Գրեթե նույն ժամին Ալիևն ու Փաշինյանը կրկին խոսեցին այն մասին, որ Ղարաբաղն Ադրբեջանինն է։ Ալիևը դա արեց ուղիղ տեքստով, Նիկոլը՝ հայրենասիրաբար։

«Սիրո ու համերաշխության» հեղափոխության իրական դեմքը․ Փաշինյանի իշխանությունը՝ հանցագործությունների թիվ մեկ հովանավոր:

Այ սա է Հայաստանում հայի ու թուրքի տարբերությունը…։

Եթե Նիկոլ Անհողը շարունակի ղեկավարել Հայասատանը չզարմանաք, որ շատ շուտով Անրակայից են որոշելու, թե Հայաստանում մարդիկ օրվա մեջ քանի անգամ են ուտելու, զուգարան գնալու կամ էլ լվացվելու...։

Այս ամենից կտուժվի բացառապես հայ ժողովուրդը, քանզի Հայաստանը ևս մի քանի նոր տարածքներ կկորցնի, կլինեն մարդկային նոր զոհեր:

Թուրքիայից ներկրման հետևանքով մեր գյուղացիներն իրենց աճեցրած կաղամբը և կարտոֆիլը չեն կարողանում իրացնել։

Երևանը բանակցում է ատրճանակի փողի տակ։ Հայաստանն ԱՄՆ–ում ոչ թե սեղանի շուրջ է, այլ՝ սեղանի վրա։

Հայաստանի իշխանությունն էլ նրանց դիմավորում է Երևանում լիքը նորակառույց բնակելի տներով։

«Հարգելի» չիշխանություն, շարունակեք քվեարկել Հայաստանի շահերին և Ռուսաստանի դեմ, վերջը աննախադեպ տնտեսական «բում» ա լինելու՝ պայթի ձեզ էլ հետը կտոր-կտոր անի:

Պետական դավաճանության մեջ մեղադրված 63 անձի (ընդունենք 63 թիվը) զգալի մասը` մոտ 90 տոկոսը, հավաքագրվել է 44-օրյա պատերազմից, իսկ մնացած 10 տոկոսը` 2018 թվականի հեղափոխությունից հետո:

Փաստացի «հայ»-ադրբեջանական կոչվող այս բանակցութուններին «հայկական» կողմը հերթական անգամ փաստել է, որ Արցախը համարում է Ադրբեջանի մաս, Արցախի բնակչությանն էլ դիտարկում է որպես Ադրբեջանի կազմում բնակվող էթնիկ փոքրամասնություն։

Նիկոլ Փաշինյանը լեգիտիմ չէ, նա քաղաքական դաշտում «էթնիկ» փոքրամասնություն է։ Հիմա մենք ունենք իշխող բանդա։ Այս իրավիճակը քաղաքական հանգուցալուծում պետք է ստանա։

Հայաստանում և Սփյուռքում մարդկանց արձագանքը զսպել է Նիկոլ Փաշինյանին իրականացնել Ալիևի հետ ձեռք բերված պայմանավորվածությունները։

Փաստացի սա լավ կազմակերպված «հայ»-ադրբեջանական բեմականացում էր, որը հաջողությամբ մարսվելու դեպքում մի մեծ քայլ է լինելու դեպի Արցախի ադրբեջանականացում՝ ամբողջական հայաթափման ելքով։

Նշանակում է՝ շոուն ադրբեջանա-հայկական է։

Պետության անվտանգության ապահովումը պետք է լինի հենց նման արժանապատիվ մոտեցումներով։

Արցախի իշխանությունը, իսկ այս դեպքում, կոնկրետ պատասխանատուն` նախագահը, պետք է պարզաբանեն, թե ինչ պայմանավորվածության, ինչ քաղաքական որոշման հետևանքով է տեղի ունեցել այս գործընթացը։

Արցախի կոկորդին Ադրբեջանն անցակետ, ավելի ճիշտ՝ քողածածկված ռազմական հենակետ է կառուցել։