Ժամանակն է, որ դարձի գաք, այլընտրանքը կործանարար է, ոչ միայն ձեր, այլև ձեզ վստահած հասարակությն համար

Դու արդեն թքել ես թե՛ քո, թե՛ քո թիմի, թե՛ ԱԺ-ի և, մեծ հաշվով, դու թքել ես մեր պետությա՛ն վրա։

Այսինքն բարոյական ցուցանիշներից զուրկ իշխանություն է սա։

Նա այնպիսի ելույթներով է հանդես գալիս, որ եթե, օրինակ Երևանը դառնա ադրբեջանական Իրևան, նա կկարողանա հայտարարել, որ վաղուց էր սպասում այդ պահին:

Ընդդիմադիր պատգամավորներին ուժայինների միջոցով քաշքշելով ԱԺ դահլիճից հանե՞լն է ավելի «ժողովրդավար», թե՞ խոսքի ու արտահայտվելու պատգամավորի իրավունքի խախտումը։

Փաստացի, մենք ազգովի չենք կարողացել լուծել մեկ մարդու հարցը, և այդ մեկ մարդը լուծում է մեր բոլորիս չլինելու խնդիրը:

Բայց հաշվի առնելով Ադրբեջանի հռետորաբանությունը, որը ցանկանում է «ոչ թե մասը վերցնել, այլ վերցնել ամբողջը ներառյալ նաև հենց Հայաստանը», դա չի երաշխավորի, որ ի դեմս Անկարայի և Բաքվի «նոր դաշնակիցներով» Հայաստանը՝ կշարունակի գոյություն ունենալ», բայց ես մեղավոր, չեմ լինի սրա համար»:

Ահա, այսպիսին են բոլոր այն սրիկաները, որոնք շահադիտական նպատակներով պաշտպանում են իրենց առաջնորդին, բայց միաժամանակ, չեն ուզում հանրության աչքերում, ընկալվել, որպես ԴԱՎԱՃԱՆ:

Այո, հենց հիմա մեզ պետք է հանրային, քաղաքական նոր էլիտա, առողջ վերնախավ, միջին վիճակագրականից մի քայլ ավելի առաջ մտածող, որը կասի՝ եկեք տեր կանգնենք մեր պետությանը, պահենք պետությունը։

Իշխանության քարոզչամեքենան անհույս ճիգեր է գործադրում մարդկանց համոզելու, որ իրականում անվտանգության համակարգը ա

Ոչ ներքին և ոչ էլ արտաքին թշնամին չեն սպասում, այլ շտապում են, քանի գործում է անզգայացումը:

Ըստ ամենայնի, ԵԽ ներկայացուցիչը (Անդրեա Վիկտորինի մյուս թայը) շնորհակալություն է հայտնում, որ Ալենի թքելու համար գործ չեն հարուցում:

Հիմա Վրաստանի իշխանությունները իրենց գործողություններով, ձերբակալություններով իբր ուզում են ցույց տալ, որ կանխում են Ռուսաստանի կողմից «պատվիրված» իշխանափոխությունը։

Որքան զիջեք, ես ավելին եմ պահանջելու, ու այդպես այնքան, մինչև հասնեմ Երևան,

Սա ինքնիշխան Հայաստանի տարածքն է, որ գրավել է Ադրբեջանը։

Սրա լկտիությանը չափ ու սահման չկա, ուստի յուրաքանչյուր նոր զիջում, ցավալիորեն, դուռ է բացելու հաջորդի համար ու և այսպես շարունակ։

Ամենից զավեշտալին այն է, որ մայրաքաղաքում քանդում են նոր ասֆալտապատած փողոցները, նորը կառուցում, իսկ այսպիսի համայնքները տարիներով մնում են անտեսված՝ առանց ասֆալտապատման և խճապատման։

Այսօր պարզվեց, որ դժբախտ ու դժգույն է Արագածը։ Դե ինչ, պատրաստվեք։