ, այսպես կոչեցյալ, թինկ-թանկեր, որ այս ամենը վերլուծում են և քաղաքական վերնախավին գրագետ ուղղորդում: 

Այն ժամանակ Նիկոլը դեռ չէր սովորել մատ թափ տալ, հորը չփռեց ասֆալտին, չծեփեց պատերին, հիստերիաներ չսարքեց։

Հիմա ինչ վիճակագրական նկարչություն էլ բերեն, պարզ է չէ՞, որ իրականությունն այլ է: Երկիրը դատարկվում է թե՛ ֆիզիկապես, և թե՛ բարոյապես:

Բայց երեկվա ընդդիմությունը, նույն ինքը՝ այսօրվա իշխանությունն ասում է․ «Գործ կա, ժողովուրդ ջան, գնացե՛ք, աշխատե՛ք»։

Դուք միայն ապացուցեցիք, որ մի ամբողջ իշխանություն իր ողջ լծակները օգտագործում է մի մարդու դեմ։ Տեսնում եք՝ ինչքան վախկոտ եք:

Տեր-Պետրոսյանը երկրորդ նախագահին էր համարում իր՝ 1996 թվականի հրաժարականի պատճառը․ դրա համար էլ Քոչարյանին սևացնում էր:

Կանայք լկտի հայհոյում են. տղամարդիկ ղզիկավարի բամբասում և անիծում․ բոլոլա է այդ իրենց ասած Նոր Հայաստանը։

Ատելությունը և վրեժխնդրությունը դեռ մանուկ հասակից բացառապես թաղի տղերքով կամ ավագներով կռիվ անողի հատկությունն են։

Նոր Հայաստանում դրա համար խուլիգանության հոդված է հասնում:

Պատրաստել սեփական ժողովրդին խաղաղության, երբ հակառակորդը, փաստորեն, աշխատում է սնայպերներով՝ սա Ալիևի ընկեր Սորոսի դաստիարակությունն է:

Չի կարող 21-րդ դարում ապրող նորմալ մարդը Փաշինյանին համեմատել Հիսուսի հետ։

Ըստ գլենդելցի Քիսոյի՝ Ռոբերտ Քոչարյանը հրդեհում է բոլոր երևանյան անտառները։

Այն ջանքն ու փողը, որ ներդրվեցին Օպերայի բակում 1 սրճարան քանդելու վրա, պետք էր ծախսել ժամանակին խոտհունձը կազմակերպելու վրա։

Հասկացանք՝ դուք վատ եք ապրում, բայց կարողացեք գոնե այդ լավն էլ տեսնել։

Հարցի պատասխանը ստանալու համար պետք է դիմել գրող Սերգեյ Դովլաթովի հայտնի բանաձևի օգնությանը։

Սա Կասյան-Բաղրամյան հատվածն է․ մենք համապատասխան աշխատողներ չունե՞նք։ 

2018-ին ճահճին փոխարինեց պոպուլիզմն ու դատարկաբանությունը կամ ամենապոպուլիստն ու ամենադատարկախոսը։

Որովհետեվ իր դիմաց կանգնած ԱԶԳ չի տեսնում։ Տեսնում է ամբոխ, ինքն էլ՝ ամբոխավար։