Ինձ երբեմն թվում է, որ կառավարության նիստերին ուրիշ Նիկոլ Փաշինյան է վարչապետը, իսկ իրականում երկիրը ղեկավարում է մի այլ Նիկոլ Փաշինյան:

Ուղղակի մերոնք ափսոսում են, որ Արցախը չի հրավիրվել, թեև գոհունակություն են հայտնել, որ սեզոնը դեռ առջևում է։

Մարդ ինչ կարգի պետք է բոբիկ լինի նմանատիպ հարցերում, որ ազգային ստրատեգիական հարցերին մոտենա այս կարգի գեղական անգրագիտությամբ։

Այս իշխանություններն ամեն գնով հանրությունից թաքցնելու են Արցախյան բանակցային սեղանին առկա ցանկացած տեղեկություն:

Եթե չի ստորագրվել, ապա ինչո՞ւ և վերջապես ի՞նչ վստահության ամրապնդման մասին կարող եք խոսել հունվարին։

Քաղաքական դաշտի ջրբաժանն այժմ անցնում է 1998–ին սրված գաղափարական հակասության սահմանագծով։ Սա ոչ թե պատերազմի ու խաղաղության, այլ կապիտուլյացիայի ու հաղթանակի սահմանագիծն է։

Քննարկվում է Լավրովի փուլային տարբերակը․ այս փուլում թուղթ չի ստորագրվելու։

Շեյխերն ուզում են ներդրումներ անեն, Նիկոլ Փաշինյանը պատասխանում է՝ կկտրենք ԲՀԿ֊ի կեղտոտ թաթիկները։

Հետևաբար՝ մուղամ լսելու ցանկություն էլ Տելեգրամում վերջերս չի հայտնել։

Երբ տիկին Աննային Բաքվում հյուրընկալեն և մատուցեն Կոմիտաս կամ Արամ Խաչատրյան, այդ ժամանակ նոր թող Մեհրիբանին Երևանում ընդունի և մուղամաթ մատուցի։

Գրառումս կարող էի վերնագրել «Ո՛չ հանքահումքային արդյունաբերությանը և ծխել-խմելու արատավոր սովորությանը, կամ էլ՝ հակառակը»։

Որ ամեն անգամ հերթական անգրագիտությամբ չփայլի կամ գոնե կսովորի չխոսել այն թեմաներից, որոնց չի տիրապետում։

Բա որ էդքան խաղաղասեր ես, ինչո՞ւ կողակից ընկերոջդ մի բերան չես ասում`կա՛նգ առ։

Սա ևս հին ու «նոր» հայաստանների էական տարբերություններից է։

Նիկոլն իր քաղաքական քաշով ու հմտություններով ընդունակ չէ լուծել այդ խնդիրը։

Բաքուն այսօր պաշտոնապես «այո» ասաց ՀՀ 1–ին նախագահի «փուլային» տարբերակին և «ոչ» ասաց ՀՀ 2–րդ նախագահի «փաթեթային» տարբերակին։

Արցախում թեյ էլ կխմեն, և այդ կերպ փորձեն խլացնել այն բանակցված փաստաթուղթը, որն այսօր Բրատիսլավայում նորից քննարկում են։

Կարծում եք՝ պատահականությո՞ւն է, իհարկե ոչ, նման հայտարարությունները պատահական չեն լինում: