Այ սա է, որ վախեցնում է «դուխով» իմբեցիլներին:

Պետության ու հանրության կողքը կանգնելուն՝ այո՛։ Անտեսանելի թշնամու դեմ պայքարում հանրային մոբիլիզացիային ու համերաշխությանը՝ այո՛։ Ոչ կոմպետենտ իշխանության հետ համախմբվելուն՝ ո՛չ։

Ի՞նչ ենք անում մենք (քաղաքական իմպոտենտներին դիմանալու նուրբ արվեստը)։

Խափանման միջոցը փոխեք, հետո ինչքան ուզում եք` կապիկություն արեք:

Ժամանակին Նիկոլը ջրել տվեց անպարտաճանաչերի տուգանքները, որոնք մի քանի միլիարդի էր հասնում։

Իշխանության հետ փոխկապակցված էս մանր ժուլիկները անդավաճան են մնում երկիրը հիմքից քանդելու իրենց ավանդական գործելաոճին:

Մեզ պետք էին արտակարգ քայլեր։ Չկան։

Վարակումների ավելի մեծ թվեր են լինելու, հնարավոր է՝ շատ կտրուկ աճով։

Սա կառավարում չէ, սա ղեկավարել չէ, սա պետական մտածողություն չէ:

Հայաստանը պարենային ինքնաբավության լուրջ խնդիր ունի հետևյալ ապրանքների մասով։

Պարզվում է, կա էլի մի բան, որից Փաշինյանը շան պես վախենում է` «կորոնավիրուս կպցնելու» մահացու հեռանկարը։

«Հատուկ իրավիճակների» գաղափարը դեռևս Հին Հռոմում էին կիրառում, որի ժամանակ առաջնորդները ստանում էին դիկտատորների լիազորություններ։ «Հատուկ դրությունը» 19-րդ դարի դիկտատորների՝ իշխանության գալու և իշխանությունը պահելու լավագույն գործիքն է եղել։

Ինֆեկցիոնում է, կորոնավիրուսի թեստ է հանձնել և շուրջ 11 ժամ պետք է մնա մեկուսացած։

Երկար ժամանակ տարածում էր անպատասխանատու և զվարճալի մթնոլորտ իրավիճակի շուրջ։

Վիրուսը պետք է կատալիզատորի դեր կատարի, որպեսզի հրաժարվենք պոպուլիզմից ու անցնենք ռացիոնալ կառավարման։ Կորոնավիրուսը յուրօրինակ փորձաքար դարձավ անցյալի ու ապագայի արանքում։ Բոլոր այն ժողովուրդները, որոնք կհասցնեն նստել նոր գնացքի մեջ, տեղ կունենան հետվիրուսային աշխարհում։ Մեզ նոր որակի կառավարում է անհրաժեշտ՝ նոր որակի առաջնորդությամբ։

Իրականում շատ ավելի բարդ վիճակ է տնտեսության մեջ, որն օր օրի վատանալու է։

էժան մանիպուլյացիայի տիրակալը և ծուռ հայելիների թագավորությունը:

Կորոնավիրուսի պահով ստացվում է՝ վիրուսները ձեզ, տեստերը՝ մեզ։