Արդյունքում, վիրուսը Հայաստանում հայտնաբերում է ոչ թե նախարարությունը, այլ հենց ինքը՝ վարակվածը, ինքնուրույն դիմելով բժշկի։

Իշխանությունն ինքն է խուճապի մեջ և ձեզ էլ դնում է անորոշության մեջ։

Դուք քաղաքական պատասխանատվություն չե՛ք ունեցել, չունե՛ք ու չե՛ք էլ ունենալու։

Նման անպատասխանատու, իրարից անտեղյակ կառավարություն երբևէ չի եղել:

Բախտի քմահաճույքով հայտնվել են պետության ղեկի մոտ, բայց իրենց պահում են առաջին անգամ միասին արշավի գնացած առաջինկուրսեցիների պես։

Կորոնավիրուսն «ո՞ւմ շունն ա», որ ճեղքի Փաշինյանի ու իր կառավարության «հակավիրուսային պաշտպանության» օղակը։

Կորոնավիրուսը հեչ։ Մի պահ պատկերացրեք, որ այս իշխանության օրոք պատերազմ սկսվի։ Ամենամղձավանջայինը կլինեն ոչ թե հակառակորդի հարձակումները, այլ այս անգրագետների ու բնածին անմեղսունակների որոշումները։

Հատուկ տաղանդ պետք է ունենալ, որ պոտենցիալ վիրուսակիրներին կենտրոնացնես քո երկրի թիվ 1 տուրիստական կենտրոնում։

Բայց կարող էր չէ՞ թրանսֆեր կազմակերպվեր օդանավակայանից։ Կարելի էր չէ՞ կարանտինի մեջ պահել ռիսկայիններին։

Լավ, մինչև ե՞րբ է այս դիլետանտությունը շարունակվելու։ Ի՞նչ կապ ունի Փաշինյանը կորոնավիրուսի վերաբերյալ մեկնաբանությունների հետ։

Վերջ տվեք 10 զոհերի շիրիմների վրա քաղաքական դիվիդենտներ հավաքելուն։

Մեր երկիրը պետք է կարողանա շրջել այս էջը, ու վերջնականապես դուրս գա քաղաքական բռնության շրջափուլից։

Երբ Չեռնոբիլի ատոմակայանում պայթյուն եղավ, ԽՍՀՄ ժողովրդական ու հեղափոխական իշխանությունը դա թաքցրեց ժողովրդից։ Ընդհանրապես ավտորիտար, տոտալիտար և ամբոխավարական բոլոր երկրներում ժողովրդի անունից ժողովրդին խաբելը, տեղեկությունը թաքցնելը, մարդկանց ֆռռացնելը խաղի կանոն է։ Գործ ունենք շատ վտանգավոր իշխանության հետ։

Այդպես էլ չհասկացանք, թե Հայաստանում ինչ է ժողովուրդը։

Փաշինյան Նիկոլը և ընկերները առանց այդ շուխուրի կկործանվեն։

Մարդկանց կյանքի կամ առողջության համար վտանգավոր հանգամանքների վերաբերյալ տեղեկություն թաքցնելը պատժվում է։

Միայն Հայասատնում է, որ բժշկությունը մատաղ է արվում քաղաքականությանը:

Նիկոլ Փաշինյանը չի հավատում իրեն զեկուցվող հարցումների արդյունքներին։